Θέλησε ν’ ανοίξει την κουβέντα μας με δυο λόγια του Ηράκλειτου, λέγοντας: «…ο χαρακτήρας του ανθρώπου δημιουργεί τη μοίρα του», υπενθυμίζοντάς μας παράλληλα ότι πρέπει να αντιστεκόμαστε σε καθετί που δολοφονεί τα όνειρά μας…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Ν΄ αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια, μαζί με τη μαγεία που παραμένει ακόμα και μετά τα σαράντα ζωντανή μαζί με όσους σε αγάπησαν και αγάπησες, είναι ό,τι πιο φυσικό. Στη δική μου όμως την ψυχή, αυτά τα χρόνια είναι χαραγμένα πολύ βαθιά... Κάτι χρόνια τόσο αληθινά, που μαζί με τη χαρά σκορπούν την ίδια στιγμή στο κορμί μου και τον πόνο που φέρνουν αν χαθεί ένα παιδί που τα ζήσατε μαζί και σου λείπει, που στη δική μου περίπτωση είναι ο αδερφός μου...Πόνος από τους πιο πικρούς και μόνο όσοι τον γνώρισαν δικαιούνται να τον ξέρουν...
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Υπήρξαν αρκετοί αγαπημένοι διαχρονικοί ήρωες, ο καθένας τους ξεχωριστός και μοναδικός, όπως και το κάθε παραμύθι που είχε διαφορετικό σκοπό. Ο πλέον αγαπημένος μου όμως, ήταν η Αλίκη στο κλασικό παραμύθι Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, ένας ρόλος με τον οποίο ταυτιζόμουν μιας και ήταν στα μέτρα μου. Ένα κορίτσι με τα ερωτήματα και την ανησυχία της εποχής του, που αισθανόταν παγιδευμένο ανάμεσα σε στενά μυαλά με τις απαιτήσεις των οποίων δεν μπορούσε να συμβιβάσει τα όνειρά της, αφού στην πραγματικότητα το πεπρωμένο της βρισκόταν στη χώρα των θαυμάτων. Εκεί που τα όνειρά της μπορούσαν να πάρουν σάρκα και οστά, μέσα από την περιέργεια, τα οράματα και την αχαλίνωτη φαντασία. Στοιχεία από τα οποία βγαίνεις αρκετά μετρημένος, ώριμος, άθραυστος και το σημαντικότερο ατρόμητος και αποφασισμένος.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Όπως αναγνωρίζω, αποδέχομαι και συγχωρώ κάποια στιγμή τον εαυτό μου για μια του αμέλεια που με πίκρανε και με πλήγωσε, έτσι στην πραγματικότητα συγχωρώ και στους άλλους μια ανάλογη συμπεριφορά. Και ακόμη πιο συνειδητοποιημένη σήμερα, θεωρώ πως ό,τι δεν θα συγχωρήσω σε κάποιον αμέσως, θα το συναντώ συνεχώς μπροστά μου.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Δεν θα το έλεγα Θείο αλλά είναι σίγουρα πολύ σημαντικό, το ότι δεν παραιτούμαι εύκολα από τα όνειρά μου. Επειδή ανέκαθεν θεωρούσα, πως η επιμονή στον αγώνα είναι εκείνη που φέρνει το αποτέλεσμα. Ακόμη και σε μια ονειροκτόνα εποχή όπως είναι η εποχή της Κρίσης, αντιστέκομαι σε κάθε δολοφονία ονείρου μου βγαίνοντας μπροστά... Και γεμάτη από όρεξη για δημιουργία, βάζω το παλιό στο αρχείο και φτιάχνω ένα καινούργιο όνειρο, με το κεράκι της ελπίδας πάντοτε αναμμένο.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Ο αυθορμητισμός μου κυρίως, ή συναισθηματισμός μου όπως τον ονομάζω πολλές φορές... Αυτό το ανεξάντλητο στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι το βασικό μου ελάττωμα, που πολλές φορές με παρασύρει στα λάθη της καρδιάς. Πολλές φορές όμως σκέφτομαι, πως δεν θα ήθελα ποτέ να λειτουργώ υποταγμένη σαν ρομπότ, κάτω από κανόνες που δεν με εκφράζουν καθόλου, βγάζοντας ένα ψεύτικο αποτέλεσμα. Θα ήθελα απλά, η παρορμητικότητά μου να θέτει από μόνη της τα όριά της.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Το πρόβλημα είναι ότι είμαι πια βέβαιη, πως όταν η μοίρα ορίζει κάτι είναι αμείλικτη και αμετανόητη και από τις δυνάμεις της εξαρτάται το κάθε τι. Δεν καλοπιάνεται!
Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν βάζει αυθαίρετα στη ζωή σου. Για όλα υπάρχει ένας λόγος και μία αιτία. Και όλα αυτά που καταγράφει, είναι αυτά που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, σαν κατασκευαστές, ιδιοκτήτες και συντηρητές της ζωής μας. Ο Ηράκλειτος έλεγε, ''ο χαρακτήρας του ανθρώπου δημιουργεί τη μοίρα του''.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με απλές πράξεις αγάπης, γράφοντας στιχάκια και δίνοντας σκληρές μάχες σε καθημερινή βάση, ακόμα και με τους πιο αρνητικούς ανθρώπους, απαλλαγμένη από κάθε εγωιστικό στοιχείο. Με διάθεση της ψυχής μου της ίδιας και αγαπώντας ακόμη περισσότερο, χωρίς να κρατώ τίποτα μέσα μου από τον φόβο της προδοσίας. Κάτι τέτοιο θα γέμιζε την καρδιά μου και το μυαλό μου μόνο με αρνητικά συναισθήματα. Και όλα αυτά, έχοντας σε όλη μου τη ζωή μέσα μου την πεποίθηση, πως η αγάπη είναι η ισχυρότερη πατρίδα που υπάρχει.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Αλίμονο αν δεν υπήρχε και εδώ θα ήθελα να τονίσω, πως φροντίζω καθημερινά να ανεβάζω και τον πήχη της. Ειδικά τη σημερινή εποχή, η αισιοδοξία είναι το σίγουρο αντίδοτο σε όλη αυτή τη μιζέρια που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Είναι πολύ βασικό παρατηρώντας τη ζωή σου, όποια και αν είναι αυτή, να μπορείς να βλέπεις το μέλλον σου. Πιστεύω στην ομορφιά της ζωής, θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό κάθε πρωί που βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει και που υπάρχει ένας τουλάχιστον άνθρωπος στη ζωή μου που με αγαπά. Όλα τα υπόλοιπα, είναι λεπτομέρειες.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Προσπαθώντας να αποφύγω τους παραμορφωτικούς φακούς που κάποιοι μας βάζουν μπροστά στα μάτια μας για να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα την πραγματικότητα, φοβούμενοι την κοινωνική αγανάκτηση, διαβάζοντας μανιωδώς, γράφοντας παράλληλα δύο βιβλία, ένα παιδικό θεατρικό και ετοιμάζοντας και τους στίχους για κάποια τραγούδια.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Μία αχτίδα ελπίδας! Είναι αυτό που πιστεύω πως αυτή την εποχή χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ, αλλά και αυτό που κάθε φορά που βλέπει την ψυχή μου να
μαραζώνει της δίνει μία νέα πνοή, μαζί με το Αναστάσιμο φως. Κάτι που έχω κρύψει καλά στα σεντούκια της, πετώντας για πάντα το κλειδί στον πιο βαθύ ωκεανό, μιας και θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποιος τόσο έμπιστος φρουρός.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Ξαφνικός Έρωτας! Μία απλή και ταυτόχρονα τραγική ερωτική ιστορία, που αντέχοντας στη δοκιμασία του χρόνου την έχω δει άπειρες φορές, με έναν όχι ξαφνικό αλλά μεγάλο, παράφορο και αδιέξοδο έρωτα. Με τη λατρεμένη μου Μπέτυ Λιβανού και τον μοναδικό Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Μια ελεγεία στον γυναικείο έρωτα και στη γυναικεία ψυχή, με το εκπληκτικό τραγούδι ''Έλα λίγο'' σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Σπανουδάκη και ερμηνεία της Ελένης Βιτάλη.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μία μικρή εικονίτσα του Αγίου Εφραίμ, που μου είχε χαρίσει η γιαγιά μου λίγο πριν φύγει από αυτή τη ζωή. Φυλαχτό θα την έλεγα, που με τη βοήθειά της με έχει σώσει άπειρες φορές και με τη δύναμή της διώχνει κάθε αρνητική ενέργεια, κάθε φορά που καταφεύγω σ΄ αυτή για βοήθεια και γαλήνη.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μια αξεπέραστη ατάκα από την κλασική δραματική ταινία ''Λόλα'' με τη Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο. "Δυο πράγματα αξίζουν σε τούτη την παλιοζωή. Η λεβεντιά και το χαμόγελο''!
