«Με λουκούμι & καφέ»… στο βιβλιοπωλείο «Αλφαβητάρι»

Γοητευμένοι από το χώρο και «χορτασμένοι» από τον πλούτο της γνώσης, μα...

Και ναι… Ο φίλος του βιβλίου είναι τυχερός όταν έχει δίπλα του ανθρώπους που ζουν και ανασαίνουν με τη φιλοσοφία του σέβομαι αυτό που κάνω, που έχουν δίπλα τους το  «Αλφαβητάρι».

Πόσα χρόνια είστε «πρεσβευτής» του βιβλίου;

Αισίως συμπληρώνουμε το δέκατο έβδομο έτος λειτουργίας παρέχοντας συνεχώς περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες και δίνοντας καθημερινά όλο και μεγαλύτερο αγώνα σε ένα σύστημα που απαξιώνει την πνευματική καλλιέργεια και στέκεται αντίπαλος σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία…

Ήταν απόφαση ζωής ν’ ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα ή άλλοι παράγοντες σας οδήγησαν σ’ αυτό;

Απόφαση ζωής και προσωπική επιλογή ήταν η αδιαπραγμάτευτη αγάπη μου για το διάβασμα, η άρνηση σε οτιδήποτε στερεότυπο και δεδομένο, οτιδήποτε δεσποτικό που διχάζει και διαιρεί το κοινωνικό σύνολο με φανατισμό και υστεροβουλία… δεν υιοθετώ τίποτε χωρίς διασταύρωση και περεταίρω συσχετισμούς…

Τώρα όσον αφορά την απόφασή μου για βιβλιοχαρτοπωλείο – μια και το αμιγές βιβλιοπωλείο είναι όνειρο απατηλό στην Ελλάδα… με το πλήθος του κοινού να προτιμά τα μπουζούκια και τα κάθε λογής «Μπαχάρ»- μετά από την ποταπή πράξη κατάργησης της επετηρίδας και μετά από ένα σύνολο δεκαέξι επαγγελμάτων (συνήθως ανασφάλιστων) και παρότι όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν ενάντιοι στην ιδέα… Ναι! το τόλμησα και το αγαπώ θανάσιμα… και ας ήταν μεγάλο το ρίσκο (θυμίζω το βιβλίο δεν «κουβαλά» το κέρδος του ρούχου και του υποδήματος και συντηρεί δύο χώρους… έναν του εξοπλισμένου βιβλιοπωλείου και ακόμη έναν σε μία ισομεγέθη αποθήκη!

Πείτε μας υπό μορφή μιας σύντομης αφήγησης, την ιστορία του βιβλιοπωλείου σας…

Ξεκίνησε δειλά τον Αύγουστο του 1999 με υποθήκη το σπίτι και 24 τ.μ. και άρχισε να αποδίδει καρπούς μετά την έλευση δύο χρόνων και από τη στιγμή που δόθηκα σώμα και ψυχή σ’ αυτό…

Ακολούθησε διεύρυνσή του το 2005 σε χώρο 46 τμ. Στο οποίο παραμένει και σήμερα βλέποντας όμως πάντοτε στη δυνατότητα επέκτασης σε 70τ.μ. καθώς και ση δημιουργία και άλλων παρεμφερών υποκαταστημάτων.

Το όνομα «Αλφαβητάρι» Πολίχνης έγινε ένα νέο τοπικό “brand name” και αποτελεί σήμερα εστία όχι μόνο απλών οικονομικών συναλλαγών αλλά και χώρος ανταλλαγής πνευματικών και κοινωνικών ιδεών και δραστηριοτήτων…

Πως περνάει η ώρα στο βιβλιοπωλείο, όταν σας συντροφεύει η μοναξιά;

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σε έναν τέτοιο χώρο με πολλαπλές υπηρεσίες και προϊόντα… ακόμη και ο καφές κρυώνει μερικές φορές… γιατί μπορεί να ασχολείσαι από κάτι ασήμαντο και αντιπαραγωγικό ως την αφήγηση-ενημέρωση πολλών τίτλων για να επιλέξει ο πελάτης…

Στην σπάνια περίπτωση που προκύψει λίγος χρόνος… τακτοποιείς τα ράφια, καθαρίζεις το χώρο, σκέφτεσαι τρόπους καλύτερης προώθησης των αγαθών σου και κάνεις όνειρα ότι το βράδυ θα διαβάσεις το Βιβλίο!… αυτό που εντόπισες στη βιτρίνα σου εδώ και δύο εβδομάδες…

Το βράδυ όμως σε περιμένουν τα mailτων σαράντα και πλέον ενεργών προμηθευτών... οι νέοι κατάλογοι-τιμοκατάλογοι… οι e-πληρωμές… και ναι υπάρχει και η οικογένειά σου!...

