ΜΠ: Καλησπέρα σε όλους τους ακροατές του Molto Radio. Τρίτη βράδυ απόψε 17 του μήνα και άλλο ένα “Βιβλιοπλαστείο” ξεκινά. Στο μικρόφωνο η Μαριάνθη Παπάδη να περάσουμε μια ώρα παρέα μαζί και έναν εκλεκτό καλεσμένο. Τον Αλέξανδρο Κακαβά, Πρόεδρο της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Είναι μεγάλη τιμή η παρουσία του στην εκπομπή και στο «Βιβλιοπλαστείο» ελπίζω να την απολαύσετε και εσείς όπως κι εγώ. Θα τελειώσει το σήμα της εκπομπής, θα ακούσουμε άλλο ένα τραγούδι από τον αγαπημένο Μάνο Χατζιδάκη και θα επανέλθω έχοντας στην τηλεφωνική γραμμή τον αποψινό καλεσμένο. Να είστε καλά και τα λέμε σε λίγο.
Όπως σας είπα και στην αρχή της εκπομπής αποψινός καλεσμένος είναι ο κύριος Κακαβάς ο οποίος μου έκανε αυτή τη μεγάλη τιμή να είναι απόψε κοντά μου. Δεν κρύβω επίσης ότι έχω όχι μόνο αγωνία και ένα άγχος, γιατί είναι ένας ευφυής άνθρωπος, ο οποίος στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες μου έβγαζε αυτό και πρέπει να είμαι σε εγρήγορση για να μπορώ να απαντώ. Ελπίζω να είναι μαζί μου έτσι ανεκτικός και να αντέξει και τα σαρδάμ μου και τα ατοπήματα που τυχόν θα κάνω. Σας καλωσορίζω λοιπόν στο «Βιβλιοπλαστείο» κύριε Κακαβά, να είστε καλά. Χαίρομαι πάρα πολύ που αποδεχτήκατε την πρόσκληση και επίσης εδώ θέλω να ευχαριστήσω και την Κατερίνα Καράμπελα που ήταν η αιτία να γνωριστούμε τηλεφωνικά και να είστε ο καλεσμένος της σημερινής εκπομπής.
ΑΚ: Πρώτον να σας ευχαριστήσω. Δεύτερον δεν είναι τιμή είναι χαρά. Προτιμώ το χαρά από το τιμή. Το τιμή είναι τυπικό.
ΜΠ: Ωραία έτσι λοιπόν. Εγώ θέλω να πω ότι από τη στιγμή που διάβασα όσο μπόρεσα δεν έχω συναντήσει και πολλά πράγματα, γιατί αυτό δεν είναι βιογραφικό, πολλά πράγματα και όχι μόνο πολλά, αλλά και σε διαφορετικά πεδία. Αυτό ήτανε πάρα πολύ, όχι μόνο έκπληξη για μένα αλλά μια ευχάριστη έκπληξη. Εγώ λοιπόν την ερώτηση, την πρώτη που έχω να κάνω από τα πολλά πεδία θα αρχίσω επειδή εγώ την αγαπώ πάρα πολύ, την ιστορία. Ωραία για να ενημερωθούν και οι ακροατές μας, γιατί ακριβώς εγώ μιλάω, το οποίο το γνωρίζω, τώρα θα το αποκαλύψετε εσείς, αν και στα μέσα το ανέβασα εγώ. Είπα ας πούμε τον τίτλο που έχετε της σειράς αυτών των 13 ντοκιμαντέρ αλλά τώρα θα ήθελα να το αποκαλύψετε εσείς.
ΑΚ: Για το 1821;
ΜΠ: Για το 1821 ναι.
ΑΚ: Αυτή ήταν η προτελευταία μου δουλειά αλλά έχω κάνει και άλλα ντοκιμαντέρ.
ΜΠ: Ναι, αλλά επειδή αυτή είναι η τελευταία στην τηλεόραση και έχει μείνει γιατί πολύς κόσμος μιλούσε για αυτή τη συγκεκριμένη ας αρχίσουμε με αυτή.
ΑΚ: Πρόκειται περί θεματικής προσέγγισης. Δηλαδή προτίμησα να διαχωρίσω τα θέματα, εξ ού και είναι 13, αν και θα μπορούσα να παρουσιάσω και παραπάνω θέματα. Απλώς επέλεξα αυτά τά 13 διότι είχα εξαίρετους συνεργάτες, καθηγητές πανεπιστημίου και επαΐοντες, δεν είναι μόνο οι καθηγητές πανεπιστημίου και βεβαίως είχα και αμέριστη συμπαράσταση από διάφορους μητροπολίτες ανά την Ελλάδα, ειδικά στο κεφάλαιο περί κλήρου. Ήταν μια σειρά σε δύσκολη περίοδο, γιατί τα γυρίσματα έγιναν κατά την περίοδο της δευτέρας φάσης της πανδημίας του κορωνοιού. Ήμασταν έξι άτομα που κυκλοφορούσαμε στην Ελλάδα και δεν βρίσκαμε άνθρωπο, ήταν όλοι μέσα στα σπίτια τους. Πολύ άσχημη εμπειρία. Δυσάρεστη για τους ανθρώπους γιατί όλη η ουσία της ζωής είναι να συναντιούνται οι άνθρωποι. Όταν εκλείπει το στοιχείο της επικοινωνίας δεν έχουμε νόημα υπάρξεως. Χρειαζόμαστε την παρουσία του ανθρώπου.
