Οι Άγιοι είναι φίλοι και οικείοι του Θεού, αλλά και δικοί μας. Και εάν με τους ανθρώπους γενικά πρέπει να προσέχουμε τις οικειότητες, γιατί δεν ξέρουμε που θα μας βγάλουν, εντούτοις με τους Αγίους επιβάλλεται να αποκτήσουμε τέτοια οικειότητα, αρχοντική άνεση, λατρεία, πόθο και αγάπη, πιο πολύ και από αυτήν που έχει και η πιο καλή Μάνα του κόσμου για το παιδί της.
Δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές μεταχειριζόμαστε τους Αγίους σαν διακοσμητικά αντικείμενα ή σαν τους λησμονημένους και σκονισμένους πυροσβεστήρες που μόνο σε μία μεγάλη ανάγκη ίσως τους θυμηθούμε.
Ίσως ακούγεται υπερβολικό σε κάποιους… Όμως δεν είναι και αυτό θα το καταλάβουμε, όταν έρθουμε κοντά τους:
https://anavaseis.files.wordpress.com/2013/03/cf80cf81cebfcf83cf84ceb1cf84ceb5cf83-ceb1ceb3ceb9cebfceb9-ceb3ceb9ceb1-900-ceb1cebdceb1ceb3cebaceb5cf83-ceb9-cebd-cf80ceb1cebdceb1ceb3.pdf