Θα μπορούσαμε να μιλάμε ατέλειωτες ώρες μαζί του, καθώς ο Γρηγόρης είναι ένας από τους ανθρώπους εκείνους που βουτάνε τη γλώσσα τους στο μυαλό τους πρώτα πριν μιλήσουν. Κάθε κουβέντα του και μια φιλοσοφημένη πρόταση, με αποδέκτες εμάς, εσάς… «Ο πιο πιστός φίλος στη ζωή, είναι η σκιά σου, μην τον εγκαταλείψεις ποτέ!», μας είπε και συνέχισε…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Hαπώλεια του πατέρα μου στην ηλικία των πέντε ετών, ήταν αρκετή για να έχει σκεπάσει με ομίχλη τα παιδικά μου χρόνια.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Ξεκίνησα τη λογοτεχνία από πολύ μικρός, κυρίως με εικονογραφημένες ιστορίες. Ήμουν πάντα με όποιον αδικείτο ή έχανε. Όμως μια θεία μου, αγαπημένη φιλόλογος, μου έδωσε «πρώιμα» να διαβάσω Ντοστογιέφσκι, αντί ν αγαπήσω τους ήρωες του, λάτρεψα τον ίδιο. Η ζωή αυτού του Ρώσου συγγραφέα ηρωποιήθηκε μέσα μου πιότερο από τις ζωές των ηρώων του.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Συγχωρώ, συνεχώς, διαρκώς και αδιαλείπτως σαν ένα μεγάλος μ@λ@κ@ς. Απλώς δεν ξεχνώ ποτέ την πίκρα που γεύθηκα. Όταν όμως διαπιστώσω ότι κάποιο άτομο εθίζεται στο να με πικραίνει ικανοποιούμενο, τότε το στέλνω στο διάολο και παύει να υπάρχει για μένα με συνοπτικές διαδικασίες.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Τη δοτικότητα, υπό την έννοια ότι αισθάνομαι πλήρης όταν δίνω παρά όταν παίρνω. Έχω ξαναπεί ότι, αν από τα δέκα που έχεις, δώσεις τα πέντε, δεν σου μένουν πέντε, αλλά δεκαπέντε. Κάθε δούναι αυξάνει το λαβείν. Τα μαθηματικά σ΄ αυτή την περίπτωση δεν ισχύουν, καθότι ευτελίζεται η αφαίρεση: 10 – 5 = 15.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Ο παρορμητισμός μου, σε βαθμό κακουργήματος. Ωφέλιμος για τους άλλους, καταστροφικός όσο δεν φαντάζεσθε για μένα. Επίσης δεν τα πάω καλά και με το δις εξαμαρτείν… το έχω οριοθετήσει στο δεκάκις…
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Όσες φορές μου την γύρισε, παρότι της αγόρασα σοκολάτες και χυμούς, αποθρασύνθηκε και απαιτούσε όλα και περισσότερα. Διαπίστωσα πως όταν τη φτύνω κατάφατσα αυξάνει ο σεβασμός της προς το πρόσωπό μου. Κατά συμπερασμόν… τέρμα τα καλοπιάσματα. Μην ξεχνάμε ότι μία από τις Μοίρες της αρχαιότητας ήταν η Λάχεσις… συνεπώς… λαχείο η ζωή.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας; Ανάλογα με το πρόσωπο, τη στιγμή και τη σχέση. Μπορεί να εκδηλώσω την αγάπη μου με μια βάρβαρη αγκαλιά, με ένα βλέμμα διαπεραστικό, κάποιο δώρο ζωής, αλλά τις δυνατές αποδείξεις ποτέ δεν τις έχει η άλλη πλευρά, γιατί φροντίζω να μην τις μαθαίνει ποτέ. Είναι απαίτηση της καρδιάς μου!
