Σύμβολο πρακτικής μαντείας και ταυτόχρονα πολυσυζητημένη «πύλη» σε άλλες διαστάσεις, οι καθρέπτες διαιωνίζουν την «μαγεία» τους ως τις μέρες μας.
Μέσα λοιπόν από μύθους που μοιάζουν με πραγματικότητα και αλήθειες γεμάτες αλληγορία, ένα είναι το ερώτημα: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» το μέλλον τι ορίζει;
Καθρεφτομαντεία
Όταν έρχονται οι νύχτες, πάνω από κάθε ύπαρξη, αργά και νωχελικά ταξιδεύει ένας γιγάντιος καθρέπτης με φιλντισένιο χρώμα: η ξάγρυπνη Σελήνη.
Χωρίς το δικό της ασημένιο φως μπορεί και αντανακλά σαν πελώριο κάτοπτρο το φως του ήλιου, «μυώντας» τους ανθρώπους στη μαγεία του απόλυτα φυσικού καθρέπτη.
Όμως και όλες οι υδάτινες επιφάνειες στη γη, από τα ρυάκια ως τους ωκεανούς, «γνωρίζουν» καλά αυτό το αρχέγονο «μυστικό» του αντικατοπτρισμού, που όλοι μας μπορούμε να «φυλακίσουμε» κοιτώντας απλά το πρόσωπο μας σε ένα φλιτζάνι με... τσάι.
Όταν λοιπόν οι άνθρωποι επινόησαν τους καθρέπτες, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να μιμηθούν τη φύση. Ωστόσο αυτό που γοήτευσε και κέντρισε περισσότερο την θνητή περιέργεια ήταν το γεγονός του ότι πίσω από τις επιφάνειες που λειτουργούν ως κάτοπτρα, υπάρχουν «κρυμμένοι» ολόκληροι κόσμοι.
Όπως συμβαίνει κάτω από τις θάλασσες -όπου απλώνεται ένα σύμπαν πλασμάτων και ενεργειών που το μάτι αδυνατεί να συλλάβει- έτσι και πολύ πιο πέρα από το είδωλο που διαγράφεται στη λεία πρόσοψη του καθρέπτη, παράλληλοι «κόσμοι», άυλοι και μυστηριακοί περιμένουν υπομονετικά να τους γνωρίσουμε.
Αυτή η «αίσθηση» που μοιάζει περισσότερο με ενστικτώδη ενόραση, έθεσε τα θεμέλια μιας μεγάλης μυστικιστικής παράδοσης που αμέτρητους αιώνες τώρα «αναγνωρίζει» πως κάθε καθρέπτης αποτελεί και μια πύλη για άλλες διαστάσεις.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