Κουβέντα στην «αυλή» με την συγγραφέα Όλγα Π. Αχειμάστου
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Μου έχουν λείψει τα υπέροχα όνειρα που έβλεπα να πετάω. Ναι. Ο Αλέξης, (από το βιβλίο της Ζώρζ Σαρρή Ο Θησαυρός της Βαγίας) γεμάτος καλοσύνη και πρότυπο φιλίας, ηγετική φυσιογνωμία που χάριζε ασφάλεια και καθοδηγούσε τους φίλους. Και φυσικά εγώ ήμουν η Λίνα, η αδελφή του Αλέξη, η ψυχή της παρέας, ενθουσιώδης. Έτσι ήμουν κι εγώ σαν παιδί, μάζευα τα άλλα παιδιά και τους έκανα θέατρο, κωμωδία, έκανα μιμήσεις όλων των μεγάλων, έπαιζα μονόπρακτα, τους τραγουδούσα τραγούδια.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε σαν καρπός ενός μεγάλου έρωτα. Του έρωτά με τον λόγο και την έκφραση. Αφορμή ήταν μια αναγέννηση του εαυτού.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Ξεκινώ να σας πω και συγκινούμαι. Το βιβλίο αυτό τέλειωσε σε μια θάλασσα συγκίνησης και αγάπης προς τον εαυτό μου και τον συγγραφέα και μέντορά μου που επιμεληθήκαμε το βιβλίο γιατί ήταν εκπλήρωση ενός στόχου. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι γεμάτο αγάπη και μάθηση. Ένα workshop που ίσως θα ήταν χρήσιμο για τον καθένα να το κάνει.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε καλό σημείο όσον αφορά αυτό. Ίσως θα έπρεπε οι επιλογές των βιβλίων να εξελιχθούν λίγο για να προχωρήσουμε ως λαός πολιτιστικά. Οι πηγές διασκέδασης και πληροφόρησης της μεγάλης μάζας ανθρώπων (η τηλεόραση για την πολύ μάζα) δεν επιδίδονται σε εκπαίδευση του Έλληνα σχετικά με το βιβλίο. Ως επίσης πιστεύω ότι το ίδιο κάνει και το σχολείο. Πριν λίγο σας ανέφερα ότι αν διδάσκονταν στο σχολείο αρχαίους Φιλοσόφους όχι με την στενή έννοια της εκμάθησης της Αρχαίας Ελληνικής ως δυσκολία, τιμωρία και σύγκριση αλλά κινώντας το ενδιαφέρον στα παιδιά για εκπαίδευση ζωής και ανάπτυξης, οι μελλοντικοί πολίτες Έλληνες θα ήταν σαφέστατα πιο επιλεκτικοί στις αναγνώσεις τους αλλά και το επίπεδο της γραφής θα ήταν πολύ υψηλότερο. Για να μην αναφέρω και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Μ’ αρέσει πάντα να αρχίζω από τα δύσκολα. Έτσι λοιπόν θα σας πω ότι πιστεύω ότι το βασικό μου ελάττωμα είναι η ανυπομονησία μου. Το δουλεύω πολύ και πιστεύω ότι θα φτάσω στο σημείο να το λειάνω κι άλλο. Θείο δώρο στο χαρακτήρα μου είναι η διάθεσή μου να μαθαίνω διαρκώς, να ακούω πολύ και να περνάω τα πάντα μέσα από την διύλιση της καρδιάς. Σε όλα φυσικά εκπαιδεύομαι συνεχώς. Είναι λεπτές οι γραμμές που μπορεί κάποιος να ξεπεράσει και να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του τελείως.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Αν μας δίδασκαν Αρχαίους φιλοσόφους τότε όλοι μας θα είχαμε λόγους να γνωρίζουμε ότι κατά Αριστοτέλη σχετικά «Περί Ειμαρμένης» τα πράγματα που γίνονται για κάποιο σκοπό, ορισμένα γίνονται σύμφωνα με το λόγο ( κατά λόγον ) και άλλα σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους ( κατά φύσιν ). Σε όσα γίνονται σύμφωνα με το λόγο ανήκουν τα προϊόντα της τέχνης και οι ανθρώπινες πράξεις στις οποίες κύριο λόγο έχει η προαίρεσις, δηλ. σε όσες μπορούν να χαρακτηριστούν ενάρετες ή όχι. Όσον αφορά και στις δύο κατηγορίες των κατά λόγον γινομένων, είναι στην εξουσία μας (εφ’ ημίν) να τις πραγματοποιήσουμε ή όχι, επομένως, δεν πρέπει να θεωρήσουμε ως αιτία τους την ειμαρμένη. Η επίδραση της ειμαρμένης περιορίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο στα φυσικά φαινόμενα ( εν τοις φύσει γινομένοις ) όπως υποστηρίζουν και οι Στωϊκοί. Η ειμαρμένη δεν είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα και πολλά πράγματα είναι δυνατόν να γίνονται παρά την ειμαρμένην. Ό,τι ισχύει για τα κατά φύσιν ισχύει και για τα καθ’ ειμαρμένην. Κάποια εμποδίζονται να πραγματοποιηθούν και γίνονται ως επί το πλείστον. Έτσι μια ανάλυση όσον αφορά την έννοια του τυχαίου, προφανώς σε μια προσπάθεια να αντικρουστεί η γενικότερη αντίληψη που θέλει τυχαία γεγονότα να έχουν υπαγορευτεί από την ειμαρμένη. Χρησιμοποιεί τα παραδείγματα του Αριστοτέλη από το Περί Φύσεως για ν’ αποδείξει ότι τυχαία ή κατά συμβεβηκός γεγονότα έχουν απλώς άλλες αιτίες από τον αρχικό σκοπό μιας πράξης. Η τύχη αφορά γεγονότα που έχουν αφανείς αιτίες. Εν κατακλείδι λοιπόν θα έλεγα ότι καθαρά Εμείς ορίζουμε την μοίρα μας με πολλούς τρόπους και για πολλούς λόγους.