Με τη γεύση του εκμέκ στο στόμα και έχοντας μελετήσει προσεκτικά...
το εισαγωγικό σημείωμα της Σοφίας, αφέθηκα στο φύσημα του βαρδάρη για να με παρασύρει στο άγνωστο χθές μιας πόλης, της πόλης των τριών θεών… τη Θεσσαλονίκη.Πάνω λοιπόν σ’ αυτή τη «σκαλέτα», η συγγραφέας τοποθέτησε όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα πλούσιο ιστορικοπολιτισμικοκοινωνικό μυθιστόρημα, πετυχαίνοντας να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που έχει τη διάθεση να μάθει και παράλληλα να γνωρίσει νέους τρόπους δομής και σύνθεσης ενός ολοκληρωμένου πονήματος.
Σίγουρα κάποιος που αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος και το πλήθος των ιστορικών γεγονότων, σύντομα θα κουραστεί μιας και να συγγράφεις ένα τέτοιο έργο και με αυτό το θέμα, χρειάζεται να υπάρχει ανάλυση και τεκμηρίωση του καθετί που γράφεις, άρα πολλές αράδες γράμματα…
Πολλές και οι αναφορές σε δρόμους τοποθεσίες και κάθε λογής «ονόματα», μα όπως προείπα, αν δεν γίνεις περιγραφικός… δεν γίνεσαι πιστευτός, όσο και αν θέτεις σε κίνδυνο τη φυσική ροή της ανάγνωσης!
Όμως, τα προφητικά λόγια, τα συμβολικά αντικείμενα, οι «σημαδεμένες» εικόνες των αναμνήσεων και ο στρωτός λόγος γραφής, αποζημιώνουν και με το παραπάνω τον αναγνώστη, μιας και το ταξίδι που του χαρίζει η συγγραφέας είναι μοναδικό, έχοντας πάντα το βαρδάρη συνοδό σου.
Αν και δεν έχω ταξιδέψει σ’ αυτή την πόλη, έχω την αίσθηση ότι η Σοφία έχει καταφέρει να με «σεργιανίσει» σε όλα εκείνα τα σοκάκια και τα καλντερίμια, που χρίζουν μια πόλη ιερή, με τους λαούς να υποκλίνονται στην ιστορία της και την ομορφιά της…
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
www.aylogyros news.gr
