«Κοιτάζω ουρανό, στοχεύω στο υπέροχο»… ήταν τα πρώτα λόγια που μας είπε, καθώς καθίσαμε να πιούμε ένα καφέ, που χρόνια τον κανονίζαμε και πάντα χανότανε στα γρανάζια της καθημερινότητας…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Μιας και υπήρξα κι εγώ παιδί χωρισμένων γονέων, υπήρξαν πολλές μετακινήσεις και αλλαγές στη ζωή μου από νωρίς, οπότε αυτό που μου έλειψε ήταν η σταθερότητα και η ασφάλεια μιας δεμένης οικογένειας.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο αγαπημένος μου ήρωας ήταν (και συνεχίζει να είναι) ήρωας από κόμιξ και όχι παραμύθι. Είναι ο Ντόναλντ Ντακ! Αυτό το παπί με έκανε πάντα να γελάω με τις ατυχίες που του συνέβαιναν και με εμπνέει να μην το βάζω κάτω, να ελπίζω σε κάτι καλύτερο, να το κυνηγώ.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Το έχω κάνει ήδη κάμποσες φορές, όπως εύχομαι κι όσοι πίκρανα να πράξουν το ίδιο.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Το ότι αναγνωρίζω το εφήμερο της ύπαρξης και έτσι ζω στις στιγμές όπως και όσες έρθουν, καλές ή κακές.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Ότι συνήθως περιμένω πολλά από τους ανθρώπους και ελπίζω στην καλοσύνη τους. Σε προσγειώνει απότομα να διαπιστώνεις πως δεν ισχύει για όλους αυτό.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Μου την έχει γυρίσει κάμποσες φορές (και μάλιστα κάποιες πολύ σκληρά), όμως στο τέλος τα βρίσκουμε. Όλα στη ζωή και την πορεία της, έχουν να κάνουν με έναν αέναο κύκλο στον οποίο πρέπει να επιμείνεις με χαμόγελο και ελπίδα για το καλύτερο.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Με καθημερινή φωτεινή στάση ζωής, να δίνω ελπίδα, γέλιο, να προσπαθώ όσοι αγαπώ να είναι καλά, να γελούν, να ταξιδεύουν, να ελπίζουν.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Πάντα. Βλέπω ουρανό, κοιτάζω ψηλά, χαμογελώ, δε με παίρνω πολύ στα σοβαρά και ελπίζω πάντα για το καλύτερο!
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Με τη συγγραφή ενός νέου μυθιστορήματος και τις παρουσιάσεις του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Το χιούμορ, την ελπίδα, την παιδικότητά, την έμπνευση, τον ρομαντισμό.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Πολλές, μα η πρώτη που σκέφτηκα είναι το «Αλίμονο στους νέους» με τον Δημήτρη Χορν.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω αντικείμενα ως γούρια. Για εμένα γούρι είναι να διαβάσει κάποιος τα βιβλία μου και να συγκινηθεί, να θέλει να με γνωρίσει, να μου πει πως είδε τον εαυτό του μέσα στις σελίδες, πως ταξίδεψε, πως πέρασε υπέροχα.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Εναλλάσσονται κατά καιρούς, δεν έχω κάποια σταθερή. Αυτή την περίοδο είναι: «Κοιτάζω ουρανό, στοχεύω στο υπέροχο»
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Δε με απασχολεί καθόλου το δικό τους μέλλον αλλά το δικό μας που ζορίστηκε σε στενές και άχρωμες μέρες. Ελπίζω και εύχομαι να βγούμε σύντομα και δυνατοί από αυτήν την κρίση που μας διέλυσε τις ζωές.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία θεωρώ πως δεν καταλαβαίνει καν την τέχνη για τη στηρίξει και πάσχει στην προσπάθεια να τη φιμώσει. Η εξουσία βλέπεις υποστηρίζει μόνο τον εαυτό της. Είναι από εκείνες τις μπότες που σκύβει να δει τα χαμηλά μόνο αν της έχουν λυθεί τα κορδόνια.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Δε συμφωνώ σε αυτό. Νομίζω πως όσο περνάει ο χρόνος αλλάζει αυτό και θα αλλάξει δραστικά και περισσότερο στο άμεσο μέλλον. Η οπτική του βολέματος έφταιγε για πολλά χρόνια, ήταν όμως απροσμέτρητος ο εγωισμός και τα προσωπικά κάστρα του καθενός μας. Τώρα πια ο Έλληνας έχει αποκτήσει άλλη ματιά, επιλέγει την ομαδικότητα, βλέπει καθαρά πως μας ενώνουν περισσότερα από όσα κάποτε μας χώριζαν.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Μάλλον θα έφτιαχνα μερικούς καινούργιους νόμους που έχουν να κάνουν με την αλληλεγγύη και την ισότητα, κάτι που επιμένουν να παραβλέπουν οι νομοθέτες και οι πολιτικοί μας.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Φοβάμαι πολλά, μα επιλέγω να τα προσπερνώ για να καταφέρω να ζήσω τη ζωή μου όπως εγώ θέλω και την έχω φανταστεί.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Άλογο λευκό, περήφανο και δυνατό.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Απόλυτα! Έχουν σταθεί αφορμή για να ξεκινήσω κάμποσες από τις ιστορίες των μυθιστορημάτων μου.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην το βάζει κάτω στις αποτυχίες, όταν πέφτει να σηκώνεται και να συνεχίζει με χαμόγελο, να δίνει πάντα την αγάπη στον κόσμο.
Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing.
Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος». Το έργο «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» είναι το πέμπτο του βιβλίο.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ & τον Παύλο Ανδριά)