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Πιστεύω ότι η γονεϊκή μου εκπαίδευση μου χάρισε αυτό το δώρο. Πάντα να αισιοδοξώ. Και χάρις σ’ αυτήν και στην βαθειά μου πίστη, η «ζωή μου έχει φερθεί γενναιόδωρα» όπως λέμε οι συγγραφείς. Σ’ αυτό φυσικά συμπράττει και η συνεχώς αξιολόγηση της αξίας και επανεξέτασής της στο κάθε τι. Π.χ. όταν οι νότιοι άνεμοι φέρνουν σκόνη από την Αφρική τις άλλες μέρες που είναι καθαρός ο ουρανός, ο καιρός δεν αισθάνεσαι πλούσιος που ζεις εδώ κι όχι στην Αφρική;
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Γράψιμο, εργασία, μουσική, επαφή με τη Φύση οπωσδήποτε, ει δυνατόν και με τη θάλασσα και δημόσιες σχέσεις. Ότι δηλαδή περιλαμβάνει και όλων των ανθρώπων. Π.χ. μαγειρεύω υπέροχα, Σμυρναίικα όπως έλεγε ο πατέρας μου σαν την μαμά μου αλλά το μυστικό δεν είναι στα μπαχάρια είναι στην αγάπη. Αν δεν βάλεις στο φαγητό αγάπη δεν πετυχαίνει ποτέ. Έτσι και σε όλα. Η ανταλλαγή ενέργειας της αγάπης, είναι αυτό που κάνει τη Γη να γυρίζει.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Μα, πως μπορώ να σας το πω; Μετά πως θα είναι γούρι;;; Αστειεύομαι. Όμως αυτό που θα ήθελα να σας πω είναι ότι πάντα ήθελα να ξορκίζω το κακό -για τους πολλούς- δηλώνοντας και κάνοντας πεποίθησή μου συνάμα ότι είμαι τυχερή και πάντα ήμουν.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Πιστεύω ότι η εξουσία φοβάται πολύ τις Τέχνες. Φοβάται γιατί είναι ημιμαθής και βλέπει κοντόφθαλμα. Έτσι μη επενδύοντας σε αυτές επιδεικνύει και ανικανότητα να τις στηρίξει. Επίσης αυτό το πελατειακό καθεστώς σ’ αυτές, οι ημέτεροι να βολευτούν, να τους δοθεί θέση στη «σκηνή» και όλο αυτό το καθεστώς έχει σαν αποτέλεσμα την ολιγωρία του κράτους σ’ αυτές. Λυπάμαι που το λέω αλλά σαν να προσπαθεί η εξουσία να εξαφανίσει όλη την Ελληνική γραμματεία και φιλοσοφία. Όλες τις Τέχνες και την ιστορία.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Της υποχρεωτικής εκμάθησης της αρχαίας Ελληνικής και της μουσικής. Αυτή η απαιδευσιά στις μουσικές επιλογές πραγματικά με θλίβει.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να ψάξει εις βάθος την διδασκαλία της αγάπης του Χριστού. Να αποζητήσει την αλήθεια μέσα απ’ αυτό.
Η Όλγα Π. Αχειμάστου γεννήθηκε από Επτανήσιο πατέρα και Σμυρνιά μητέρα στην Αθήνα. Μεγάλωσε στα προάστιά της σε μια γειτονιά γεμάτη χαμομήλια και λεμονιές, αλάνες και λουλούδια.
Καθ΄ όλη την διάρκεια της βασικής της εκπαίδευσης έκανε βυζαντινή μουσική και ορθοφωνία για αρκετά χρόνια. Έψελνε στην Μητρόπολη της περιοχής και συμμετείχε σε χορωδίες.
Φοίτησε σε Οικονομική Σχολή, απόκτησε πτυχία ξένων γλωσσών και υπηρέτησε στον ιδιωτικό τομέα σε πολυεθνικές εταιρείες σε θέσεις κλειδιά.
Έκανε αμέτρητα σεμινάρια κι ασχολήθηκε με πολλά άλλα θέματα, ψυχολογίας κυρίως.
Πήγε σε σχολή αισθητικής ομορφιάς και συμβουλευτικής πάνω σε θέματα υγείας, σχετικά με την φυσική αντιμετώπισή της και τα συμπληρώματα διατροφής.
Πάντα έγραφε… Επιμελούνταν και αρθρογραφούσε σε αυτοσχέδιες εφημερίδες που η ίδια εξέδιδε, για τις δραστηριότητες των συναδέλφων της στις εταιρείες που εργαζόταν.
Τα «…καρδιόσχημα!» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Βγαίνοντας στον κόσμο της Λογοτεχνίας, έχει πάρει μέρος μέχρι τώρα σε διαγωνισμούς, έχει πάρει Α και Γ Βραβεία και αρκετές διακρίσεις, επαίνους και έχει συμμετάσχει σε πολλές Ανθολογίες Ποίησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι μεταφράσεις των ποιημάτων της γίνονται από την ίδια στα Αγγλικά.
Τ’ όνειρό της είναι να ταξιδέψει στο Περού και την Ισπανία - Πορτογαλία και να μεταφραστεί το βιβλίο της στα Ισπανικά.
Είναι γραμματέας του Πειραματικού Μουσείου Λογοτεχνίας και μέλος του Συλλόγου Λόγου, Μουσικής Τέχνης «Λίνος» και συμμετέχει ως συντάκτρια στο καλλιτεχνικό ιστολόγιο https://e-musa.gr
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
