Σε βλέπω στο φλιτζάνι σου γλωσσόφιλο να δίνεις, αχού καημένο μου παιδί… χαμός πάλι θα γίνει.
Ένας ψηλός με δύναμη την πόρτα σου χτυπάει, έχεις κανέναν συγγενή που την αχλαδιά κουνάει;
Χρέη βλέπω πολλά να έχεις που σε πνίγουν, η τύχη όμως σου χαμογελά… θα τα παγώσουν για λίγο.
Καφέ με μια γειτόνισσα θα πεις στο κρεβατάκι, πρόσεχε όμως μη σε δει καμιά γαλιάντρα και το πει σε κανά κοινωνικό παρτάκι.
Α, βλέπω και προβλήματα να έχεις με τις δόσεις, δεν σου είπε ποτέ κανείς πως πρέπει να τις ξεχρεώσεις;
Και αν νομίζεις πως με γαλιφιές πως πας να τη γλιτώσεις, να είσαι σίγουρος πως και συ, το πόμολο θα το λαδώσεις!!!
Αχ κοινωνία άδικη, σκληρή και δίχως οίκτο… τι λόγια πρέπει τώρα εγώ να βρω, σε τούτο το παλικάρι για να πω… που το σύστημα το έκανε να είναι υποχείριο σε κάθε μαϊντανό που έχει εξουσία και νομίζει πως μπορεί να το εξευτελίζει;
Άκου λοιπόν λεβέντη μου και έχε κατά νου σου, αν θες μια μέρα να κοιτάς τον κόσμο μες τα μάτια, μην προσκυνάς κανέναν κερατά που σε εκβιάζει για δουλειά ή σου τάζει παλάτια…
Νούμερα είναι όλα τους και αύριο κληρώνει…τίποτα δεν μένει κρυφό… και το λογαριασμό πληρώνει.