Ποια «περίεργα» περιστατικά έχετε βιώσει μέσα σ’ αυτό το χώρο και σας έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη σας;

Περιστατικά ατελείωτα, σπαρακτικά, από αυτά που γράφουν ιστορία, χαράζονται βαθειά στη μνήμη και τα διατηρείς για να τα πεις και στα εγγόνια σου…

Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το άνοιγμα του καταστήματος όταν μια κυρία μας επισκέφτηκε μ’ ένα τουπέ «αποφασίζω και διατάζω». Αφού παζάρεψε για αρκετή ώρα για μια έκπτωση σε τσάντα και κασετίνα – και την πήρε (την έκπτωση) – έκρινε ότι μπορούσε να ζητήσει κι άλλη… και την πήρε και αυτή! Μετέπειτα απαίτησε πλέον μια καλύτερη τιμή σαν μελλοντική υποσχόμενη πελάτισσα και αφού άκουσε κάποιες μικρές διαμαρτυρίες… πήρε ακόμη καλύτερη τιμή! Τότε λοιπόν ζήτησε να στρογγυλευτεί το ποσό κόβοντας ακόμη 5-6 ευρώ…

Στην δικιά μου πλέον άρνηση – είχαμε κατά πολύ κατέβει κάτω από το κόστος σε καινούργια προϊόντα – άρχισε να φωνάζει πως «Τέτοιοι» που είμαστε διώχνουμε πελάτες… και στη δική μου υπομονετική αντίδραση «λυπάμαι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο»… βγήκε από τα ρούχα της, άρπαξε το μικρό της γιό και βγαίνοντας από το βιβλιοπωλείο ξεφώνιζε στο «Μαλλιάρη στο Μαλλιάρη» (μεγάλο γνωστό βιβλιοχαρτοπωλείο) μπαίνοντας μάλιστα μπροστά σε ένα διερχόμενο ταξί και σταματώντας το με άκομψο τρόπο φωνάζοντας συνεχώς στο «Μαλλιάρη στο Μαλλιάρη»…

Σαστισμένοι εμείς και άλλοι πελάτες προσπαθούμε να το χωνέψουμε και να το ξεπεράσουμε… Μέχρι όμως το απόγευμα…

Η εν λόγω κυρία επιστρέφει σαν να μην έγινε τίποτα και μας δηλώνει ότι ήρθε να πάρει την σχολική τσάντα…

Βγαίνοντας εγώ μπροστά για να προλάβω τα «ευαιραίσθητα» κορίτσια μου, της δηλώνω ότι θα την αγοράσει με τους τελευταίους όρους που είχαν τεθεί πριν αποχωρήσει επαναστατικά. Σκύβει λοιπόν το κεφάλι και μας πληρώνει σε μια τεταμένη κατάσταση και αποχωρεί…

Φτάνοντας όμως στην πόρτα έχει την τελευταία λέξη… Να έτσι κάνετε και πάει ο κόσμος στο «Μαλλιάρη» !!!

Μπαίνει μια εκπαιδευτικός και αφού αγοράζει διάφορα ψιλικά, φτάνοντας στο ταμείο απαιτεί: «δεν θα μου κάνετε έκπτωση; Εγώ είμαι εκπαιδευτικός»…

Συγγνώμη δεν γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω ότι την έκπτωση την παίρνετε στα βιβλία και σ’ αυτά αν θέλει ο πωλητής… σωστά;

Τότε λοιπόν κι εγώ παίρνω αυτά… ανοίγει την τσάντα της και ρίχνει μέσα ότι πρόχειρο βρισκόταν μπροστά της.. για την έκπτωση που δεν μου κάνατε!.. και φεύγει!!!

Κυρία μου το βοήθημα που μου φέρατε πίσω έχει δύο τουλάχιστον κεφάλαια λυμένες και γραμμένες με στυλό τις ασκήσεις…

Τι; Δεν μπορώ να το επιστρέψω; Δεν ήξερα ότι δεν γίνεται!!!

Στο ξεκίνημα της επιχείρησης…

Πόσο κοστίζει αυτό το αντικείμενο της βιτρίνας;

Νομίζω γύρω στα δέκα ευρώ…

Μμμ! Πολύ ακριβοί είστε!!!

Ρωτήσατε κάπου και το βρήκατε φτηνότερο;

Όχι!!!

Πόσο κάνουν αυτά τα βιβλία στη βιτρίνα;

Στην αριστερή ή στη δεξιά μεριά;

Έτσι απλά ρωτάω!!!

Θέλω ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια και είχε πάνω δεξιά ένα πορτοκαλί τρίγωνο… δεν θυμάμαι τίποτε άλλο…

Μπορούμε να πάρουμε να διαβάσουμε όποιο βιβλίο θέλουμε και μετά να το επιστρέψουμε;…

Όχι αυτό το κάνει η βιβλιοθήκη!

Α! εσείς δε μπορείτε έ!!!