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Μα και βέβαια! Αποτελώ στο λεξικό της ύπαρξης, την απόλυτη ερμηνεία της αισιοδοξίας. Αν δεν ήμουν, ακόμα και στην κατάθλιψη μου αισιόδοξος, θα είχα αναχωρήσει εκουσίως από αυτό το πανηγύρι που λέγεται Ζωή. Γονατίζω και σηκώνομαι, τσακίζομαι και ορθοποδώ. Τις πλέον δυνατές ντόπες αισιοδοξίας, τις παίρνω από τις τάπες που εισπράττω. Ίσως γιατί τον θάνατο τον έχω από μικρό παιδί γραμμένο στους δίδυμους αδένες μου.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Γράφω κάποιο θεατρικό, ολοκλήρωσα ένα άλλο, και προσπαθώ να συνεχίσω το μυθιστόρημα που έχω αφήσει από πέρυσι στην 100 σελίδα. Επίσης πραγματοποίησα περιοδείες στα σχολεία της χώρας για το παραμύθι μου «το ταξίδι τους Φερεϋντούν». Μου μένει πάντως ικανοποιητικός χρόνος για αποχαύνωση στο μπαλκόνι.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας; Εκείνο που δεν θέλω να μου κλέψουν, αυτονόητον είναι, να μη θέλω να βγει και στον πλειστηριασμό εις επήκοον όλων.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Η «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Το «λεξοτανίλ», όταν θέλω να αυτοπροστατευθώ, για να μην ξεμπροστιάσω δημόσια κατ΄ επίφασιν φίλους, που μου τραβάνε το χαλί κάτω απ΄ τα πόδια.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα; Τρεις στον αριθμό: Η πρώτη του Σενέκα: «Πες πως πέθανες κι ελεύθερος θα νιώσεις». Η δεύτερη του Γκαίτε: «Στο τέλος είσαι ότι είσαι» και η τρίτη του Αλέξανδρου Παναγούλη: «Πρέπει να νικήσω αφού δεν μπορώ να νικηθώ».
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, με τον καιρό μεταλλάχθηκαν στην πλειονότητά τους, πλην ελαχίστων αυτοδιαχειριζόμενων, σε Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης. Και σ΄ αυτό δεν φταίει η κρίση αλλά η έμφυτη αγεληδόν συμπεριφορά του κόσμου, που αντί να σηκώσει το κεφάλι του ψηλά και να δει την πανσέληνο που φωτίζει μια συμπαντική ομορφιά, που παραπέμπει στην αλληλεγγύη και στις μικρές πολιτείες, σκύβει και βλέπει τα ίχνη που αφήνουν τα πέλματα του κάθε Βενιζέλου που τον οδηγούν στον μαυροπίνακα που γράφει: «Αφήσαμε το επάγγελμά μας για να σας σώσουμε». Κι ο Αυνάν ζητάει και συγνώμη από πάνω. Το πρόβλημα λοιπόν είναι της τηλοψίας ή του Αυνάν;
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Η εξουσία είναι ακριβώς το αντίθετο της δύναμης. Η τέχνη, τα γράμματα, η γνώση γενικότερα, αποτελούν προϊόντα δύναμης. Η εξουσία απλώς έχει σιρίτια και επωμίδες. Αν καθαιρεθεί το πρόσωπο ή εκπαραθυρωθεί από τον θώκο που κατέχει, τι θα απομείνουν; Τα αστεράκια του λοχαγού, η βέργα του διευθυντή, η ποιμαντική ράβδος του ιεράρχη. Συνεπώς φούμαρα! Η φίμωση λοιπόν της τέχνης από την εξουσία, οφείλεται στο ασύμβατο τέχνης και εξουσίας, καθότι η μια πολεμά λυσσαλέα την άλλη. Δυο αντίρροπες δυνάμεις, όπου στο Κολοσσαίο της αιώνιας διαμάχης τους, το αίμα της μιας, δίνει ζωή στην άλλη και αντιστρόφως.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; Όλοι οι λαοί αφήνουν την τύχη τους στους άλλους, ένεκα του ότι δεν υπάρχει πουθενά Άμεση Δημοκρατία, παρά αντιπροσωπευτική. Βλέπε: Στρος Σκαν, Σαρκοζί, Λαγκάρντ, Γκρουέφσκι, Παπαδήμος, Μέρκελ, Μπερλουσκόνι… ο ένας χειρότερος απ΄ τους άλλους και όλοι μαζί παιδιά για υιοθεσία. Μην ξεχνάτε πως οι παραπάνω εκλέχθηκαν, όπως και ο Χίτλερ μπήκε στην Καγκελαρία, επίσης με εκλογές. Επομένως δεν είναι ελληνικό το θέμα. Ατομικό, προσωπικό και καθαρά υποστασιακό!