ΜΠ: Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το 1821; Γιατί επιλέξατε αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας;
ΑΚ: Γιατί το σημαντικότερο (ιστορικό γεγονός) είναι η σύσταση του Ελληνικού κράτους και θεωρούσα ότι ήταν υποχρέωση μου να ασχοληθώ.
ΜΠ: Οπότε λοιπόν κάποια στιγμή, γιατί όχι να έρθετε και στο σχολείο το δικό μου αλλά και σε άλλα σχολεία και να παρουσιάσετε μια εικόνα της εποχής του 1821. Λοιπόν, να κάνουμε ένα μικρό μουσικό διάλειμμα, να ακούσουμε άλλο ένα τραγούδι από τον Μάνο Χατζηδάκη, την μπαλάντα των Ουρί και επανερχόμαστε.
ΜΠ: Επιστρέψαμε με τον κύριο Κακαβά στην τηλεφωνική γραμμή για να συνεχίσουμε την τόσο ενδιαφέρουσα αποψινή μας κουβέντα. Εκτός λοιπόν από το 1821, δυστυχώς είναι ο χρόνος πολύτιμος, θα πάμε έτσι λίγο τρέχοντας. Δεν θα ακούσουμε πολλά μουσικά κομμάτια για να σας απολαύσουμε. Θέλω λοιπόν να πω ότι εκτός από το 1821 υπάρχει και το «Μνήμη μου σε λένε Πόντο». Άλλο ένα κομμάτι της ιστορίας μας, το οποίο έχει ασχοληθεί πάρα πολύς κόσμος και είναι ένα κομμάτι το οποίο και αυτό πονάει, έτσι δεν είναι;
ΑΚ: Του προσδίδουμε ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί έχουμε πάρα πολλούς οι οποίοι κατάγονται από εκεί αλλά στην πραγματικότητα έχουμε ένα σημαντικότερο ιστορικό γεγονός που είναι η καταστροφή του 22.
ΜΠ: Συμφωνώ, συμφωνώ γιατί εκεί ας πούμε ουσιαστικά χάθηκε και ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας…
ΑΚ: Χάθηκε όλος ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας.
ΜΠ: Έτσι και ασφαλώς και η ευκαιρία μας να είχαμε ένα τεράστιο κράτος και μια υπερδύναμη.
ΑΚ: Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει.
ΜΠ: Γιατί;
ΑΚ: Τώρα είναι πολλοί οι λόγοι και υποθέτω ότι οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν ιστορία. Θα με καλέσετε στο σχολείο και θα το εξηγήσω γιατί αυτό απεκλείετο να γίνει και ήταν ένα τεράστιο σφάλμα που οδήγησε σε αυτή τη καταστροφική εκστρατεία.
ΜΠ: Νομίζω τώρα ότι θέλετε να μου πείτε ναι στην πρόσκληση που σας έκανα για το σχολείο και μου το είπατε με πολύ ωραίο και εύσχημο τρόπο.
ΑΚ: Θα πήγαινα ευχαρίστως σε σχολείο καθώς έχουμε οργανώσει αρκετούς σχολικούς διαγωνισμούς. Ήδη αυτή τη στιγμή όλα τα σχολεία της Ανατολικής Αττικής, δηλαδή σχολεία 13 δήμων, τα Χανιά, το Ηράκλειο, ετοιμάζεται και η Κέρκυρα, η Νάξος έχουν προκηρύξει σχολικό διαγωνισμό διασκευής Ελληνικών διηγημάτων σε σενάριο μικρού μήκους. Οπότε καταλαβαίνετε ότι τα σχολεία είναι αγαπημένα μου. Θα ερχόμουν ούτως ή άλλως όποτε μου το ζητούσατε.
ΜΠ: Ας πάμε τώρα σε κάτι πολύ αγαπημένο, γιατί θέλω και εγώ τη γνώμη σας σε αυτό, σχετικά με τα σενάρια τι είναι αυτό που κάνει διαφορετικό το σενάριο, το γράψιμο ενός σεναρίου από ένα διήγημα, από ένα μυθιστόρημα, από μια νουβέλα, από ποιήματα. Ποια είναι η διαφορά τους;
ΑΚ: Πολλές. Το σημαντικότερο από όλα είναι ότι ναι μεν ομιλούμε σαφέστατα περί δημιουργίας δηλαδή δημιουργικού έργου εντούτοις (το σενάριο) δεν είναι το τελικό έργο όπως είναι ένα διήγημα ή ένα μυθιστόρημα. Το μυθιστόρημα το γράφει ο συγγραφεύς το παίρνει ο εκδότης το εκδίδει το παίρνει ο αναγνώστης το διαβάζει. Το σενάριο καλείται κάποιος, μπορεί και ο ίδιος ο συγγραφέας ορισμένες φορές, να το οπτικοποιήσει, να το μετατρέψει δηλαδή σε εικόνες. Που σημαίνει ότι δεν είναι ένα έργο το οποίο ανήκει μόνο στον σεναριογράφο. Ανήκει στον σεναριογράφο, στον σκηνοθέτη και βεβαίως θα μπορούσα να πω σε καλλιτέχνες, δημιουργούς καλλιτέχνες. Μετέχουν πολλοί στη διαμόρφωση του σεναρίου σε εικόνες. Το ίδιο ισχύει και με το θεατρικό βέβαια.