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Θα μπορούσα εύκολα να μιλήσω για μέλλον δυσοίωνο, διατηρώντας όμως και για τον χώρο αυτό μία κρυφή ελπίδα, θα πω ότι ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε το μέλλον, όπως και αν το φανταστούμε. Το ζήτημα όμως αυτό αποτελεί κυρίαρχο σημείο προβληματισμού, εφόσον πρόκειται για κάλυψη των γεγονότων και παρουσίαση της χώρας μας στο εξωτερικό. Γεγονός πάντως είναι, πως το βασικό πρόβλημα και η λύση του στο μέλλον των ΜΜΕ, πρέπει να εστιαστεί στον χώρο της πολιτικής.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Και από τα δύο. Αν κρίνουμε από τα παραδείγματα των Ελλήνων που διέπρεψαν μέσω της τέχνης τους σε άλλες χώρες, θα αντιληφθούμε σίγουρα ότι αυτό δεν συνέβη εδώ, αρχικά λόγω της εσωτερικής ανικανότητας των ορισμένων από το κράτος υπευθύνων του πολιτισμού, να αξιολογήσουν και να αναδείξουν αυτές τις τέχνες. Μην ξεχνάμε, πως οι Έλληνες λίγο ως πολύ είμαστε εραστές της τέχνης. Και κατά δεύτερο από τον φόβο, ότι μέσα από τις αλήθειες που μπορεί να αναδείξει η τέχνη, μπορεί να θιχτούν τα κακώς κείμενα και να αναδειχτούν οι οδυνηρές αλήθειες.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων.
Δεν θέλω να πιστέψω πως συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί στον Έλληνα το ''μπορώ'' είναι πολύ πιο ισχυρό από το ''θέλω'' του και η ψυχή του μεγαλύτερη από τη δύναμή του. Μην ξεχνάμε και το ότι αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή, ο Έλληνας το έχει ξαναζήσει και από τις στάχτες του αναγεννήθηκε κι από τις δυσκολίες του βρήκε τη δύναμη να βαδίσει ξανά για την κορυφή.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Από την πρώτη στιγμή θα επανέφερα τη θανατική ποινή μετά βασανιστηρίων μάλιστα, για τις περιπτώσεις όχι μόνο των βιασμών των ανήλικων σωμάτων και της δολοφονίας των αθώων παιδικών ψυχών, αλλά ακόμη και της παρενόχλησης.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Την απανθρωπιά, που μέσα στις απρόσωπες κοινωνίες του σήμερα, τόσο πιο επίκαιρη γίνεται...
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Πουλί! Για να μπορώ να ταξιδεύω πετώντας, όσο πιο ψηλά γίνεται για όπου ήθελα.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Τόσο πολύ, που πολλές φορές πατώ στα νύχια, από φόβο μην ξυπνήσω την πραγματικότητα.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
''Η ζωή σου και το μέλλον σου εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά μην ξεχάσεις ποτέ, πως εξαρτάται κυρίως από σένα''. Η συμβουλή που έδωσα και στον γιο μου αποχαιρετώντας τον, τη στιγμή που πήγαινε να υπηρετήσει την πατρίδα.
Η Σοφία Μυγδαλάκη ζει μόνιμα στη Στυλίδα Φθιώτιδας. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο περιοδικό Θηρευτής και Φύση και στη δημοτική εφημερίδα της πόλης της με μόνιμες στήλες, ενώ παράλληλα έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Έχει διακριθεί σε πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό με τον Α΄ έπαινο και έχει τιμηθεί στην Ολυμπιάδα Γραμμάτων, Αθήνα 2004. Η Αόρατη Κλωστή, είναι το πρώτο της βιβλίο. Εκτός από μυθιστορήματα, διηγήματα και παραμύθια, έχει γράψει και επτά ποιητικές συλλογές, ενώ παράλληλα γράφει και στίχους για τραγούδια, με πρόσφατο το ομότιτλο του βιβλίου της Αόρατη Κλωστή. Είναι 42 ετών και μητέρα τριών παιδιών.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