Μια κυρία με την κόρη της ψάχνει μία κασετίνα… Η μικρή είναι πολύ βολική και της αρέσουν όλες σχεδόν οι Disneyκασετίνες… Η μαμά όμως επιμένει χωρίς νόημα… μήπως σου αρέσει αυτή; Ή αυτή;… μισή ώρα στην απόγνωση…

Μπαίνει τότε μια άλλη κυρία με το κοριτσάκι της και η μικρή πηγαίνει τάχιστα σε μια κασετίνα που βρίσκει μπροστά του και χαρούμενο ξεφωνίζει: Μαμά! τη βρήκα… ωραία πάμε να φύγουμε…

Μια στιγμή κυρία της λέει η πρώτη… αυτή είναι δικιά μας!!!

Μα πως είναι δικιά σας αφού ήταν στο ράφι και την πήραμε από εκεί χωρίς να σας ενοχλήσουμε καθόλου…

Δεν έχει σημασία… είχε αρέσει στην κόρη μου και θα την πάρω!!!

Μα σας παρακαλώ βιάζομαι…

( Η τύχη το ‘φερε να μην υπάρχει άλλη μία κασετίνα ίδια στο κατάστημα…)

Το σκηνικό που ακολούθησε καθώς και το λεξιλόγιο αγγίζει τα όρια της λογοκρισίας και για τις σκηνές βίας σας παραπέμπω σε αντίστοιχες ταινίας μαφίας…

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;

Έχω διαβάσει βιβλία και έχω κλάψει, έχω προβληματιστεί, έχω αναθεωρήσει αρχές, ιδέες, ιστορία, θρησκεία… βιβλία που με ‘καναν αυτό που είμαι… ελπίζω λίγο καλύτερο άνθρωπο, υπομονετικό, ανοιχτό, πολυπολιτισμικό… εγκάρδιο… Κανένα από αυτά δεν θα ήθελα να πειράξω ούτε στο ελάχιστο, γιατί τα ασπάστηκα έτσι όπως αρχικά με μέθυσαν και συνολικά με μάγεψαν…

Υπάρχει κάποιο αντικείμενο εδώ μέσα που είστε συναισθηματικά δεμένοι και ποια η ιστορία του;

Ναι… αλλά όχι αντικείμενο! Ο όλος χώρος, το χρώμα, η οσμή, η αίσθηση, η πληρότητα που νιώθω μέσα στα βιβλία, η εξέλιξη των ειδών γραφής και φυσικά πάνω απ’ όλα ο αγώνας για κάτι καλύτερο… οι χαρές και οι στεναχώριες… και η ανείπωτη χαρά να αντιμετωπίζεις καθημερινά μια καινούργια πρόκληση, να σκέφτεσαι… να είσαι σε εγρήγορση…

Οι φίλοι του βιβλίου, τι ξεχωριστό θα βρούν στο δικός σας βιβλιοπωλείο;

Οι φίλοι του βιβλιοπωλείου μετά από τόσα χρόνια είναι λίγο γείτονες, πολύ φίλοι και φυσικά οι άνθρωποι της καθημερινότητάς μου μιας και το βιβλιοπωλείο είναι «προσωπικό» και οι πελάτες του καθημερινοί επισκέπτες…

Εννοείται ζεστασιά, άνεση, φιλικότητα, εξυπηρέτηση… ακόμη και «οικονομική ανοχή» που στηρίζεται στο χτίσιμο μιας χρόνιας αμοιβαίας εμπιστοσύνης…

Ας σας ζητούσαμε να φτιάξετε ένα παζλ, για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε τώρα, με ποιους τίτλους βιβλίων θα το συνθέτατε;

Ελλάδα… η μόνη χώρα που περηφανεύεται τόσο για την ένδοξη Ιστορία της και ποτέ δεν διδάσκεται από αυτή!

Αν ερχόταν ένας μικρός αναγνώστης, ποιο βιβλίο θα του δίνατε ως δώρο… «συνοδοιπόρο» για το μέλλον του;

Αφού θα τον απομάκρυνα από τα βιβλία του τύπου «ΣΠΑΣΙΚΛΑΣ» και «ΞΕΝΑΙΡΩΤΗ», θα τον άφηνα να το διαλέξει μόνος του έπειτα από αρκετό ψάξιμο, ώστε ν’ αρχίσει μόνος του να στήνει το μελλοντικό «προφίλ» του… να πάρει το «ρίσκο» της επιλογής… ωθώντας τον συνεχώς σε πιο διεξοδικό και «ποιοτικότερο» ψάξιμο…

Θα τον απέτρεπα φυσικά να μην πάρει κάποιο «δύσκολο» για την ηλικία του βιβλίο και να μην πάει τυφλά να διαλέξει κάτι που απλώς «το ‘χει» ο φίλος του…

Βιβλιοπωλείο «αλφαβητάρι»

Μαυρομιχάλη 41 Πολίχνη Θεσσαλονίκης

Δήμος Παύλου Μελά 56533

2310 600084

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

(Για τον Αυλόγυρο Παύλος Ανδριάς & Καλλιόπη Γραμμένου)