Κουβέντα στην «αυλή» με την ηθοποιό Κωνσταντίνα Σιλεβρή από την παράσταση «Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος» του Ευάγγελου Σαμιώτη
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Από πολύ μικρή ήμουν μεγάλο θέατρο... Χάχαχα πρώτη στο τραγούδι στις χορωδίες στα ποιήματα στα σκετς ήταν ξεκάθαρο πως με αυτό το μικρόβιο θα ζούσα και θα μεγάλωνα δεν γινόταν να ξεφύγω είναι για μένα ζωτικής σημασίας η υποκριτική.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Αυτή η παράσταση ήρθε σαν δώρο για μένα. Κωμωδία είχα να παίξω πάνω από 3 χρόνια και όταν είδα την ομάδα και διάβασα το κείμενο, είπα επιτέλους να ένα έργο έξυπνο, σπιντάντο με πολύ χιούμορ και δυνατά συναισθήματα. Ο ρόλος μου είναι η ίδια η ζωή, η γυναίκα, η μάνα, η γιαγιά... Έχει εναλλαγές δυνατές όπως και η ίδια η ζωή μας που μια είσαι στην μια όχθη και πολύ γρήγορα σε βρίσκει η ζωή στην άλλη.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Το μήνυμα που θα έστελνα θα ήταν πως μόνο η ζωή νικά τον κάθε φόβο και πως κάθε αρχή σημαίνει και ένα τέλος. Αλλά σκέψου όταν φτάσεις στο τέλος σε περιμένει μια αρχή, όλη αυτή η πορεία ας είναι για όλους μας, μια διασκεδαστική βόλτα με υπέροχες αναμνήσεις με πλάκες και γέλια και με ανθρώπους που μπορούν να μοιραστούν μαζί μας αλήθειες.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Ερμηνείες και σκηνοθεσία.... Θεωρώ πως και ένα μέτριο κείμενο αν έχει έξυπνη και καλοστημένη σκηνοθεσία όπως και καλές ερμηνείες, μπορεί να θεωρηθεί μια πολύ καλή παράσταση... ενώ σπάνια συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή ένα καλό κείμενο αν έχει μέτρια σκηνοθεσία και μέτριες ερμηνείες, δεν θα βγει καλή η παράσταση.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Σανίδι.... Σκηνή… Η γιατρειά της ψυχής μου και η δύναμη των ονείρων μου. Θεωρώ πως βρίσκομαι στο φυσικό μου περιβάλλον, εκεί που ξεχνάω τα πάντα πάνω στην σκηνή και περνώ τόση ενέργεια, όση δεν μπορώ με τα φτωχά λόγια να εξηγήσω.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Θα πρότεινα την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Θέμα της είναι η προσπάθεια της Αντιγόνης να θάψει τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη, παρά την αντίθετη εντολή του Κρέοντα βασιλιά της Θήβας, θέτοντας την τιμή θεών και την ΑΓΆΠΗ για τον αδερφό της υπεράνω τον νόμων των ανθρώπων. Γιατί???? Δεν ξέρω… Γιατί αυτή η αδελφική αγάπη μου λείπει και ίσως για αυτό θα ήθελα πολύ να την επιβάλω σαν θέαμα και σαν συναίσθημα…
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Αγαπημένος θεατρικός συγγραφέας.... Αχ πως να ξεχωρίσω αγαπώ πολύ τον ΤΕΝΝΕΣΗ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ, ΆΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ, ΒΙΡΤΖΊΝΙΑ ΓΟΥΛΦ, ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΊΑ ΛΟΡΚΑ και άλλους τόσους, για πολλούς λόγους… Κάθε φορά που έχω κείμενο τους, χάνομαι σε μοναδικά ταξίδια.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Το γούρι μου?? Πάντα μα πάντα έχω στο καμαρίνι ή μαζί μου εικόνες της Παναγίας των αγίων. Πιστεύω βαθιά στο Θεό και νιώθω μεγάλη χαρά και ανακούφιση όταν είναι μαζί μου όλη αυτή η ενέργεια.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Η αγαπημένη μου ατάκα εδώ και χρόνια είναι μια θρυλική ατάκα που είχε πει ο Νίκος Γκάλης... ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ... Την λέω συχνά πυκνά, ειδικά τις μέρες που έχω παρά πολύ δουλειά και τρέξιμο, προτιμώ να καταπιαστώ και να τελειώνω, πάρα να μουρμουράω ατελείωτες ώρες λέγοντας ότι έχω πολύ δουλειά.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα του έλεγα να μην βιάζεται να μεγαλώσει. Να ρουφήξει στιγμές, μυρωδιές, αγκαλιές, αγάπες, κλάματα, έρωτες, εκδρομές και να τα κλειδώσει στην καρδιά του για πάντα. Γιατί αυτή, μετά από χρόνια θα είναι μια πολύ αξιόλογη προίκα ζωής...
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