ΜΠ: Όταν γράφετε σενάριο στο μυαλό σας έχετε κάποιους βασικούς ηθοποιούς που θέλετε να παίξουν τους ρόλους και κάποιους σκηνοθέτες που θέλετε να το σκηνοθετήσουν.
ΑΚ: Πρώτα από όλα ομιλούμε θεωρητικά αυτή τη στιγμή και επομένως όποιος μας ακούει ας είναι προσεκτικός. Πρώτον άλλο τηλεόραση άλλο κινηματογράφος. Στην Ελλάδα δυστυχώς ο κινηματογράφος ορίζεται λίγο πολύ από τους σκηνοθέτες. Δεν συμφωνώ. Το θεωρώ λάθος. Είναι μια κρατική πολιτική η οποία δεν έχει οδηγήσει σε αίσια αποτελέσματα πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων ονομάτων όπως ο Αγγελόπουλος, ο Λάνθιμος πρόσφατα, και άλλες εξαιρέσεις και αυτό δεν είναι καλό. Στην τηλεόραση όπου είναι πιο επαγγελματική η προσέγγιση οι περισσότεροι σεναριογράφοι επιλέγουν να γράψουν είτε είτε κατ’ εντολήν είτε ακόμα και με δικές τους προτάσεις ιστορίες οι οποίες να ικανοποιούν τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Το ρίσκο το παίρνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί. Εξαιρώ την ΕΡΤ που είναι δημόσιο κανάλι και επομένως δε ρισκάρει κάτι γιατί τα χρήματα είναι του Ελληνικού λαού. Ομιλώ για τους ιδιώτες οι οποίοι πραγματικά έχουν προσφέρει πάρα πολλά στη δημιουργία εκπομπών και κυρίως στη μυθοπλασία και όντως επί σειρά ετών έχουν διαθέσει τα χρήματα τους προκειμένου να παράξουν έργα που να αρέσουν και να έχουν απήχηση στον πολύ κόσμο. Είναι δύσκολο λοιπόν να επιβάλεις στον άνθρωπο ο οποίος χρηματοδοτεί, το σκηνοθέτη ή τους ηθοποιούς που θα ήθελες εσύ. Διότι πολύ ευχαρίστως θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε ηθοποιούς με τους οποίους συνεργαζόμαστε, τους οποίους αγαπούμε, τους οποίους πιστεύουμε αλλά έρχεται ο παραγωγός και σου λέει ναι αλλά εγώ χρειάζομαι κάποιον που να είναι αναγνωρίσιμος στον κόσμο δηλαδή να επιθυμεί ο κόσμος να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ιστορίας του συγκεκριμένου ηθοποιού ή της συγκεκριμένης ηθοποιού. Επομένως είναι πάρα πολύ δύσκολο, μπορούμε να προτείνουμε, όπως μπορούμε αν είναι καλή η σχέση μας με το σκηνοθέτη να συνεργαστούμε με τον σκηνοθέτη όσο αφορά την επιλογή πολλών ρόλων αλλά στα τηλεοπτικά τον τελευταίο λόγο ιδίως για τους πρωταγωνιστές τον έχει το κανάλι.
ΜΠ: Δηλαδή… γιατί τώρα εσείς μου ανατρέπετε αυτό που έχω στο μυαλό και ίσως να το έχουν και αρκετοί ακροατές όταν πηγαίνεις μια πρόταση, δηλαδή το κανάλι προτείνει ποιος ηθοποιός θα παίξει τι;
ΑΚ: Το κανάλι μπορεί να προτείνει σκηνοθέτη ακόμα και σεναριογράφο.
ΜΠ: Ξέρετε μια σειρά η οποία έχει πιστεύω εξαίρετους ηθοποιούς. Το διάβαζα τώρα τελευταία και μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ο έρωτας φυγάς που παίζει η Πέμη Ζούνη, την οποία τη θεωρώ μία σημαντική ηθοποιό μου αρέσει πάρα πολύ και μου άρεσε και στο θέατρο όσες φορές την έχω δει είναι βασισμένη, λέει σε τουρκικό σενάριο.
ΑΚ: Έτσι είναι ακριβώς. Σε τούρκικη σειρά. Θα πω κάτι εδώ θα μου επιτρέψετε επειδή τη Πέμη Ζούνη πραγματικά και εγώ τη θεωρώ μία από τις καλύτερες ηθοποιούς που έχουν υπάρξει. Είχα τη χαρά προσέξτε λέω χαρά να την έχω στη πρώτη σειρά που έκανα στη ζωή μου στον ΑΝΤ1 το 1992. Ήταν μια εξαιρετική επαγγελματίας. Είχα εκπλαγεί και δεν αναφέρομαι μόνο ως προς το ταλέντο της αναφέρομαι ακόμα και ως προς τη συμπεριφορά της. (το Έρωτας φυγάς») σκηνοθετεί ένας εξαίρετος σκηνοθέτης ο Βασίλης Τσελεμέγκος με τον οποίον θα ήθελα πάρα πολύ να έχω συνεργαστεί.
