Πάμε να δούμε τα όσα είπαμε…
Μια νέα συνεργασία, μια νέα ταινία, μ’ εσάς πρωταγωνίστρια. Μιλήστε μας για την ταινία, για τον δικό σας ρόλο και τι ήταν αυτό που σας έκανε να δεχθείτε την πρόταση του σκηνοθέτη Αντώνη Στελιανέση;
Η ταινία αναφέρεται στο "τραύμα" μιας γυναίκας, και την δύναμη του συναισθήματος της αγάπης που είναι αθάνατη. Δεν τον χωράει ο ανθρώπινος νους, αυτόν τον πόνο και την θλίψη, που είναι ίδια κάθε μέρα και δεν ανακουφίζεται. Η ηρωίδα αυτή πενθεί με τον δικό της τρόπο επαναλαμβάνοντας, κάθε μέρα την δική της τελετουργία. Όταν ξεκίνησε η συνεργασία μας, με τον κ. Στελιανέση συζητώντας μαζί του, το σενάριο της ταινίας, αισθάνθηκα ότι κρύβει αλήθεια κι ότι θέλω να ψάξω μέσα μου, το "τραύμα" που προκαλεί ο θάνατος. Από την άλλη αισθάνομαι ότι, ο Αντώνης Στελιανέσης, έχει το χάρισμα να περιλαμβάνει, θεατρική μάτια στην κινηματογράφησή του, κι αυτό γεννάει αλήθεια. Είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος, που μαγνητίζει την στιγμή. Αισθάνομαι τυχερή, γι' αυτήν την άκρως δημιουργική συνάντηση, που ίσως επαναληφθεί.
Πόσο έτοιμο πιστεύετε ότι είναι το κινηματογραφικό κοινό να δεχθεί νέες παραγωγές;
Η κινηματογραφική θέαση, είναι εμπειρία, προσφέρει ζωή και είναι δημοφιλής τέχνη, με πλήθος κοινού ανά τον κόσμο. Οι θεατές, πιστεύω είναι ανήσυχοι, έχουν ένστικτο και αισθητική άποψη που για τον καθένα είναι διαφορετική οπότε και μοναδική. Νομίζω, όσο νέες, εξελικτικές ή ακόμα και πειραματικές φιλμικές απόπειρες και πρακτικές συμβαίνουν, αν αυτές, διατηρούν την αλήθεια των αναπαραστάσεων της ανθρώπινης, κοινωνικής και υλικής πραγματικότητας, κι οδηγούν τους θεατές, στην αναζήτηση της γνώσης, κατορθώνοντας να τους συγκινήσουν τόσο, πιστεύω οι θεατές, θα αποδέχονται και θα υποδέχονται το νέο, το διαφορετικό και το συντονισμένο.
Ταυτίζεται η φιλοσοφία της ταινίας με την καθημερινότητά μας και πόσο ευεργετικά θα μπορούσε να λειτουργεί στον ψυχισμό του θεατή;
Η φιλοσοφία της ταινίας πραγματεύεται με μοιραίες και τραγικές καταστάσεις της ζωής μας, που αναμφισβήτητα, ταυτίζονται με την καθημερινότητά μας. Η θλίψη της απώλειας, αναφέρεται στον πόνο της καρδιάς και της ψυχής. Ο πόνος, "ριζώνει" μέσα στον άνθρωπο, και πολλές φορές δεν τιθασεύεται, στα διαστήματα, της κάθε μέρας, μέσα στο εικοσιτετράωρο, ανάμεσα στις εποχές και τα έτη. Στην μνήμη του ανθρώπου, οι στιγμές είναι ζωντανές ενώ στην ζωή του, οι στιγμές είναι νεκρές - στοιχειωμένες. Το πένθος είναι προσωπικό βίωμα, κι ο καθένας το διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο στον τρόπο, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Η ηρωίδα στην ταινία, αντιμετωπίζει και διαχειρίζεται, το πένθος με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Η αφήγηση, στρέφεται ξεκάθαρα, στην αναγνώριση της πραγματικότητας και στην αποδοχή, όλων των δυσάρεστων συναισθημάτων. Η ενθάρρυνση της έκφρασης, της θλίψης δίνει κουράγιο στον άνθρωπο που πενθεί. Τα δάκρυα και ο θρήνος παρηγορούν κι ανακουφίζουν, την καρδιά και το μυαλό ελευθερώνοντας καταπιεσμένα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι, ότι λίγο πολύ όλοι βιώνουμε απώλειες, τραγωδίες, δράματα. Μπορεί να συμβεί σε όλους και παντού στον κόσμο, οπότε το ευεργετικό καθήκον της ταινίας είναι, να είμαστε δίπλα στον θεατή, να βαδίζουμε παρέα, να καταλάβει ότι δεν είναι μόνος ή απομονωμένος.
