Λυντσάρισμα ή κατ’ ευφημισμό Νόμος του Λυντς ή Λύντσειος νόμος ονομάζεται η συνοπτική διαδικασία που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, κατά την οποία ο όχλος προβαίνει αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση εγκληματία, καθώς και στην άμεση και “επί τόπου” (χώρου του εγκλήματος) εκτέλεση του ενόχου. Πρόκειται για μια μορφή αυτοδικίας και είναι παράνομη.
Ιστορία
Το όνομα της παράνομης αυτής τιμωρίας πιθανολογείται ότι προέρχεται από κάποιον γαιοκτήμονα (W. Lynch: 1742-1820) με το όνομα Λυντς, κάτοικο της πολιτείας Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο οποίος και είχε οργανώσει παράνομες ομάδες με σκοπό την άμεση τιμωρία με εκτέλεση των εγκληματιών και ιδιαίτερα των συμπαθούντων (loyalists) τους Άγγλους, κατά την Αμερικανική επανάσταση.
Αρχική εφαρμογή του Νόμου του Λυντς έγινε στις ΗΠΑ σε περίοδο έλλειψης τακτικών δικαστηρίων. Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λυντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Τα 4/5 των θυμάτων ήταν Αφροαμερικανοί. Τα εγκλήματα για τα οποία λυντσαρίστηκαν τα θύματα αυτά ήταν 38% για ανθρωποκτονίες, 23% για απαγωγές ή απόπειρες απαγωγής, 7% για κλοπές, 6% για άδικες επιθέσεις, 2% για ύβρεις και 24% για άλλα αδικήματα.
Η συμμετοχή σε λυντσάρισμα τιμωρείται κατά τον αμερικανικό νόμο, αν και οι καταδίκες δεν έφθασαν το 1% των περιπτώσεων.
Κατά τα έτη 1882 – 1900 τα λυντσαρίσματα στις ΗΠΑ έφθαναν, κατ΄ έτος, από 96 μέχρι 231. Το 1945 σημειώθηκε ένα, ενώ το 1946 έφθασαν τα 6. Οι επανειλημμένες προσπάθειες όμως για την εξάλειψη αυτής της τιμωρίας με νομοθετικά μέτρα έβρισκαν την έντονη αντίδραση της αμερικανικής Γερουσίας. Το 1947 31 άτομα που είχαν προσαχθεί σε δίκη, τα οποία συμμετείχαν σε λυντσάρισμα στην πόλη Γκρίνσβιλ της Νότιας Καρολίνας, αθωώθηκαν, αν και κάποια από αυτά είχαν ομολογήσει τη συμμετοχή τους.
Σήμερα με τον όρο Λυντσάρισμα χαρακτηρίζεται η δολοφονία εγκληματία από πλήθος παρισταμένων συγγενών του θύματος ή άλλων προσώπων, πριν ακόμη επιληφθεί η δικαιοσύνη, δηλαδή προτού ολοκληρωθεί η δίκη.
Ευθύνη προστασίας
Κατά τις μεταγωγές εγκληματιών ή κατά τις προσαγωγές τους σε δικαστήρια, απόλυτη ευθύνη προστασίας τους από πιθανό λυντσάρισμα φέρουν οι κατά τόπο και καθ΄ ύλη αρμόδιες διωκτικές αρχές που έχουν επιληφθεί και τους κρατούν.
Ο Τσαρλς Λιντς και ο Νόμος
Ο Τσάρλς Λιντς (1736-1796) ήταν γεωργός, πολιτικός και επαναστάτης κατά την περίοδο της Αμερικανικής Επανάστασης. Ο Λιντς ως ειρηνοδίκης στην περιοχή της Βιρτζίνια, είχε οργανώσει παράνομες ομάδες με σκοπό την άμεση τιμωρία και εκτέλεση συμπαθούντων τους Άγγλους.
Ο Λιντς έκανε μια συμφωνία στις 22 Σεπτεμβρίου του 1780 με μια ομάδα γειτόνων του. Υποστηρίζοντας ότι «…η Πενσυλβανία έχει αντιμετωπίσει μεγάλες και αβάσταχτες απώλειες από μερικούς άνομους άντρες, οι οποίοι μέχρι τούδε έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τη δημόσια εξουσία με ατιμωρησία…» συμφώνησαν να ανταποκρίνονται σε αναφορές εγκληματικής συμπεριφοράς που θα γίνονταν στην περιοχή, έτσι ώστε «…να μεταβαίνουν στο άτομο ή άτομα που είναι ύποπτοι… και αν δεν είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν από τις άνομες πρακτικές τους, θα επιβάλλουμε τέτοια σωματική τιμωρία σε αυτόν ή αυτούς, η οποία θα είναι για μας ανάλογη του εγκλήματος που διαπράχθηκε ή της ζημιάς που προκλήθηκε…». Παρ’ όλο που ο Νόμος του Λιντς και το λιντσάρισμα είχαν άμεσα συνδεθεί με την κρεμάλα, χρησιμοποιήθηκαν και άλλες λιγότερο σοβαρές πρακτικές τιμωρίας.
Πηγή: wikipedia