ΜΠ: Το παρακολουθώ κάποιο Σάββατο ή το βάζω μέσω ίντερνετ γιατί μου το είπαν και εμένα και την παρακολουθούσα για το παίξιμο της κυρίας Ζούνη. Θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετά ευφάνταστα μυαλά και πολύ καλές πένες Ελλήνων και συγγραφέων και σεναριογράφων δεν ξέρω αν έχετε εσείς άλλη άποψη.
ΑΚ: Ως πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος ακόμη και αν είχα κάποιες αμφιβολίες και επιφυλάξεις δεν θα τις διατύπωνα ποτέ, το καταλαβαίνετε. Πρώτον επειδή αγαπώ τους περισσότερους σεναριογράφους. Αγαπώ ακόμη και αυτούς που δεν γνωρίζω τους νεότερους λόγω του μαρτυρίου το οποίο υφίστανται. Ξέρω τι σημαίνει να γράφεις μια σειρά 180 επεισοδίων ακόμη και αν αυτή είναι μια μετατροπή από μία Τουρκική, Κροατική ή Εβραϊκή σειρά. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, είναι άθλος. Έχω πει σε μια συνέντευξη μου ότι οι αφανείς ήρωες του οπτικοακουστικού είναι οι σεναριογράφοι. Δεν τους το αναγνωρίζουν αλλά κάνουν την πολλή δουλειά και πάνω σε αυτήν τη δουλειά βασίζουν και οι σκηνοθέτες και οι ηθοποιοί την παρουσία τους. Και αναγνωρίζουμε τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς και ξεχνούμε τον σεναριογράφο.
ΜΠ: Έχετε δίκιο γιατί θα μιλήσω τώρα για τη σειρά η οποία έκανε ποδαρικό μετά από χρόνια στην ελληνική τηλεόραση, φέρνοντας ας πούμε τη μυθοπλασία. Μιλάω για τις «Άγριες μέλισσες»
ΑΚ: Η Τσαμπάνη και ο Καλκόβαλης ήταν εξαιρετικοί σε αυτή τη δουλειά.
ΜΠ: Αυτό θέλω να πω. Αν και ακούστηκε, αλλά όχι τόσο όσο οι ηθοποιοί και ασφαλώς και ο σκηνοθέτης.
ΑΚ: Ο Λευτέρης Χαρίτος είναι γιος του Δημήτρη Χαρίτου, ενός ανθρώπου ο οποίος πραγματικά αγαπούσε τον κινηματογράφο. Είχα συνυπάρξει και σε κριτικές επιτροπές μαζί του. Ο Λευτέρης με εντυπωσίασε. Του το είπα, και μπορώ να το πω, γιατί του είχα δώσει και συγχαρητήρια για τις Άγριες Μέλισσες. Δεν περίμενα από τον Λευτέρη ότι θα έκανε μια τόσο καλή δουλειά. Γιατί τον ήξερα από τις μικρού μήκους και δεν φανταζόμουν ότι θα κατάφερνε πραγματικά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα έβγαζε μια τόσο καλά σκηνοθετημένη τηλεοπτική δουλειά. Μπράβο του.
ΜΠ: Και τώρα σκηνοθετεί τη Μάγισσα.
ΑΚ: Ευχαρίστως μόλις τελειώσει η σειρά να τη σχολιάσουμε.
ΜΠ: Εγώ απλώς έτσι το ανέφερα και θέλω να μου πείτε γιατί έτσι το έχουμε νομίζω ξαναπεί μαζί ναι, νομίζω δεν είμαι όμως και σίγουρη ότι ξαφνικά βλέποντας την επιτυχία που είχαν οι «Άγριες μέλισσες» και μετά την επιτυχία που είχε η μεταφορά του βιβλίου του Πετρουλάκη ο «Σασμός» στη τηλεόραση του AΝΤ1 ξεκίνησε και έχει γίνει ένας χαμός θα πω εντός εισαγωγικών τρελός χαμός όλα τα κανάλια έχουν απίστευτες σειρές και δεν ξέρεις ποιά να δεις. Εγώ προσωπικά θα το πω, δεν βλέπω, δεν μπορώ να παρακολουθήσω γιατί υπάρχει πλήθος. Περιμένω μόνο τη «Φόνισσα». Με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή είναι αδύνατο να τις παρακολουθήσω όλες αυτές και μέσα σε όλο αυτό το πλήθος ίσως και κάποιες να χαθούν. Δεν ξέρω τη γνώμη σας θα την ήθελα, πραγματικά θα την ήθελα.
