Αφού στρώσαμε το τραπέζι για το δείπνο είπαμε να θυμηθούμε όλους τους κανόνες του savoir vivre που ισχύουν στο φαγητό.
Δεν είναι λίγες οι φορές που θα βρεθείς σε ένα τραπέζι –είτε με οικογενειακό, είτε επίσημο- και κάποιος συνήθως μεγαλύτερος από τους παρευρισκόμενους θα πει «έτσι, όταν τρώμε δεν μιλάμε» την ώρα που μπουκωμένος/η αναζητάς ένα αναψυκτικό ή λίγο νερό να σε δροσίσει. Αντίστοιχα είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε κάποιο άλλο δείπνο όλοι γύρω από το τραπέζι έχουν πέσει με τα μούτρα στα μεζέδια, ξεχνώντας τους βασικούς κανόνες που ορίζει το savoir vivre για το φαγητό. Εμείς συγκεντρώσαμε τους σημαντικότερους από αυτούς, με την ευχή να μπορέσεις να τους εφαρμόσεις και να μην παρασυρθείς από την πείνα σου, αγνοώντας τους.
Με το χέρι δεν τρώμε τίποτα άλλο παρά μόνο το ψωμί.
Όταν καθίσουμε στην καρέκλα μας, περνάμε μια πετσέτα πάνω στα πόδια μας κι όχι στο λαιμό, μέσα από την μπλούζα λες και βρισκόμαστε σε εμποροπανήγυρη Δεκαπενταυγουστιάτικα στο χωριό, περιμένοντας την γουρουνοπούλα. Αφού τελειώσουμε, αποθέτουμε την πετσέτα πάνω στο τραπέζι και δεν την πετάμε κάτω λες κι είναι σφουγγαρόπανο.
Κατά τη διάρκεια του φαγητού κρατάμε με το δεξί μας χέρι το μαχαίρι και με το αριστερό το πιρούνι.
Άνθρωποι είμαστε και δεν γίνεται να μας αρέσουν όλα τα φαγητά. Αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν ξεκινάμε τα αποδοκιμαστικά μπινελίκια, ούτε φτύνουμε στη χαρτοπετσέτα τα υπολείμματα του. Αντίθετα δοκιμάζουμε κάτι άλλο.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό να ζητήσεις να σου βάλουν λίγο ακόμη φαγητό από κάποιο πιάτο που σου άρεσε. Αν ωστόσο βάλεις πέντε μερίδες, αφήνοντας τους υπόλοιπους νηστικούς, τότε θα έχεις κολλημένη στο κούτελό σου μια ταμπέλα που θα γράφει «αγενής».
Ξέχνα τις ατάκες του θείου Μανώλη ότι «το κοτόπουλο και η γυναίκα θέλει χέρι για να το φχαριστηθείς». Σε ένα γεύμα το κοτόπουλο όπως και τα υπόλοιπα κρέατα θέλουν μαχαιροπίρουνα.
Καλό είναι να μην σκουπίσεις το περιεχόμενο του πιάτου σου, γλείφοντας το περιεχόμενο. Αντ’ αυτού άφησε μια μπουκιά φαγητό και ξεπέρασε επιτέλους τις δεισιδαιμονίες, πως θα χάσεις τη δύναμή σου.
Σταμάτα να κοιτάς συνέχεια το κινητό σου, να βγάζεις φωτογραφίες και να κάνεις στόρι ενώ προσπαθούμε να φάμε μια μπουκιά φαΐ σαν άνθρωποι.
Δεν βάζουμε σε καμία περίπτωση τους αγκώνες μας πάνω στο τραπέζι, ούτε απλώνουμε την αράδα μας, παραβιάζοντας τον προσωπικό χώρο των διπλανών μας.
Δεν μασάμε σαν αγριοκάτσικα με ανοιχτό το στόμα και ποτέ δεν δείχνουμε σε κάποιον το περιεχόμενο του στόματός μας.
Η ρήση «όταν τρώμε δεν μιλάμε» πρέπει να ακολουθείται στα επίσημα γεύματά μας. Σε καμία μα καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να μιλάμε ή να κάνουμε νοήματα με το στόμα μας μπουκωμένο.
Δεν τσιμπολογάμε τίποτα με το μαχαίρι και δεν το φέρνουμε ποτέ κοντά στο στόμα μας για να δοκιμάσουμε κάτι.
Δεν τοποθετούμε ποτέ τα συμπράγκαλα μας πάνω στο τραπέζι. Οι τσέπες μας ή η τσάντα μας μπορεί μια χαρά να χωρέσουν τα κλειδιά, τα τσιγάρα μας, αλλά και το κινητό μας.
Δεν οριζοντιωνόμαστε σαν τον Τιραμόλα για να πάρουμε τη σαλάτα ή κάποιο από τα ορεκτικά. Αντίθετα ζητάμε να μας περάσουν το πιάτο που μας ενδιαφέρει.
Μην ξεχνάς τον χρυσό κανόνα του όπως μπαίνει έτσι και βγαίνει. Αν για παράδειγμα φάμε μια ελιά με το πιρούνι, τότε το κουκούτσι της πρέπει να αποτεθεί αντίστοιχα στο πιρούνι μας κι όχι στα δάχτυλά μας.
Αν εσύ καθορίζεις τη μουσική που συνοδεύει το γεύμα, πρέπει να είναι σε τέτοια ένταση που να μην υπερκαλύπτει τις ομιλίες. Προτίμησε μια χαλαρωτική λίστα.
Όταν τελειώσουμε το γεύμα μας, βάζουμε τα μαχαιροπίρουνα μέσα στο πιάτο και παράλληλα σε θέση που οι άκρες τους να δείχνουν 5 η ώρα και οι άκρες τους 11. Αυτό είναι το σημάδι μας πως δεν θέλουμε να φάμε άλλο.
Πηγή: www.in2life.gr