Όταν ακούς ένα συνάνθρωπό σου ν 'αποκαλεί τους φίλους του πως είναι όπως «... τα σύννεφα που φέρνουν το πολύτιμο νερό στην έρημο», αισθάνεσαι πρώτα τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο σου και τυχερός που μέσα σε μια «αυλή» θα καταθέσει, την ψυχή του ...
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Λίγα πράγματα θα έλεγα, μα ένα πολύ περισσότερο: η εκφορά της λέξης μαμά. Μόνο η λέξη, ευτυχώς.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν?
Στα πρώτα παιδικά χρόνια το γουρουνάκι που έχτιζε το σπίτι του με τούβλα. Αργότερα την θέση του πήρε ο Πήτερ Παν. Κάπου ανάμεσα ή πάνω από αυτούς ήταν και δυο ήρωες από νισύρικο παραμύθι που λεγόταν «Ο λωλλός και ο Φρένιμος», μα δεν μπορώ να τους ανακαλέσω τώρα πια στη μνήμη τόσο καλά. Περισσότερο η εικόνα της γιαγιάς μου της Αλέξαινας δίπλα από το μαγκάλι είναι αυτό που με συγκινεί.
Τι είναι για εσάς οι φίλοι?
Τα σύννεφα που φέρνουν το πολύτιμο νερό στην έρημο.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει?
Εννέα στις δέκα φορές έχω συγχωρέσει. Ακόμα και στο δις εξαμαρτείν του άλλου. Στο τρις τα πράγματα είναι πια πολύ δύσκολα. Ο άλλος μπορεί να με θεωρήσει ως τον άνθρωπο από πάγο, ακόμα κι αν εγώ τον σκέφτομαι και δεν θέλω το κακό του.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας?
Την υπομονή.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα?
Ενθουσιάζομαι εύκολα θα έλεγα. Όπως ένα παιδί που του αγοράζουν Πλέυμομπιλ.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε?
Θα της έλεγα ένα τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι που λατρεύω. Αν αυτή επέμενε, τότε έναν ύμνο των Χριστουγέννων! Τι στο καλό! Από σίδερο είναι η άτιμη? Θα λύγιζε μπροστά στον ερχομό του θείου βρέφους!
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας?
Με αγκαλιές σφιχτές, ξαφνικές επισκέψεις ή μικρά δώρα, επίσης στα ξαφνικά.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας?
Αλλοίμονο. Και βέβαια υπάρχει.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό?
Συγγράφω την πρώτη μου συλλογή διηγημάτων.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας?
Νομίζω την ίδια την ψυχή μου. Μισή ψυχή, λειψή ή των τετάρτων και των δεκάτων τι να την κάνεις?
Ποιο ρόλο θα θέλατε να είχατε υποδυθεί συνειδητά στη ζωή σας?
Δεν μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει κάποιος ρόλος. Τουλάχιστον όχι ακόμη.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία?
Πολλές. Αν πρέπει να αναφέρω μία, τότε σίγουρα η «Κοινωνία ώρα μηδέν»
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας?
Δεν πιστεύω στα γούρια ούτε, ευτυχώς, σε προλήψεις, οπότε χαίρομαι αυτήν την σπάνια μορφή ελευθερίας.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα?
«Στρατηγέ μου!» Από τα χρόνια των Δέκα Μικρών Μήτσων.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε?
Όσο εργάζονται υπέρ των εργολάβων τους και του συστήματος μια χαρά θα επιβιώνουν και θα κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Κάποτε ψάχναμε τους αλήτες στους δρόμους. Σήμερα φορούν γραβάτα και λέγονται καναλάρχες.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει?
Χαίρε, Φόβε ανίκητε. Χαίρε κι εσύ, ω συμφέρον και παραδάκι ζεστό ...
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων?
Τον μαθαίνουν έτσι από τα μικράτα του. Τα σχολεία πλέουν δεν προάγουν ήθος και αξίες. Μόνο υπήκοους και «πολίτες του κόσμου». Δυστυχώς.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή?
Θα στήριζα πολύ τις πολύτεκνες οικογένειες.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους?
Τα άδεια βλέμματα.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε?
Πουλί. Αρκεί να είχα φτερά μεγάλα και να διανύω μεγάλες αποστάσεις.
Πιστεύετε στα όνειρα?
Ελάχιστα έως καθόλου. Ανεξερεύνητο πεδίο. Πολλοί οι κίνδυνοι για την ψυχή αν αρχίσει και πιστεύει σε αυτά.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε?
Αν δεν μπορείς να κάνεις το καλό, μην κάνεις το κακό.
Ο Νίκος Διακογιάννης γεννήθηκε στη Νίσυρο της Δωδεκανήσου το 1974 και είναι εκπαιδευτικός. Αφού εργάστηκε για ένα διάστημα ως ξεναγός, επέστρεψε στον γενέθλιο τόπο του. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 2007 με το μυθιστόρημα "Τέρα άμου» (εκδόσεις Αρμός) το οποίο προτάθηκε στη μακρά λίστα για το Βραβείο Αθηνών για τη λογοτεχνία του περιοδικού Δέκατα. Το 2009 ακολούθησε το μυθιστόρημα "Καθρέφτες στο χώμα" από τις ίδιες εκδόσεις. Τον Φεβρουάριο του 2011 οι εκδόσεις Καλέντη κυκλοφορούν το μεταφυσικό θρίλερ "Ο Ύπνος των Αγαλμάτων", το οποίο ο συγγραφέας αφιέρωσε στη μνήμη του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου. Κατά περιόδους αρθρογράφησε στο περιοδικό Ο Διαβάτης της Νισύρου. Η Αναγκράμμα, το πρόσφατο μυθιστόρημά του, τέταρτο κατά σειρά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερωδιός. Στην κινηματογραφική ταινία της Ελένης Αλεξανδράκη «Η Νοσταλγός», βασισμένη σε διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, συνεργάστηκε στη διασκευή του σεναρίου στο νισύρικο ιδίωμα.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