ΑΚ: Κοιτάξτε, το γεγονός ότι τα κανάλια επέλεξαν αίφνης να αρχίσουν πάλι τη μυθοπλασία οφείλεται στην πολιτική της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, ο οποίος επέτρεψε στα κανάλια να παίρνουν μεγαλύτερη επιστροφή επιλέξιμων δαπανών προκειμένου να παράγουν μυθοπλασία. Δηλαδή τη μυθοπλασία την πληρώνει ο Ελληνικός λαός στα ιδιωτικά κανάλια. Ένα μέρος δηλαδή το εν τρίτον περίπου. Επομένως αυτό ήταν ένα κίνητρό το οποίο δόθηκε με χρήματα του δημοσίου. Δεν ξέρω γιατί. Υποθέτω για λόγους κοινωνικούς. Επειδή η αγορά εξαιτίας των δύο φάσεων της πανδημίας αντιμετώπισε πολύ σοβαρό πρόβλημα, υποθέτω ότι ήταν μια πολιτική η οποία επροτάθη προκειμένου ο κλάδος ο οποίος είχε πληγεί, του οπτικοακουστικού και του θεάτρου να μπορέσει να αναφυεί και να να αναπαραχθεί. Είναι πολιτικό θέμα. Καλό θα ήταν να μιλήσετε με κάποιον από το υπουργείο οικονομικών ή το υπουργείο πολιτισμού. Τώρα τι θα γίνει στο μέλλον δεν μπορώ να το ξέρω κατά πόσον μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Άλλωστε εαν δεν υπάρχει ρίσκο θα καταλήξουμε να κινούμαστε όπως κινείται το δημόσιο δηλαδή με πράγματα εκ των έσω. Εάν δεν υπάρξει ρίσκο δεν θα δοκιμάσουμε νέους ανθρώπους, δεν θα επιτρέψουμε σε νέα μυαλά να μπορέσουν να εκφραστούν. Θα αρκεστούμε σε αυτό το οποίο ήδη γνωρίζουμε το οποίο είναι λάθος. Αυτό είναι το τεράστιο λάθος στην Ελλάδα. Ότι γίνεται μια επιτυχία και ξαφνικά αρχίζουν να αναπαράγουν σειρές εποχής. Δεν υπάρχει μια σύγχρονη σειρά μια σειρά η οποία να θίγει τα σύγχρονα προβλήματα. Την πανδημία δεν την έθιξε κανένας. Τόσα χρόνια βασανιστήκαμε και ουδείς μίλησε για αυτήν. Κρίση, φτώχια, μετανάστευση, μεταναστευτικό τεράστιο πρόβλημα κι όμως...
ΜΠ: Για ποιο λόγο λέτε δεν θίγουν αυτά τα τόσο έτσι σοβαρά και τι είναι αυτό το οποίο μπορεί να αποτρέπει κάποιον να ασχοληθεί;
ΑΚ: Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω γιατί δεν ξέρω τι σκέφτονται οι ιθύνοντες των καναλιών δεν έχω επαφή μαζί τους δεν τους γνωρίζω και επομένως δεν μπορώ να έχω άποψη. Είναι πράγματα όμως τα οποία συζητούνται γιατί ξέρετε ότι οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών έχουν εξαιρετικά καλές σχέσεις με την κυβέρνηση τουλάχιστον με αυτή τη κυβέρνηση και επομένως η άποψη μου είναι ότι θα εφαρμοσθεί μια πολιτική, πιθανότατα προς όφελος της Ελλάδος, της χώρας μας. Προσέξτε. Χρησιμοποιώ το ρήμα υποθέτω. Δεν είμαι βέβαιος διότι δεν γνωρίζω και εαν δεν γνωρίζω προτιμώ να υποθέτω απλώς. Αλλά σίγουρα αυτό δεν βοηθάει καθόλου την εξέλιξη αν θέλετε όχι μόνο της μυθοπλασίας αλλά και γενικότερα των εκπομπών στη τηλεόραση. Δηλαδή βλέπουμε λίγο πολύ μια επανάληψη της πεπατημένης. Γιατί; Γιατί δεν αποτολμούμε κάτι καινούργιο, κάτι ιδιαίτερο, γιατί όλα να είναι από το εξωτερικό; Τα περισσότερα παιχνίδια που βλέπουμε τα περισσότερα από αυτά τα ριάλιτι είναι από το εξωτερικό. Γιατί δεν δείχνουμε το Ελληνικό παιχνίδι. Θα μου πείτε γιατί δεν έχει βρεθεί κάποιος να το προτείνει. Μπορεί. Είδατε προσέξτε δεν είμαι αφοριστικός. Δε λέω σίγουρα. Μπορεί να έχουν δίκιο. Μου είπε ένα στέλεχος σταθμού προσφάτως ότι παίρνουν φορμά από το εξωτερικό επειδή έχουν τη βεβαιότητα ότι όταν έχεις 180 επεισόδια και έχεις τα σενάρια 180 επεισοδίων αισθάνεσαι ασφαλής ότι θα αρχίσει και θα τελειώσει γιατί έχεις έτοιμα τα σενάρια. Ενώ όταν ξεκινάς με έναν Έλληνα να γράψει 180 επεισόδια που είναι μια ομάδα γιατί συνήθως δεν γράφει πλέον κανένας μόνος του συνήθως γράφουν 4-5 μαζί, μπορεί να μην τελειώσει ποτέ η σειρά. Μπορεί να χάσει την έμπνευση του. Εγώ προσωπικά δεν το καταλαβαίνω αυτό. Το δέχομαι όμως. Αυτοί είναι επαγγελματίες, εγώ δεν είμαι σε κανάλι ούτε υπήρξα ποτέ υπάλληλος καναλιού ώστε να γνωρίζω πως σκέφτονται και κινούνται οι ιθύνοντες των καναλιών. Το θεωρώ λάθος όμως. Ας δοκιμάζονται σειρές με λίγα επεισόδια. Δεν είναι απαραίτητο να γίνονται σειρές με πολλά επεισόδια. Καταλαβαίνω την ανάγκη της είσπραξης διαφημιστικών εσόδων. Όταν εγώ άρχισα να γράφω υπήρχαν εξαιρετικές σειρές που δεν κράτησαν πάρα πολλά επεισόδια.
