Ακολουθώντας τ’ όνειρο του μικρού Δημήτρη και υλοποιώντας τα θέλω...
του έφηβου που τον ακολούθησε, έμαθε ν’ ανταλλάσσει γνώση και λόγο, με αποτέλεσμα κάθε κουβέντα μαζί του να αποτελεί πηγή μαθησιακού πλούτου, δίχως το παραμικρό σημάδι έπαρσης ή μεγαλοπρεπισμού…Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Hαπλότητα της ζωής που ευτύχησα να ζήσω σε χωριά και σε πόλεις, ήμουν τυχερός με κάποια πράγματα που «έγραψαν» μέσα μου, όπως ας πούμε το ψάρεμα με βάρκα με έναν θείο τενόρο που όταν ανοιγόμαστε στα βαθιά τραγουδούσε όμορφα, το μάζεμα της ελιάς με έναν παππού κι ένα γάιδαρο, οι αφηγήσεις ιστοριών από μια γιαγιά την ώρα που μας καθάριζε κάστανα, η φωνή του καπετάνιου πατέρα μου όταν ερχόταν και μας διάβαζε δικά του κείμενα και στίχους που έγραφε. Πολλά άλλα, όπως η ομαδική κούνια που μας πέταγε στα ουράνια και βέβαια τα κλασσικά εικονογραφημένα και τα κόμικς που ανταλλάσαμε με πάθος τα παιδιά… Ντίκενς, Ουγκό, Ιούλιος Βερν, Μέγας Αλέξανδρος, Κολοκοτρώνης, Μικρός Ήρωας, ανάκατα με Σούπερμαν, Μπάτμαν και Αστερίξ.
Ωστόσο, άμα δείτε σε καμιά ήρεμη ακρογιαλιά έναν ώριμο άντρα να ρίχνει πλακέ πέτρες για να αναπηδούν στη θάλασσα είναι εκείνο το ίδιο παιδί που ποτέ δεν ξέχασε πως τις ρίχνουν. Αντίθετα έγραψε και τρόπο εκμάθησης του σωστού πετάγματος. Ο έφηβος Δημήτρης, που αργότερα ταλαιπωρήθηκε με διάφορα άσχημα που του συνέβησαν, δεν έχασε το θάρρος του στη ζωή, ούτε αλλοιώθηκε, είναι πάντα μαζί μου, τον προσέχω και πορευόμαστε ουσιαστικά στα χρόνια. Όμως ο μικρός Δημήτρης παραμένει πολύ ανήσυχος κι όλο μου τραβάει το μανίκι και μου ζητάει να γράψω ένα νέο παραμύθι και να του το πω. Αυτός ο μικρός ήταν η αιτία και μαζεύτηκαν κάμποσα βιβλία μου που βγήκαν στο φως και άλλα που περιμένουν τη σειρά τους. Μια άλλη φορά μου ζήτησε να γράψω και να του πω στίχους και ποιήματα. Και του είπα κι απ’ αυτά. Δεν ξέρω τι άλλο θα μου ζητήσει, καθώς όσο περνά ο καιρός, όλο μια καινούρια ιδέα βάζει στο μυαλό του για να μου πει να την πραγματοποιήσω. Μήπως πρέπει να μεγαλώσω;
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ήταν και παραμένει ο ευαίσθητος «Μικρός Πρίγκιπας» του Σαιντ Εξιπερί, αλλά και ο αγωνιστής, πεισματάρης και ελεύθερος, «Γλάρος Ιωνάθαν», του Richard Bach.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Δεν νομίζω, ωστόσο είμαστε εμείς και τα βιώματά μας όταν καταθέτουμε κομμάτια του εαυτού μας. Η μυθοπλασία κάνει τη διαφορά αν και εκεί, όπως είπε ο Όσκαρ Γουάιλντ, «οι σκέψεις των ανθρώπων είναι απόψεις κάποιου άλλου, οι ζωές τους μια μίμηση, τα πάθη τους ένα παράθεμα».
