Σε παγκόσμιο επίπεδο, από το 2020 και μετά παρατηρείται μία αυξανόμενη προτίμηση των καταναλωτών για τη γεύση του βερίκοκου σε όλες του τις μορφές. Φρέσκο, κατευθείαν από το δέντρο, αποξηραμένο, μαρμελάδα, chutney, σε γλυκά αλλά και σε αλμυρά πιάτα, σε ενεργειακά ποτά και κοκτέιλ.
Η βελούδινη σάρκα του ώριμου, η ντελικάτη οξύτητα του άγουρου, η πολυπλοκότητα της γεύσης, η εύκολη προσαρμογή στις συνταγές και το υπέροχο λαμπερό χρώμα κρύβουν ένα μεγάλο ποσοστό βιταμινών όπως είναι οι C, A και η B12, ενώ στον πυρήνα κρύβεται το πικραμύγδαλο, ένα από τα πιο θεραπευτικά συστατικά της φύσης. Είναι επίσης χαμηλά σε θερμίδες, περίπου 48 ανά 100 γραμμάρια και περιέχουν τέσσερα κύρια σάκχαρα: σακχαρόζη, γλυκόζη, φρουκτόζη και μαλτόζη.
Προέλευση
Ο αρχικός άγριος πρόγονος του βερίκοκου έχει από καιρό εξαφανιστεί, όμως είναι γενικά αποδεκτό ότι η καταγωγή του προερχόταν κυρίως από την Κίνα και ότι οι Κινέζοι ήταν αυτοί που καλλιέργησαν πρώτοι τον καρπό, πριν από το 2000 π.Χ. Ο Laufer (1919) έδωσε μια εύλογη περιγραφή της εξάπλωσής του κατά τον 2ο αιώνα π.Χ. προς τα δυτικά, από τους εμπόρους μεταξιού προς την Ελλάδα και τον 1ο αιώνα μ.Χ προς τη Ρώμη. Αυτό το ταξίδι είχε ως αποτέλεσμα να φτάσει στο Ιράν με το περιγραφικό όνομα «zar-alu» που σημαίνει «κίτρινο δαμάσκηνο».
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