ΜΠ: Λοιπόν θα κάνω μια ερώτηση. Από τα επεισόδια στα οποία συμμετείχατε με το σενάριο του κόκκινου κύκλου, θα επιλέγατε κάποιο από αυτά πιο ιδιαίτερα.
ΑΚ: Κοιτάξτε πρώτα από όλα δεν τα θυμούμαι πλέον όλα.
ΜΠ: Θα σας πω…
ΑΚ: Θυμούμαι ένα, ένα όπου πέραν από το ότι είχα γράψει ένα καλό σενάριο… θα ακουστεί λίγο περίεργο αυτό που θα πω αλλά θεωρώ και πιστεύω ότι εγώ τουλάχιστον δεν μιλώ για τους άλλους σεναριογράφους δεν είναι όλα μου τα σενάρια εξαιρετικά. Υπάρχουν καλυτέρα καλά και μερικά τα οποία δεν ήταν πάρα πολύ καλά. Φυσικό όταν πιέζεσαι να παραδόσεις σενάριο. Βιάζεσαι δηλαδή δεν το μελετάς. Δεύτερον κάτι το οποίο προσπάθησα να κάνω όταν ξεκίνησα τα αυτοτελή, μιλάω προ εικοσαετίας με τον Γιώργο Κορδέλα συγκεκριμένα είχαμε προσπαθήσει να διαβάζουμε το σενάριο με τους ηθοποιούς. Είναι πολύ μεγάλη βοήθεια για έναν πρωτάρη σεναριογράφο να ακούει να διαβάζουν το σενάριο του. Αντιλαμβάνεται πιο εύκολα τα λάθη του και ειδικά όταν είναι ηθοποιοί που υποδεικνύουν κιόλας κάποια λάθη. Είμασταν πρωτάρηδες όταν κάναμε τότε τις Τολμηρές ιστορίες με το Γιώργο. Ήταν πολύ φυσικό να ακούμε τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Θυμούμαι τι μου είχε πει ο Αντώνης. Θυμούμαι τις παρατηρήσεις του. Θυμούμαι ότι διόρθωσα κάποια πράγματα παρουσία του σκηνοθέτη. Ήταν ένα καλό επεισόδιο το θυμάμαι ως σήμερα «Ο τελευταίος καστράτο» με τη Λήδα Ματσάγγου και τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο. Στον Κόκκινο κύκλο σε ένα επεισόδιο το οποίο θεωρώ ότι είχα γράψει πολύ καλά, σε σκηνοθεσία του Μπάμπη Σπανού, αυτό που πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει ήταν οι ερμηνείες των ηθοποιών. Ο Τσακίρογλου ήταν εξαιρετικός η Λιβανού, ειλικρινά δεν είχα λόγια να εκφράσω τη χαρά μου. Ο νεαρός, τότε, Ασημακόπουλος άλλο εξαιρετικό ταλέντο, η Κοντομάρη Βίβιαν άλλη επίσης εξαιρετική ηθοποιός. Δηλαδή είχαμε μια ομάδα εξαιρετική. Ήταν ένα πολύ καλό επεισόδιο. Υπήρχαν και άλλα πολύ καλά. Επηρεάζει και η αγάπη, υπερβάλουμε εαν θέλετε όσο αφορά στην αποτίμηση της δουλειάς μας γιατί έχουμε συνεργαστεί με ανθρώπους τους οποίους αγαπούσαμε ή περνούσαμε πάρα πολύ ωραία επειδή ήταν ευχάριστοι. Η όλη ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη. Επομένως, υπερβάλουμε όσον αφορά αν θέλετε το αποτέλεσμα, την ποιότητα του έργου. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ δεν λάτρευα τον Αλέκο Συσσοβίτη. Τον συμπαθούσα πάρα πολύ τον Αλέκο. Όταν έπαιξαν με τη Ναταλία Δραγούμη σε ένα επεισόδιο «Το τέλος του παιχνιδιού» στο κόκκινο κύκλο έβλεπα αυτό το δίδυμο και ενθουσιαζόμουν. Τον Αλέκο τον ήξερα και την Ναταλία βέβαια την ξέρω, ο μπαμπάς της ήταν καθηγητής μου στο Κολλέγιο, την ξέρω από παιδί. Θέλω να πω ότι αγαπάς τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι. Αγαπάς πάρα πολύ τους ανθρώπους οι οποίοι ερμηνεύουν τους ρόλους σου εφόσον δεις ότι τους ερμηνεύουν καλά, ερμηνεύουν έχοντας σεβαστεί τη δουλειά σου.
ΜΠ: Τώρα με αυτό που… Συνεχίστε γιατί σας διέκοψα.