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Το ότι μου δόθηκε και αγάπησα από νωρίς μουσική και λογοτεχνία. Ότι καλλιέργησα και εξέλιξα και στα δύο την τεχνική για το μεγάλο ζητούμενο, την αλήθεια. Ότι και με τις δύο αγαπημένες μου τέχνες, το τραγούδι και τη συγγραφή, προκάλεσα συγκίνηση, χαρά, συναισθήματα στους ανθρώπους προσέχοντας την ισορροπία της έκφρασης ώστε να μη χάνεται στον ναρκισσισμό του μουσικού, ούτε σε ανώφελες περιγραφές του συγγραφέα. Είμαι απέραντα ευγνώμων που έχω το «γνώθι σαυτόν» και αν και παραμυθάς δεν τροφοδοτώ τον εαυτό μου με ψευδαισθήσεις. Ευχαριστημένος που είμαι εδώ και συνεχίζω να πορεύομαι με ότι έχω πετύχει παρά το ανταγωνιστικό περιβάλλον που επικρατεί σε καίρια πόστα.
Το άλλο σπουδαίο θείο δώρο της ζωής μου βρίσκεται στην παρακάτω απάντηση…
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Σε αυτό θα σας ενημερώσει πλήρως η σύντροφος της ζωής μου.
Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Όχι, γιατί τότε έπρεπε να περιμένουμε να μας γράψει ότι θέλει αυτή. Κι αν δεν είναι έτσι μ’ αρέσει να το πιστεύω ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι στην τύχη και στην ατυχία μας. Ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα ορθά και για τα στραβά που μας αφορούν. Το στερεότυπο «είμαστε οι επιλογές μας», είναι σωστό. Αν δεν εξελίξεις το μυαλό σου, αν ζεις αδιάφορα, αν δεν ρίχνεις και μια ματιά γύρω σου, στους άλλους, να βοηθήσεις με τις όποιες δυνάμεις σου, αν είσαι ένα περίκλειστο εγώ, τότε είσαι τυχαίος και ελαφρύς όπως μια φούσκα, ένα μπαλόνι γεμάτο αέρα. Όλοι μαζί δημιουργούμε τη μοίρα μας, μέσα από το «εμείς», μέσα από συλλογικότητες για το κοινό καλό.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με ένα παιχνίδι σε ένα μικρό παιδί, με ένα παγωτό χωνάκι σε ένα μεγάλο. Με το φύτεμα ενός νέου δέντρου που το ποτίζεις καθημερινά γιατί απλά το αγαπάς. Με την εκτίμηση στους ανθρώπους και την αυτοεκτίμηση. Με μικρά και αληθινά καθημερινά πράγματα που γλυκαίνουν την άχαρη πραγματικότητα που μας περιβάλλει.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Ναι, γιατί μεταξύ του αισιόδοξου και του απαισιόδοξου ο αισιόδοξος περνάει καλύτερα.
Δεν θυμάμαι ποιος τόπε αυτό.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Συζητάω με ξωτικά για μια νέα φαντασιοπληξία και καλοπιάνω τις λέξεις να συμφωνήσουν με την ιδέα. Μερικές όμως, όπως Πίστη, Ελευθερία, Αγωνιστικότητα, επαναστατούν δεν θέλουν άλλο να εκτίθενται σε παραμύθια.
- Γράψε και κάτι σοβαρό, μου λένε αυτές οι λέξεις.
- Μα υπάρχει πιο σοβαρό από το να απευθύνεσαι σε παιδιά; Η συγγραφή παιδικής λογοτεχνίας είναι πολιτική πράξη τους λέω.
- Μμμ, φαντασμένε, με κοροϊδεύουν οι λέξεις.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύεται ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Δεν υπάρχει άλλη συνοδοιπόρος ελληνική ταινία από την ίδια τη ζωή μου. Έχει πολύ suspense, και δράση αλλά δεν είναι αστυνομική. Είναι υπερπαραγωγή, χωρίς χορηγούς αλλά με καλούς ηθοποιούς. Μια ταινία που περιέχει στοιχεία από πολλά είδη: Mιούζικαλ, περιπέτεια, ερωτικό θρίλερ με χάπι εντ… για ένα ανήσυχο μουσικό - συγγραφέα που σαν σύγχρονος Οδυσσέας, στο τέλος βρίσκει την Ιθάκη του. Παρεμπιπτόντως είδα μια ξένη ταινία με έναν συγγραφέα (Τζουντ Λο) και έναν εκδότη (Κόλιν Φερθ), τίτλος: «Ένας χαρισματικός άνθρωπος», αλλά δεν πιάνει μπάζα μπροστά στη δική μου την αληθινή.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν είχα και δεν έχω, αλλά αν πρέπει ν’ απαντήσω: Μικρά «Χειμωνόσπιτα» από χαρτόνι που έφτιαξαν και μου χάρισαν παιδιά, ζωγραφιές, ακόμα και γράμματα αγάπης με καρδούλες που τα έχω φυλάξει σα νάχουν γραφτεί από δικά μου παιδιά.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μπουρλότοο…
