Αν πιστεύετε πως ζούμε σε μια εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης, θα σας πω πως πλανάστε «πλάνην οικτράν». Πηγαίνοντας χιλιάδες χρόνια πίσω μαθαίνουμε πως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν μόνο πρωτεργάτες στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας και στην έννοια των θεσμών που μέχρι σήμερα -κάποιους από αυτούς- υποστηρίζουμε, αλλά και στις απόψεις τους για την επαφή, καθώς οι ερωτικές τους αντιλήψεις ήταν λιγότερο συντηρητικές από αυτές της σημερινής κοινωνίας. Και μπορεί στο μυαλό μας να έχουμε μια σεξουαλική άνευ φραγμών και φύλων απελευθέρωση, παρ’ όλα αυτά υπήρχαν κι άρρηκτοι, απαράβατοι κανόνες που όριζαν τα όρια.
Για μας σήμερα, όλα αυτά καθώς έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αποτελούν γεγονότα που ανακαλύπτουμε τόσο στην ιστορία της εποχής, όσο και στις απεικονίσεις παραστάσεων ως δείγμα της καλλιτεχνικής τους κουλτούρας. Από τις Αριστοφανικές κωμωδίες στις οποίες οι σεξουαλικές προτιμήσεις και τα ήθη της εποχής γράφονταν για να προκαλέσουν γέλιο, μέχρι τις φιλοσοφικές αντιλήψεις του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη για τον έρωτα. Η σεξουαλική συμπεριφορά των Αρχαίων Ελλήνων από την άλλη, απεικονίζεται στη γλυπτική, στις τοιχογραφίες και στις παραστάσεις αγγείων που έχουν σωθεί μέχρι σήμερα κι αποτελούν μαρτυρίες αδιάσειστες, μιας άλλης εποχής.
1. Το φιλί ως ταμπού στην Αρχαία Ελλάδα
Πόσο αντιφατικό να ζεις σε μια εποχή που η στάση της απέναντι στη σεξουαλικότητα αποτελούσε φιλελευθερισμό και το φιλί αν και δεν απαγορεύονταν, ήταν ταμπού της εποχής εκείνης. Οι ασπασμοί και τα φιλιά μεταξύ των μελών της οικογένειας και των ανδρών ως μορφή χαιρετισμού θεωρούνταν απόλυτα λογικοί. Τα φιλιά όμως μεταξύ ανδρών και γυναικών, ήταν επανάσταση. Ο Πλούταρχος είχε δώσει ως συμβουλή στα νεαρά παντρεμένα ζευγάρια πως «είναι ντροπή να φιλιούνται» ενώ ο Αριστοφάνης είχε κάνει λόγο για το γλωσσόφιλο, θεωρώντας ειδικές τις πόρνες γι’ αυτό. Ανεπιθύμητο ως αδυναμία των ανδρών προς τις γυναίκες τους, καθώς ο παθητικός ρόλος της γυναίκας ήταν περισσότερο αποδεκτός. Πηγές αναφέρουν ακόμη πως όταν ένας άνδρας επέλεγε να φιλήσει τη γυναίκα του, το έκανε για να ελέγξει αν εκείνη έπινε όσο αυτός έλειπε.
2. Αντισύλληψη στην Αρχαία Ελλάδα
Οι μελέτες δείχνουν πως οι οικογένειες τον 1ο και 2ο π.Χ. αιώνα προσπαθούσαν να έχουν ένα ή δύο παιδιά. Η αποφυγή της βαθιάς διείσδυσης κατά τις γόνιμες μέρες, το φτέρνισμα κι η κατανάλωση κρύων ροφημάτων αποτελούσαν μεθόδους αντισύλληψης. Πριν από την επαφή, οι γυναίκες προς αποφυγή ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, έβαζαν στο κόλπο τους ένα σπερματοκτόνο έλαιο από δέντρο αρκεύθου (είδος πεύκου) ή μπλόκαραν τον τράχηλό τους μ’ ένα κομμάτι ξύλου. Έτρωγαν χουρμάδες και ρόδια για ν’ αποφύγουν την εγκυμοσύνη και χρησιμοποιούσαν ως αντισυλληπτικά θαλάσσια σφουγγάρια που ξέπλεναν με χυμό λεμονιού. Στην άχρηστη πληροφορία της ημέρας, η αδερφή μου θα σας έλεγε πως η καλύτερη μέθοδος αντισύλληψης είναι να βάλετε το παιδί ανάμεσά σας στο κρεβάτι.