Ποιο μήνυμα – κάλεσμα, θα στέλνατε στους υποψήφιους «θεατές», ώστε να δουν αυτή την ταινία;
Η ταινία προσπαθεί να ισορροπήσει την ανθρώπινη ύπαρξη με την δίνη της οδύνης. Θα ήθελα λοιπόν, να απευθυνθώ με ένα κάλεσμα στήριξης, και αποδοχής της αλήθειας, γι' αυτούς που μένουν...
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή κινηματογραφική ταινία;
Για μένα αυτό που συμβαίνει, όταν φτάσω, στην κινηματογραφική αίθουσα, είναι μόνο η συνάντησή μου με το θέαμα και εφόσον αυτή η συνάντηση, μου προσφέρει τη δυνατότητα να γίνω «μάρτυρας» της ταινίας, να συμμετέχω στο θέαμα, να περιπλανηθώ και να ξεχάσω, ότι αυτό που βλέπω είναι μυθοπλασία, και συγχρόνως, να μην το ξεχάσω, τότε για μένα είναι μαγεία. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες που αφηγούνται και αναδεικνύουν θέματα που μπορεί να μας αφορούν ατομικά ή συλλογικά, δηλαδή, ιστορίες προσωπικές – όνειρα και εμπειρίες που αξίζει να ειπωθούν. Έτσι, σε μια ταινία αναζητώ βασικές λειτουργίες, δηλαδή να απολαμβάνω αυτό που βλέπω και να συγκινηθώ απ’ αυτό που βλέπω. Φεύγοντας να νιώσω μέσα μου την δύναμη της εικόνας και να ξανά θυμηθώ τί είδα, να αναρωτηθώ, να συζητήσω, να αμφισβητήσω, να αμφισβητηθώ και να λυτρωθώ.
Και πάμε τώρα να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο την Χρύσα, ρωτώντας σας να μας πείτε τι σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Όταν ήμουν παιδί θυμάμαι να κοιτάζω τον πατέρα μου και την μητέρα μου, όντας και οι δύο αγγειοπλάστες, να δίνουν μορφή και σχήμα στα βάζα, στις πιατέλες κ.τ.λ. ομορφαίνοντας καθετί που έπιαναν στα χέρια τους. Ταυτόχρονα έκανα κλασσικό μπαλέτο και μοντέρνο χορό, για πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή, σταμάτησα ό,τι έκανα, για κάμποσα χρόνια. Σε αυτό το διάστημα όμως, αισθανόμουν πως ό,τι άλλο και να έκανα δεν είχε νόημα για μένα κι ήμουν εκτός πορείας. Έπειτα πήρα την θέση μου γύρισα στο μπαλέτο και μάλιστα στην σχολή που ουσιαστικά μεγάλωσα. Νομίζω ότι αυτή, ήταν η στιγμή που είπα ότι θέλω να δώσω εξετάσεις στην δραματική σχολή ίσως, μου γεννήθηκε η ανάγκη να θέλω εξερευνήσω την θεατρική κίνηση, την δύναμη του λόγου, και τον πυρήνα της φωνής. Αυτή η αναρώτηση ήταν η αρχή. Τώρα έμαθα να με ψαχουλεύω κιόλας, να με συναντώ και πάλι να αναρωτιέμαι. Αυτή η δίνη των συναισθημάτων, μου δίνει τη χαρά, να μαθαίνω, να εξελίσσομαι, να εξερευνώ, να ανακαλύπτω, να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
Τι σημαίνει για την Χρύσα η λέξη «σινεμά» και τι είναι αυτό που ονειρεύεστε να κάνετε στο μέλλον;
Τι σημαίνει, η λέξη σινεμά... Ίσως κρύβει μέσα της, ποιητική γλώσσα, που ψαχουλεύει να βρει την ομορφιά της στιγμής. Ο κινηματογράφος είναι μέσο έκφρασης, παρουσιάζει ζωές, καταστάσεις, εικόνες, κινήσεις, ήχους, μουσική, τοπία, αντικείμενα κ.τ.λ. συνθέτει και ανασυνθέτει το καθετί έως ότου φτάσει στο τελικό αποτύπωμα του. Και όπως έλεγε και ο Εμπειρίκος στο ποίημα του “Τα μυστικά του Σινεμά”
[…Όσο κι αν ρέουν τα καρέ
Βωβού ή ομιλούντα
Σαν ποταμός που ρέει
Ή σαν κορδέλα που εκτυλίσσεται
Φθάνει να ρέει η κάθε εικόνα
Με άκραν συνέπειαν στον εαυτό της
Φθάνει να ζει πλήρη ζωή η κάθε μια…]