ΑΚ: Όχι όχι δεν πειράζει. Δεν έχω πρόβλημα.
ΜΠ: Απλώς τώρα με αυτό που είπατε για τον Αλέκο το Συσσοβίτη έχω κατενθουσιαστεί δηλαδή νομίζω ότι είναι ένας πολύ καταξιωμένος ηθοποιός που δεν έμεινε στην εμφάνιση του. Αυτή την ωραία εμφάνιση αλλά πέρασε απέναντι και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Τον είδα το καλοκαίρι, στην Εκάβη μάλλον όχι τον Σεπτέμβριο συγκεκριμένα στην Εκάβη και ήταν φοβερός στο ρόλο του. Ήταν φοβερός και μου αρέσει και στην καθημερινή αυτή η σειρά που παίζει στον «Έρωτα Φυγά» ξέχασα δηλαδή ότι είναι και αυτός ένας από τους λόγους που το βλέπω βέβαια κάποιο σαββατοκύριακο καθημερινά ούτε καν υπάρχει χρόνος όταν ξεκλέβω δηλαδή λίγο τα λίγο τα Σαββατοκύριακα και είναι δηλαδή… και χαίρομαι τώρα που το λέτε και εσείς. Ότι δηλαδή είναι ένας ηθοποιός ο οποίος έχει προσφέρει και έχει εξελιχθεί.
ΑΚ: Εγώ τον συμπαθώ πολύ τον Αλέκο το έχω πει. Άλλωστε έπαιξε στην τελευταία μου δουλειά μεγάλου μήκους, ήταν πρωταγωνιστής στο Deep end με τη Κορινθίου, τον Σόμερ, τη Λιονάκη και τον Τόνυ Δημητρίου. Θέλω να πω ότι είναι και η τελευταία μου ανάμνηση από μυθοπλασία μου. Προ δεκαπενταετίας. Δεν έγραψα μυθοπλασία έκτοτε.
ΜΠ: Αυτό τον καιρό με τι ασχολείστε γιατί ο χρόνος περνάει έχουμε δέκα λεπτά στη διάθεσή μας και θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες είμαι σίγουρη και γιατί όλα αυτά που λέτε είναι πολύ όμορφα και μας κρατάνε και πολύ ενδιαφέροντα, δηλαδή έχετε αυτό που σας είπα σε διάφορα, κινήστε σε πολλά πεδία και θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για την ιστορία, θα μπορούσαμε όντως για την τηλεόραση, τις μυθοπλασίες για τους ηθοποιούς. Αν σας ρωτούσα τώρα εγώ από το ένα στο άλλο πετάγομαι κι εγώ αν σας ρωτούσα με ποια ηθοποιό θα θέλατε να γράψετε σενάριο ή άντρα και δεν έχετε συνεργαστεί και το επιθυμείτε θα μου λέγατε.
ΑΚ: Όχι.
ΜΠ: Εγώ περίμενα ότι θα μου λέγατε όμως γιατί δεν…
ΑΚ: Αν επέλεγα να επανέλθω στη μυθοπλασία θα επανερχόμουν ως παραγωγός δεν θα επανερχόμουν γράφοντας. Δεν νομίζω ότι είμαι διατεθειμένος να ξαναγράψω μυθοπλασία. Δεν είμαι διατεθειμένος να υποστώ αυτή την ασφυκτική πίεση που ασκείται πάνω σου προκειμένου να παράγεις ή να αναπαράγεις ένα έργο το οποίο όμως δεν ελέγχεις, γιατί υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που δε σε ρωτούν καν, γιατί να το κάνω λοιπόν; Γιατί να χαλάω την καρδιά μου και να στενοχωριέμαι; Έχω δει έργα μου τα οποία κατεστράφησαν, πραγματικά κατεστράφησαν, ενώ ήταν καλά σενάρια, γιατί να το ξαναδώ; Προτιμώ να είμαι παραγωγός του εαυτού μου, να παράγω ή να αναπαράγω θέματα τα οποία πραγματικά θεωρώ ότι έχουν διαχρονική σημασία. Δεν λέω αξία προσέξτε μιλάω για σημασία όπως είναι τα ιστορικά ντοκιμαντέρ. Ενώ μια σειρά μυθοπλασίας σήμερα γνωρίζει επιτυχία αύριο θα την έχουν ξεχάσει. Ιδίως τα δράματα ξέρετε ότι σπανίως επαναλαμβάνονται διότι κανείς δεν τα παρακολουθεί δεύτερη φορά. Οι κωμωδίες επειδή είναι ανάλαφρες, δηλαδή διασκεδάζουν τον κόσμο του προσφέρουν λίγα λεπτά ευφορίας προβάλλονται κατά κόρον. Δεν έχουμε και πάρα πολλές άλλωστε.
ΜΠ: Αυτό ήθελα να σας πω δεν υπάρχουν κωμωδίες και νομίζω ότι λείπουν γιατί μια πετυχημένη τηλεοπτική κωμωδία θα κρατούσε το κοινό, θα κρατούσε το ενδιαφέρον του κοινού.
ΑΚ: Βεβαίως δεν θα διαφωνήσω αλλά η κωμωδία είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα.