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Δεν ανησυχώ για τα ΜΜΕ όσο για το ίδιο το μέλλον των παιδιών μας και όλων των Ελλήνων, μεσαίων στρωμάτων και κάτω, γιατί αυτοί είναι που βίωσαν και βιώνουν στο πετσί τους την κρίση. Τα ίδια τα ΜΜΕ κανάλια και σταθμοί, εδώ και πολλά χρόνια, από αρχής του Life stile έχουν πάθει κρίση ελαφρότητας, κενότητας, δεν τόπαθαν τώρα με την κρίση. Πομφόλυγες συνεχίζουν και το μόνο που κάνουν είναι να μετρούν ποσοστά θεαματικότητας χωρίς αντίκρισμα. Με εξαίρεση την ΕΡΤ που προσπαθεί να ξαναγεννηθεί και τα καταφέρνει και κάποιες επιλεγμένες ραδιοφωνικές εκπομπές: δημοσιογραφικές, μουσικές, λόγου και τέχνης: “Στο κόκκινο”, “Real fm”, “Vima fm”, “Β’, Γ’ πρόγραμμα”, όπου ακούγονται όλες οι φωνές και όχι οι Master’s voices, με τους ατσαλάκωτους, πληρωμένους μεγαλο-δημοσιογράφους της χειραγώγησης. Εύχομαι κάποτε να υπάρξει ένα υγειές δημοκρατικό περιβάλλον στον νευραλγικό χώρο των ΜΜΕ, με σωστή Ελληνική γλώσσα, με σοβαρότητα, με έξυπνο χιούμορ, με ουσιαστική προσφορά στην κοινωνία που βιώνει τα αδιέξοδα της κρίσης.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Αυτή η ερώτηση χωράει πολύ συζήτηση. Πάνω απ’ όλα η εξουσία σε πόστο Πολιτισμού χρειάζεται να διαθέτει βαθύτατη και υπεύθυνη παιδεία. Μέσα από την διεθνή και εγχώρια παραγωγή να προσφέρει στον κόσμο την καλύτερη δυνατή τέχνη και να συμβαδίζει με τις κοινωνικές ανάγκες και ανησυχίες του κόσμου και όχι μόνο των εστέτ διανοούμενων. Στην ιστορία, όπως γνωρίζουμε, μαικήνες της εξουσίας ήταν χορηγοί μεγάλων καλλιτεχνών, όπως στον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, στον Μότζαρτ, κ.ά. Τώρα δεν υπάρχουν τέτοιοι προστάτες χορηγοί των καλλιτεχνών, ούτε τους δίνουν παραγγελίες για έργα, αντίθετα οι ίδιοι οι καλλιτέχνες προσφέρονται αφιλοκερδώς για ιερό σκοπό. Από την άλλη η επιβίωση της τέχνης εξαρτιόνταν από το εκάστοτε καθεστώς εξουσίας. Όλες οι χούντες, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, Φράνκο, Πινοσέτ, Στάλιν, Παπαδόπουλου, φίμωναν τις ελεύθερες φωνές, κυνηγούσαν και συλλάμβαναν τους συγγραφείς ρίχνοντας στην πηρά τα βιβλία τους γιατί φοβόταν την αλήθεια τους. Αυτή που δεν διέθεταν οι ίδιοι. Σε παρακμιακές συνθήκες όπως η δικιά μας χρειάζεται περισσότερο το αρμόδιο Υπουργείο να στηρίξει και να προωθήσει την τέχνη, τον πολιτισμό, το βιβλίο, την φιλαναγνωσία και όχι να καταργεί την ίδια την παιδεία ως περιττή πολυτέλεια.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Άλλη μία σημαντική ερώτηση που χωράει πολύ συζήτηση, αλλά θα την επικεντρώσω στο ρητό του Πλάτωνα που τα έχει πει όλα σε μία φράση:
«Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερούς τους»
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Να απαγορεύεται αυστηρά να νομοθετούν οι άσχετοι. Αρκετά μας πήραν στο λαιμό τους «οι σχετικοί» αρμόδιοι νομοθέτες.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Τραγουδιστής πιγκουίνος στην ταινία "HAPPY FEET"
Πιστεύετε στα όνειρα;
Δεν ξέρω, δεν απαντώ…
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα του διάβαζα το τέλος του παραμυθιού μου «Το χειμωνόσπιτο»:
- Να τολμάς να μη φοβάσαι, είπε το Θάρρος
- Να αγαπάς, να συγχωρείς, είπε η κυρα Καλοσύνη
- Να εκτιμάς αυτό που έχεις, να το φροντίζεις, να το προσέχεις, είπε η κυρά-Ζωή.
