∴
Κουβέντα στην «αυλή»… με τον ηθοποιό Τζώρτζη Παπαδόπουλο, με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση «ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ» στο Θέατρο ΕΛΕΡ, σε σκηνοθεσία Κερασίας Σαμαρά.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση ΥΠΟΘΕΣΗ «ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ» και ποιος είναι ο ρόλος σας σ’ αυτή;
Λοιπόν… Τέλη Σεπτεμβρίου θυμάμαι, η Κερασία Σαμαρά, είχε ανακοινώσει ακρόαση στο διαδίκτυο για την εν λόγω παράσταση. Έστειλα σχετικά σύντομα το βιογραφικό μου και ακολούθησε μια όμορφη ακρόαση από την καλλιτεχνική ομάδα της παράστασης. Μετά την επιλογή μου για τον ρόλο, γνώρισα μια ομάδα με πολύ μεράκι, αγάπη και όμορφο πνεύμα. Αυτός ήταν ο κυριότερος νομίζω λόγος που με έκανε περισσότερο να θέλω να συμμετέχω στη δουλειά αυτή. Παίζω τον «Γιάννεκ» στο έργο, ένα αγόρι κοντά στα 17-18, με πολύπλοκη και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα που φαίνεται καθαρά, παρόλο τη σχετικά σύντομη συμμετοχή του ρόλου στη πλοκή.
Τα φώτα ανάβουν κι εσείς καλείστε να ενσαρκώσετε ένα ρόλο γεμάτο ιδιαιτερότητες. Ποια συναισθήματα σας κυριεύουν;
Θα απαντήσω στην ερώτηση γενικολογώντας γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει ρόλος χωρίς ιδιαιτερότητες. Και αυτό γιατί κανείς άνθρωπος δεν στερεί ιδιαιτεροτήτων. Το κυριότερο συναίσθημα που ακόμα νιώθω πριν ανάψουν τα φώτα, είναι το άγχος. Το άγχος για μένα, για την ομάδα, για το αποτέλεσμα γενικά. Δεν ξέρω αν έχω φτάσει στο επίπεδο ακόμα, να με κυριεύουν συναισθήματα που έχουν να κάνουν περισσότερο με το "δεύτερο" επίπεδο και δεν ξέρω αν θα αποκτήσω και ποτέ. Πάντα θα είμαι ένας αγχώδης ηθοποιός, με αρκετές ανασφάλειες στην σκηνή. Απλά προσπαθώ να το κάνω προτέρημα.
Χιούμορ, φαντασία, αγωνία και μυστήριο ανταγωνίζονται στην κατάκτηση της ψυχής του θεατή… 100 χρόνια πριν. Πιστεύετε πως θα μπορούσε να ταυτιστεί η φιλοσοφία της παράστασης με το σήμερα;
Φυσικά και θα μπορούσε να ταυτιστεί η φιλοσοφία της παράστασης στο σήμερα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν και πολλά αξιόλογα έργα όπως η " Υπόθεση Μακρόπουλος" που να μην έχουν διαχρονικότητα. Σε αυτά τα έργα συγκαταλέγω και το εν λόγω έργο. Ζωή, θάνατος, έρωτας, φαντασία, μυστήριο, εμπόδια και σκέψη. Βασικά συστατικά για να μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει διαχρονικό ένα έργο.
Μια παράσταση γεμάτη ανησυχίες και μηνύματα, έρχεται να μας μιλήσει για τον κίνδυνο της φασιστικής ιδεολογίας, για την ανθρώπινη παρέμβαση στην ισορροπία της Φύσης, για την αγωνία του ανθρώπου μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. Θα καταφέρει να αφυπνίσει τον Έλληνα θεατή;
Δε ξέρω αν θα αφυπνίσει τον Έλληνα θεατή σε όλα τα παραπάνω, ίσως και σε παραπάνω από τα αναφερθέντα. Ζούμε σε μια πολύ περίεργη εποχή, προσωπικά τη χαρακτηρίζω εποχή "scroll". Την ονομάζω έτσι, διότι η ταχύτητα και η μετάβαση της ζωής γίνεται τόσο γρήγορα και πρόχειρα, όσο διαρκεί και ένα scrollάρισμα στο κινητό μας. Αυτό λοιπόν έρχεται και προστίθεται στην ήδη υποκειμενική ματιά της ζωής γενικά. Οπότε είναι πολύ παρορμητικό και ρομαντικό να πω ότι ναι θα αφυπνίσει τον Έλληνα θεατή. Μπορώ να ελπίζω όμως στη συμβολή του έργου σε αυτό.