ΜΠ: Το ξέρω και δύσκολο και… ναι, ναι το ξέρω.
ΑΚ: Ο απλός κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει σεναριογράφος σειράς. Σκεφτείτε το «Σασμό» που επί τρία χρόνια κάποιοι άνθρωποι αγωνίζονται προκειμένου να παράγουν αυτό το πλήθος επεισοδίων. Να βρουν πλοκές, να βρουν χαρακτήρες να συνδυάσουν αυτά τα πρόσωπα και καλά αυτός που το ξεκίνησε. Ωραία, ο Βασίλης Σπηλιόπουλος που το είχε ξεκινήσει, ήταν αυτός που πήρε το βιβλίο του Πετρουλάκη το προσήρμοσε το διάνθισε το έφτασε μέχρι ενός σημείου. Ο άλλος που αναλαμβάνει μετά από ένα ενάμισι δύο χρόνια και πρέπει να κάτσει να παρακολουθήσει δύο ετών πλοκές;
ΜΠ: Άθλος. Ναι ναι ναι, μιλάμε για άθλο.
ΑΚ: Καταλαβαίνετε τι δουλειά είναι; Είναι άθλος. Επαχθής άθλος, είναι πολύ κουραστικό. Δεν είναι εύκολο πράγμα η σεναριογραφία στην τηλεόραση. Στον κινηματογράφο το έχω πει χιλιάδες φορές, με έχουν κυνηγήσει εγώ θα συνεχίσω να το λέω, είναι ατυχής η προσέγγιση της κρατικής πολιτικής όσο αφορά την εξέλιξη του Ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έχουμε άλλωστε ελληνικό κινηματογράφο. Βλέπετε εσείς ελληνικό κινηματογράφο;
ΜΠ: Όχι.
ΑΚ: Επειδή είχαμε την Παπαγιαννόπουλου μεταξύ των δύο φάσεων της πανδημίας δηλαδή μια ευτυχή περίπτωση του Ελληνικού Κινηματογράφου και πιθανόν να είναι και η «Φόνισσα» δεν υπάρχει κάτι άλλο τα τελευταία χρόνια όταν λέω τελευταία χρόνια εννοώ τα 2-3. Πιο παλιά είχαμε και το Ελ Γκρέκο του Σμαραγδή, είχαμε το Safe Sex των Ρέππα-Παπαθανασίου, είχαμε του Περάκη 2-3 ταινίες καλές και μερικές ακόμη. Καλές εννοώ πάντοτε με απήχηση στον κόσμο. Εγώ δεν εξετάζω το καλλιτεχνικό μέρος. Δεν έχω τις αξιώσεις τις οποίες έχει ο καθένας ο οποίος πιστεύει ότι όλοι μπορούν να γίνουν Λάνθιμοι. Δεν μπορούν να γίνουν.
ΜΠ: Αυτό είναι και ένα χάρισμα. Λοιπόν, δυστυχώς και λέω, δυστυχώς γιατί είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες, έχουμε φτάσει στο τέλος. Έχουμε μόνο 2 λεπτά. Δεν θα σας κλείσω, θα κάνουμε μαζί το καληνύχτισμα και έχω χαρεί πάρα πολύ γιατί πέρασε χωρίς να το καταλάβω, ούτε καθόλου τραγούδια 2 νομίζω δυο τραγούδια ακούσαμε, ήταν πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Ξέρω ότι οι ακροατές θα το έχουν ευχαριστηθεί και ελπίζω να μου κάνετε την τιμ… να μου δώσετε τη χαρά, είδατε το έσωσα τελευταία στιγμή να μου δώσατε τη χαρά να έρθετε άλλη μια φορά και δυο και τρεις όσες θέλετε εσείς στο «Βιβλιοπλαστείον».
ΑΚ: Να πω κάτι προτού καληνυχτίσουμε.
ΜΠ: Πέστε ότι θέλετε.
ΑΚ: Να μην ξεχάσετε ότι στις 19 Νοεμβρίου η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος προσφέρει μια ημερίδα σεναρίου που θα είναι ο Σπηλιόπουλος που έγραφε τον Σασμό, ο Καπώνης που γράφει τη Γη της Ελιάς, η Ρίγγα που έγραφε το Έρωτας φυγάς και γράφει το Μετά τη φωτιά και τα λοιπά.
ΜΠ: Ωραία θα μου το ξαναθυμίσετε θα μου το ξαναθυμίσει και Κατερίνα και θα το βάλουμε στο σταθμό και στις εκπομπές και στις σελίδες μας στα μέσα.
ΑΚ: Είναι δωρεάν για αυτό το λέω αλλιώς δεν θα το έλεγα.
ΜΠ: Ωραία. Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
ΑΚ: Καλό βράδυ χάρηκα πάρα πολύ. Ορεβουάρ.
ΜΠ: Να είστε καλά. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Μου άρεσε το ορεβουάρ Ορεβουάρ λοιπόν. Απόψε λοιπόν σας καληνυχτω με μια ολόγιομη αγκαλιά γεμάτη χάδια και φιλιά όπως κάθε Τρίτη. Έχω χαρεί ιδιαίτερα που και αυτό το βράδυ ήσασταν μαζί μου. Παρέα με τον κύριο Κακαβά και το απολαύσαμε.