Ο Δημήτρης Κάσσαρης κατάγεται από τη Μυτιλήνη. Στα έργα του παντρεύει το μουσικό με το συγγραφικό του ταλέντο, γι’ αυτό και πορεύεται με τις δύο του ιδιότητες: του μουσικού - τραγουδιστή και του συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Σπούδασε θεωρητικά της μουσικής και πήρε δίπλωμα κλασικού τραγουδιού. Εργάσθηκε ως καθηγητής μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση και το 1994 έγινε μόνιμο μέλος στη χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ως λυρικός καλλιτέχνης (βαρύτονος), πρωταγωνίστησε σε πολλές παραγωγές κυρίως για την παιδική σκηνή σε συνεργασία με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο μουσικοσυνθέτης Νίκος Ξανθούλης, ο μαέστρος Λουκάς Καρυτινός , η σκηνοθέτις Κάρμεν Ρουγγέρη, η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, κ.ά.
Ως τραγουδιστής, έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες του Ελληνικού τραγουδιού μεταξύ των οποίων η Δήμητρα Γαλάνη, η Νένα Βενετσάνου, ο Γιάννης Σπανός, ο Μάριος Τόκας, ο Χρήστος Λεοντής, με νεώτερους όπως η Ρίτα Αντωνοπούλου, κ.ά. σε συναυλίες στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε πόλεις της Ευρώπης, του Καναδά και της Αυστραλίας. Παρουσιάσθηκε επίσης επανειλημμένα σε εκπομπές της Δημόσιας Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης.
Ως συνθέτης, έχει συνθέσει τραγούδια για παιδικά βιβλία και συμμετοχές σε συλλογικούς δίσκους. Η πιό πρόσφατη συνθετική του δουλειά είναι η συμμετοχή του σε δίσκο με παιδικά τραγούδια, σε ενορχήστρωση Γιώργου Ανδρέου, που εγκρίθηκαν από την 4η ακρόαση της εταιρείας Μικρή Άρκτος.
Βιβλία του που έχουν εκδοθεί :
Έχει γράψει την ποιητική συλλογή “Αλλιώς”, (εκδόσεις Γαβριηλίδης) και αρκετά βιβλία για παιδιά, εκ των οποίων :
"Το Θεατράκι του Ουρανού", (Ελλ. Γράμματα), σε εικονογράφηση Σοφίας Φόρτωμα, ήταν προτεινόμενο για το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου 2005.
"Οι Χοντρές Κυρίες", (Κέδρος) σε εικονογράφηση Λήδας Βαρβαρούση, βραβεύθηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και ήταν επίσης προτεινόμενο για το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου 2005.
"Περιπέτεια στον πλανήτη Μελιτζάν", (Κέδρος), εφηβικό μυθιστόρημα με σκίτσα του συγγραφέα.
"Το Τσουρεκόσπιτο", (Κέδρος), εφηβικό μυθιστόρημα.
"Καλημέρα γερο-Γουότς", (Ελληνικά Γράμματα) με ζωγραφιές της Έφης Λαδά.
"Ο Θησαυρός της Ρεματιάς", (Εκδόσεις των Συναδέλφων-2012), με ζωγραφιές παιδιών, παραγγελία του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Ρεματιάς Χαλανδρίου.
"Το Χειμωνόσπιτο", (εκδ. Καλέντης- 2015), σε εικονογράφηση Βασίλη Παπατσαρούχα με ένθετο cd που περιλαμβάνει αφήγηση και τραγούδια. Σε μουσική του συνθέτη Νίκου Ξανθούλη και στίχους του συγγραφέα. Ο συγγραφέας που ερμηνεύει τα τραγούδια του παραμυθιού το έχει διασκευάσει και για θεατρική παιδική παράσταση.
Παρουσίαση βιβλίου (2015): Έχει γράψει για το εφηβικό μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Στη διαπασών" (εκδ.Καστανιώτης) για λογαριασμό της kosvoice. Δημοσιεύεται επίσης στη biblionet και στις προσωπικές του ιστοσελίδες.Είναι μέλος του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
