...με τη «φωνή» & την υπογραφή του Ιωάννη
Συχνά πυκνά ο σπόρος της Διχόνοιας κόβει απότομα κάθε αχτίδα Ευτυχίας…
Ανθρώπινες μορφές πιστεύουν στο Ιερό και στο Μοιραίο και ανταγωνίζονται άλλες, που αδιαφορούν και κουμαντάρουν μονάχες το πλοίο της Ζωής…
Πλαστικές φιγούρες παλεύουν ατέρμονα ν’ ανυψώσουν το υπέρτατο δώρο της Ψυχής, χωρίς συναίσθηση ότι ίσως αυτή είναι προσωρινή και δανεισμένη…
Λογικά όντα αναζητούν έναν τόπο μαγικό και ευλογημένο όπου η Πλάση σε καθηλώνει με τις ομορφιές της, ώσπου ανακαλύπτουν στο φινάλε τη Ματαιότητα και τη Μοναξιά της πεπερασμένης και μίζερης Ζωής τους…
Ταπεινές σκέψεις ενός ευτυχισμένου Αναζητητή (της Αλήθειας)