Ποιο μήνυμα – κάλεσμα, θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή ώστε να έρθει να δει την παράσταση;
Θα απαντήσω με την αγαπημένη μου φράση από το έργο. Η Λουίζα, (Αλίκη Αβδελοπούλου) στη τρίτη πράξη, στη σκηνή με το γιο της τον Άλεξ, (Αλέξης Ρηγόπουλος), ενώ ο μικρός ρωτάει τη μαμά του, αν θα καταλάβει το έργο που θα τον πάνε να δει, του απαντάει ότι το θέατρο όλοι το καταλαβαίνουν. Μουσική, πούπουλα, αιθέρας! Αυτά είναι τα συστατικά και της ίδιας της παράστασης!
Η παράσταση τελειώνει και οι θεατές σας χαρίζουν το πιο ζεστό τους χειροκρότημα. Πως λειτουργεί αυτό στον ψυχισμό σας;
Είναι λυτρωτικό και παράλληλα στενάχωρο. Κάτι άρχισε, γεννήθηκε και κάτι πέθανε, σε ένα βράδυ. Σε κυριεύει ένα τόσο ρομαντικό και ρεαλιστικό συναίσθημα παράλληλα, που δεν ξέρεις πως να το αποδεχτείς.
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Φυσικά. Αυτό τον καιρό παίζεται η σειρά που έκανα γυρίσματα όλο το προηγούμενο έτος, για το "Μαίρη-Μαίρη-Μαίρη" λέω, των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. Ετοιμάζεται επίσης να προβληθεί η τρίτη ταινία σε σειρά που έπαιξα, η "Εξέλιξη" του Περικλή Χούρσογλου. Επίσης σε λίγο καιρό ξεκινάω πρόβες για μια παράσταση που θα περιοδεύσει το καλοκαίρι. Σημαντικές λεπτομέρειες δεν μπορώ να δώσω, αλλά πρόκειται για συνεργασία, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη. Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη αυτή κουβέντα.
Ο Τζώρτζης Παπαδόπουλος, είναι ηθοποιός και χορευτής. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου και αποφοίτησα το 2019. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια κίνησης με πιστοποίηση στο εξωτερικό. Από το 2019 και έκτοτε, έχει δουλέψει σε θεατρα όπως:
Το εθνικό θέατρο (φεγγάρι από χαρτί), Μιχάλης Ρέππας- Θανάσης Παπαθανασίου.
Το Μέγαρο μουσικής (Σκρουτζ), Χρήστος Σουγάρης.
Το Ολύμπια (Πέερ Γκύντ), Βασίλης Νικολαΐδης.
Το Ηρώδειο (Ανάμνηση Σμύρνης), Δημήτρης Μαλισσόβας.
Άβατον (Zak-ZAckie oh! A Queen Story) μονόλογος, Ανδρέας Ζαφείρης.
Το θέατρο ΣΤΟΑ (Θεατρική ομάδα freakασέ), Ευδοκία Σουβατζή, Θανάσης Παπαγεωργίου.
Επίσης, σε δυο παιδικές παραστάσεις.
Στο Πειραιώς 131, (Όλιβερ Τουίστ, Πήτερ Παν).
Όσον αφορά την εμπειρία του στη κάμερα:
Κινηματογράφος
2020-2021 "Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο" Αλεσάντρα Μαγιολέτι. Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
2021-2022 "DODO" του Πάνου Κούτρα. Φεστιβάλ Καννών 2022.
2022-2023 "Εξέλιξη", του Περικλή Χούρσογλου. Δεν έχει προβληθεί ακόμα.
Τηλεόραση
2022-2023 "Μαίρη-Μαίρη-Μαίρη" των Μιχάλη Ρέππα- Θανάση Παπαθανασίου.
Ρόλος Λευτέρης γιος μιας εκ των τριών πρωταγωνιστριών, (Κατερίνα Ζαρίφη).
Τέλος να αναφερθεί ότι, ασχολείται με τον αθλητισμό, την ακροβατική και το χορό από 9 χρονών. Ενδεικτικά έχει ασχοληθεί με:
-Ελληνορωμαϊκή πάλη
-Kick boxing
-Στίβο
-Ακροβατική εδάφους
-Χορό (hip-hop, σύγχρονο)
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Υπόθεση Μακρόπουλος του Κάρελ Τσάπεκ στο Θέατρο ΕΛΕΡ | Σκηνοθεσία Κερασία Σαμαρά – ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