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Κατάργηση όλων των νόμων και ισχυροποίηση ενός και μοναδικού άγραφου: «Ουδείς περιορισμός πλην του αυτοπεριορισμού». Κι αν με ρωτήσετε γιατί, θα σας απαντήσω ως εξής: Το σύνταγμά μας έχει χιλιάδες νόμους, κεφάλαια, άρθρα, παραγράφους και εδάφια. Πόσους από αυτούς γνωρίζουμε ως πολίτες; Μόνο τον μωσαϊκό νόμο: «Ου κλέψεις» «ου ψευδομαρτυρήσεις» «ου μοιχεύσεις» ου, ου, ου…ουστ.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους; Την ημιμάθεια και την αγνωμοσύνη.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Αετός, αν συμπεριλαμβάνονται στο ερώτημά σας και τα πουλιά. Αλλιώς αρκούδος γιατί μου λείπει ύπνος…
Πιστεύετε στα όνειρα; Η φροϋδική άποψη περί φόβων και επιθυμιών, φρονώ πως δεν αποτελεί θέσφατον. Ότι δεν γνωρίζω το ονομάζω μεταφυσική, οπότε πιθανολογώ πως τα όνειρα πάντα κάτι μας λένε αλλά ξεκλειδώνονται όχι με κανόνες που ισχύουν για όλους. Καθένας με δικούς του κωδικούς ανοίγει τον προσωπικό του ονειροκρίτη.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Όταν κάθε πρωί πλένεις τα δόντια σου, να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη, να χαϊδεύεις το περίγραμμα του, γιατί και τα είδωλα έχουν ανάγκη από στοργή, αγάπη κι επικοινωνία. Ο πιο πιστός φίλος στη ζωή, είναι η σκιά σου, μην τον εγκαταλείψεις ποτέ!
Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, γεννήθηκε το 1958 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Υπήρξε εκδότης της εφημερίδας «Αίσθηση Λόγου και Τέχνης» μέσα από την οποία προβλήθηκαν σπουδαίοι άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών. Εξέδωσε διηγήματα, ποίηση, νουβέλες, μυθιστορήματα και παραμύθια. Το παραμύθι του «Το ταξίδι του Φερεϋντούν» ήταν φέτος υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο, ενώ παράλληλα επισκέφθηκε περισσότερους από 15.000 μαθητές της χώρας, μιλώντας μαζί τους για τη διαφορετικότητα. Θεατρικά του έργα έχουν παιχτεί στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών», στους «Στρατώνες Καποδίστρια – αίθουσα Αμυμώνη» του Άργους και σε πολλές θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Παράλληλα κυκλοφορούν σε δίσκους και cd, μελοποιημένοι στίχοι του. Έχει συνεργαστεί με τις περισσότερες ημερήσιες εφημερίδες, σε ελεύθερο ρεπορτάζ, πολιτισμό, έρευνα και αρθρογραφία. Δημοσίευσε στον τύπο τα Αρχεία του Δρομοκαΐτειου, μετά από πολυετή έρευνα, προβάλλοντας τις μεγάλες μορφές που έζησαν εκεί, όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Ρώμος Φιλύρας, ο Νικόλαος Δραγούμης και άλλοι. Έχει δημοσιεύσει στον ημερήσιο τύπο ανέκδοτες επιστολές και έργα μεγάλων ποιητών, όπως του Κωστή Παλαμά, του Γεράσιμου Μαρκορά, του Κώστα Κρυστάλλη και άλλων. Το λογοτεχνικό του έργο, έχει παρουσιαστεί σε βιβλιοθήκες, ινστιτούτα, μουσεία, κέντρα πολιτισμού, τόσο στην Αθήνα όσο και στη περιφέρεια. Επίσης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός με εκπομπές σε θέματα πολιτισμού.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
