Κουβέντα στην «αυλή» με τον ηθοποιό Σωτήρη Χατζηνικολάου
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Μπήκα στον χώρο χωρίς να το πολυσκεφτώ, αλλά τελικά κατάλαβα ότι αρχικά το είχα υποτιμήσει. 25 χρόνια μετά, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ: ΕΛΛΑΔΑ» & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Μετά την πρόταση του πολύ καλού μου φίλου και συναδέλφου Δημήτρη Γρηγοριάδη, διάβασα το εξαιρετικό κείμενο του Θανάση Λιούνη και μου άρεσε πάρα πολύ! Εγώ υποδύομαι τον Ιωάννη, που είναι και ο αγαπημένος μου ρόλος.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Θα προβληματιστούν γελώντας! Γιατί οι περισσότεροι από μας έχουμε αναρωτηθεί για τα ίδια ζητήματα που πραγματεύεται το έργο.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Δεν μπορείς να απομονώσεις κανένα κομμάτι του παζλ. Είναι συνδυασμός έργου, ανθρώπων και τύχης.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Ένα σκληρό, δύσκολο αλλά και υπέροχο μετερίζι.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Τον «Προμηθέα Δεσμώτη», γιατί παρουσιάζει την υπέρβαση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για την αυτοπραγμάτωσή του και την απελευθέρωσή του απ΄ ότι παρεμποδίζει την εξέλιξή του.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Ο Ζαν Πολ Σαρτρ, γιατί θεωρώ ότι αντιλαμβάνεται τον κοινό τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αλλά αναδεικνύει και την μοναδικότητα, τη διαφορετικότητα του καθενός και σε πολλά επίπεδα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε μονάχα όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις».
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να αγαπήσει την ιστορία! Να την νιώθει σαν ταξίδι και όχι σαν ένα βαρετό μάθημα.
Γεννήθηκα στην Καβάλα πριν πολλά χρόνια και κανένας δρόμος δεν με οδήγησε στο θέατρο... Όλα ήταν θέμα τύχης, ή μάλλον, ευτυχούς συγκυρίας, αφού δεν θα άλλαζα ούτε μια στιγμή από τα τελευταία 26 χρόνια! Αποφοίτησα από τη σχολή Τράγκα και στην πορεία, εργάστηκα στο ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου, συνεργάστηκα με το θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, τον θίασο "Μίμησις Πράξης" κ.α., ενώ τα τελευταία χρόνια το Θέατρο της Ημέρας είναι το καταφύγιο μου. Έχω συμμετάσχει σε δύο κινηματογραφικές ταινίες: "Το πέρασμα" και "Η σονάτα του σεληνόφωτος", καθώς και στην τηλεταινία "Ο δρόμος". Έχω συμμετάσχει και σε αρκετές τηλεοπτικές δουλειές, αλλά μην σας ζαλίζω άλλο...
Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά
