Κάποτε που ήταν χειμώνας και είχε βρέξει, τα μυρμήγκια...
στέγνωναν το σιτάρι τους που βράχηκε. Ένας τζίτζικας που πεινούσε τους ζήτησε να φάει και τα μυρμήγκια τον ρώτησαν: «Γιατί το καλοκαίρι τραγουδούσες και δεν μάζευες τρόφιμα να έχεις τον χειμώνα;».Και εκείνος : «Δεν είχα καιρό, τραγουδούσα αρμονικά». Εκείνα γέλασαν και απάντησαν: «Αφού το καλοκαίρι χάζευες τώρα χοροπήδα».
Ο μύθος μας διδάσκει πως πουθενά δεν πρέπει να είμαστε αμελείς. Γιατί κάποτε θα κινδυνέψουμε.
