6 Μαρτίου 1899: Η γερμανική εταιρεία Bayer κατοχυρώνει την πατέντα για την ασπιρίνη.
«Δεν υπάρχουν χώρες στις οποίες να μην είναι γνωστή, να μην εκτιμάται ή να μην πωλείται», είχε γράψει ο Berton Roueché, γνωστός ιατρικός συγγραφέας το 1955 για την ασπιρίνη.
Αυτό που είναι σήμερα το πιο συνηθισμένο φάρμακο και υπάρχει στα ντουλάπια όλων των σπιτιών, το ακετυλοσαλυκιλικό οξύ, φτιάχτηκε αρχικά από ένα χημικό που βρίσκεται στον φλοιό της ιτιάς.
Στην πρωτόγονη μορφή του, το ενεργό συστατικό της ασπιρίνης, η σαλικίνη, χρησιμοποιούνταν για αιώνες στη λαϊκή ιατρική, ξεκινώντας από την αρχαία Ελλάδα, όπου ο Ιπποκράτης το χορηγούσε για την ανακούφιση του πόνου και του πυρετού.
Γνωστή στους γιατρούς από τα μέσα του 19ου αιώνα, η σαλικίνη χρησιμοποιούνταν με φειδώ, λόγω της δυσάρεστης γεύσης της και της ζημιάς που προκαλούσε στο στομάχι.
Το 1897, ο υπάλληλος της Bayer Felix Hoffmann βρήκε έναν τρόπο να δημιουργήσει μία σταθερή μορφή του φαρμάκου που ήταν πιο εύκολη και ευχάριστη στην κατάποση.
Σύμφωνα με κάποιες ενδείξεις, η δουλειά του Hoffmann φέρεται να έγινε από τον Εβραίο χημικό Arthur Eichengrun, η συνεισφορά του οποίου όμως αποσιωπήθηκε κατά την εποχή των Ναζί.
Αφότου εξασφάλισε την πατέντα, η Bayer άρχισε να προμηθεύει την ασπιρίνη σε σκόνη σε γιατρούς, με οδηγίες να τη χορηγούν στους ασθενείς τους σε δόσεις ενός γραμμαρίου.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