3. Οι γεύσεις που απογείωναν τη λίμπιντο
Στην αρχαιότητα υπήρχαν μια σειρά από τροφές και συνδυασμούς αυτών, που απογείωναν τη σεξουαλική απόδοση των ανδρών. Ο πιο συνήθης εκείνος του μελιού με το πιπέρι. Εγώ για το κρυολόγημα το ήξερα, αλλά μάλλον θα αναθεωρήσω. Ο συνδυασμός σκόρδου και τυριού μέσα στο κρασί τους, τα ξερά ή φρέσκα σύκα, η κατανάλωση του δυόσμου ως αφροδισιακό και τα μύδια ήταν τα πιο διαδεδομένα. Ο Ιπποκράτης συμβούλευε να τρώνε φακές κι ο Πλούταρχος φασολάδα για να τονωθούν οι ορμές.
4. Αγαπημένες Αρχαιοελληνικές στάσεις
Μπορεί όλοι μας να γνωρίζουμε τις εκ της Ινδίας προτάσεις, αλλά σαν το αρχαιοελληνικό κανένα. Οι Αρχαίες Ελληνίδες γινόταν σύζυγοι σε πολύ μικρή ηλικία. Η επαφή στην κρεβατοκάμαρα ήταν λίγο άβολη καθώς τα κρεβάτια δεν είχαν τη σημερινή άνετη μορφή. Πάνω σε καρέκλες ή ανάκλιντρα ήταν πιο διαδεδομένη. Αγαπημένη στάση αυτή στα όρθια με αγκαλιάσματα από πίσω. Ξενίζει λίγο ότι τους βλέπουμε ντυμένους. Δημοφιλείς ερωτικές στάσεις επίσης αυτή από πίσω (a tergo). Ο άντρας φαίνεται στητός κι η γυναίκα σκυφτή σε στάση υποταγής. Επίσης η ιεραποστολική κι η στάση του ιππέα. Το νόμιμο βρώμικο σεξ ήταν κάτι που το κοινωνικό status δεν υποστήριζε.
5. Κέρατο στην Αρχαία Ελλάδα
Παραβίαση συζυγικής πίστης των συζύγων αποτελούσε έγκλημα και μάλιστα επέφερε βαριές τιμωρίες. Η γυναίκα σύζυγος πρωτίστως απαγορευόταν να δεχτεί επισκέψεις άλλου άντρα όταν έλειπε ο σύζυγος. Η αποπλάνησή της από άλλον άντρα θεωρούνταν επίσης έγκλημα, καθώς η ίδια αποτελούσε «ιδιοκτησία» κι έτσι η μοιχεία έπαιρνε τη μορφή κλοπής. Αν ο μοιχός συλλαμβάνονταν επ’ αυτοφώρω ο σύζυγος μπορούσε να τον αυτοδικήσει επί τόπου ισχυριζόμενος ότι ενήργησε νόμιμα σύμφωνα με τους νόμους του Δράκοντα. Κατά τον Σόλωνα, προσφέρονταν τρεις επιλογές στον/στη σύζυγο. Είτε να τους ξεκάνει, είτε να ευνουχίσει τον μοιχό, είτε να τον αναγκάσει να αγοράσει πίσω τη ζωή του. Για τις γυναίκες, η διαπόμπευση ήταν η πιο συχνή τιμωρία, απαγορεύοντας να έρθει σε επαφή με άλλες γυναίκες για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Επίσης, ακόμη κι αν έπαιρνε συγχώρεση από τον σύζυγο, θα έπρεπε να φύγει (!) από το σπίτι καθώς ο ίδιος θα αποτελούσε πληγή για την κοινωνία, έχοντας τον τίτλο του άτιμου.
6. Εταίρες και πόρνες
Κοινωνικά αποδεκτή και καθόλου παράνομη για τους Αρχαίους Έλληνες η πορνεία στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Δημοσθένης έγραψε: «Παίρνουμε μια εταίρα για την ευχαρίστησή μας, μια παλλακίδα για καθημερινή προσοχή στις σωματικές μας ανάγκες, μια σύζυγο για να μας δώσει νόμιμα παιδιά κι ένα σεβαστό σπίτι». Καθώς για τους άντρες ήταν αποδεκτό οι σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου -ο σεξισμός σε άλλα επίπεδα- είχαν την επιλογή να χρησιμοποιούν πόρνες, παλλακίδες κι εταίρες. Οι πόρνες δούλευαν σε οίκους ανοχής οι οποίοι ήταν και κρατικοί. Ο Σόλωνας είχε θεσπίσει και τις τιμές, τα έσοδα των οποίων πήγαιναν για την ανέγερση ναού αφιερωμένου στη θεά Αφροδίτη. Οι παλλακίδες θεωρούνταν οι σκλάβες της εποχής, τις οποίες αγόραζαν και χρησιμοποιούσαν κι ως υπηρετικό προσωπικό. Οι εταίρες ήταν γυναίκες μορφωμένες, οι οποίες εκτός από τις υπηρεσίες τους συμμετείχαν σε χορούς και πνευματικές συζητήσεις. Ιέρειες του σεξ οι εταίρες, καθόριζαν τις τιμές τους ανάλογα με το πόσες στάσεις είχαν κατακτήσει.
7. Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα
Οι σχέσεις μεταξύ ανδρών ήταν μια αποδεκτή κατάσταση, καθώς η απελευθέρωση του σεξουαλικού προσανατολισμού υπήρχε από πάντα αλλά και το γεγονός πως ο όρος ομοφυλοφιλία δεν υπήρχε στην Αρχαία Ελλάδα· η αγάπη δεν είχε φύλο. Η επαφή δε διακρίνονταν με βάση το φύλο αλλά με τη συμμετοχή στην πράξη και τον διαχωρισμό σε ενεργητική ή παθητική. Οι παθητικοί ομοφυλόφιλοι ονομάζονταν Κίναιδοι, μειωτικός χαρακτηρισμός κι όχι ευρείας αποδοχής.
8. Δονητές και sex toys
Κι αν αναρωτιέστε για το αν τους χρησιμοποιούσαν θα σας έλεγα πάρα πολύ! Έχει αποδειχθεί πως οι δονητές χρησιμοποιούνταν στην Αρχαία Ελλάδα από τις παντρεμένες γυναίκες όταν έλειπαν οι άντρες τους, από τις εταίρες κι από τις χήρες. Επίσης, η χρήση τους ήταν και ιατρική καθώς από την εποχή του Ιπποκράτη δίνονταν στις «υστερικές γυναίκες με μήτρα φλογερή» για θεραπεία. Πρώτοι οι έμποροι της Μιλήτου πουλούσαν τους δονητές ονομάζοντας τους «ολισβοκόλλικες». Κι ενώ ξεκίνησαν κατασκευαστικά με τη μορφή ξύλου ή πέτρας, στην πορεία φτιάχτηκαν δερμάτινα φαλλικά ομοιώματα για να μοιάζουν με αληθινό μόριο. Ο ποιητής Ηρώδας σε ένα ποίημά του αναφέρει πως οι πλούσιες γυναίκες της Αρχαίας Αθήνας είχαν αποκλειστικότητα ένα τσαγκάρη που τις προμήθευε τους φαλλούς. Για τους φαλλούς άλλωστε κάνει λόγο και ο Αριστοφάνης στη Λυσιστράτη.
9. Στοματικό στην Αρχαία Ελλάδα
Πεολειχία και αιδοιολειχία από το αρχαίο ρήμα λείχω που σημαίνει γλείφω. Οι Αρχαίοι Έλληνες επιδίδονταν και σ’ αυτό το σπορ. Την περίοδο του Πλάτωνα και του Σωκράτη η πεολειχία ονομαζόταν «παίξιμο φλογέρας». Στα κείμενα του Αριστοφάνη, του Αρχίλοχου και του Λουκιανού γίνονται επίσης αναφορές. Ο σατιρικός ποιητής Ιππώναξ ο Εφέσιος αναφέρει ένα περιστατικό στο οποίο μια γυναίκα απαίτησε οχτώ ολόκληρους οβολούς για να χαρίσει λίγη στοματική απόλαυση. Και φυσικά, οι εταίρες κατά τον Δημοσθένη οι οποίες διέθεταν ικανότητες στο στοματικό.
Ιδεολογίες του έρωτα, διαφορετική κοσμοθεωρία και ηθική με έντονο σεξισμό η ιστορία του σεξ στην Αρχαία Ελλάδα. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν τον τρόπο τους να ζουν μ’ έναν ερωτισμό εκτός ορίων. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν πως οι επαφές τους ήταν πιο τραβηγμένες από αυτές της σημερινής κοινωνίας. Καθώς δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε, απλώς το αποδεχόμαστε. Κι η ιστορία συνεχίζεται…
Πηγή: Ταρασία Γεωργιάδου – pillowfights - https://www.tampouloukia.gr/