Είναι στη φύση του ανθρώπου, να ονειρεύεται. Τα πάντα όμως, αλλάζουν στη ζωή μας, εξελίσσονται στην στιγμή, και έτσι για το μέλλον θέλω να αναρωτιέμαι, ζώντας την στιγμή.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» του ελληνικού κινηματογράφου, ποια ταινία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Θα πρότεινα την ταινία «Το λιβάδι που δακρύζει» του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Το θέμα της ταινίας, είναι επίκαιρο και αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, φωτίζει αυτούς τους δύσκολους όρους ζωής. Είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και τον τόπο που αποτυπώνεται, η εξορία και η προσφυγιά. Η ταινία, μαρτυρά μεγάλα ιστορικά δράματα του ελληνισμού, μιλώντας για εκείνους, που ξεπερνούν τα όρια της ύπαρξης τους, τα σύνορα του τόπου τους και δεν γνωρίζουν τί θα περάσουν ακόμα για να φτάσουν σπίτι τους, κι αν επαναπατριστούν κάποτε.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Θα σας αναφέρω και τις δύο ατάκες που χρησιμοποιώ, πολύ συχνά και ουσιαστικά τις λέω στον εαυτό μου. Η πρώτη είναι: Για πάμε να δούμε; και η δεύτερη είναι: θέλω να είμαι….
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
Τον Ιούλιο θα είμαι στο 13ο Διεθνές Εργαστήριο «Η επιστροφή του Διόνυσου - Η Μέθοδος του Θεόδωρου Τερζόπουλου» στο οποίο συμμετάσχουν 60 ηθοποιοί από 21 χώρες, με τη διδασκαλία του Σάββα Στρούμπου και την εποπτεία του Θεόδωρου Τερζόπουλου που θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο Άττις. Τον Οκτώβρη θα συμμετάσχω στο «Φεστιβάλ Μονολόγων» της Εταιρείας Σεναριογράφων Ελλάδος, σε έναν μονόλογο του Χρήστου Ναούμ «Η φωτιά», σε συνεργασία με το Θέατρο Παραμυθίας - Αλμπέρτα Τσοπανάκη. Επίσης, αυτήν την στιγμή, είμαι σε συζητήσεις για μια ταινία μεγάλου μήκους.
ΣΠΟΥΔΕΣ
- 2018-2021 Δίπλωμα με (Αριθμό Διπλώματος 2) τον Ιούλιο του 2021 Υποκριτικής της Ανώτερης Ιδιωτικής Σχολής Δραματικής Τέχνης «Νότος» και (Αριθμό Σχολής 8) Καλλιτεχνικός Διευθυντής & Υπεύθυνος Καθηγητής Γιώργης Τσαμπουράκης
- 2021- Έντεχνο Ωδείο Ηρακλείου, μαθήματα μονωδίας, θεωρητικών, σολφέζ και πιάνου, καθηγήτριες: Λένα Χατζηγεωργίου και Μίρκα Ραμουτσάκη
- 2018 Imperial Society of Teachers of Dance (ISTD), Diploma in Dance Education (DDE), Επίπεδο 4, Health and Safety in Dance (επίπεδο 1 - θεωρητικό)
- 2017 Imperial Society of Teachers of Dance (ISTD), Modern Theatre Dance, Certificate in Vocational Grated Examination in Dance: Intermediate, Επίπεδο 3
- 1992 Международна лятна балетна академия – Варна, κλασικό μπαλέτο, σύστημα Vaganova, Επίπεδο 2 • 2002 ΙΕΚ Ηρακλείου Κρήτης, ειδικότητα: ΙΕΚ Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης, πιστοποίηση
- 2022-2023 Πρόγραμμα Perfomance θεωρία και πρακτική του πανεπιστημίου Πατρών
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ
- 2022 Ορθοφωνία, Τραγούδι, Θεωρία της Μουσικής με τον Γιάννη Ιδομένέως
- 2022 Κύκλος Σπουδών Yoga Teacher που θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο 2023
- 2022 Aerial Yoga Teachrer
- 4/2022 Σεμινάριο υποκριτικής και αυτοσχεδιασμού με αφορμή το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε του Λουίτζι Πιραντέλλο, Teatro GranBado και Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Νότος», εισηγητής: Mario Monopoli, Βερόνα, Ιταλία, διάρκεια: 60 ώρες
- 2020-2021 Accademia Teatro alla Scala, Μιλάνο, επιλεγμένη ακροάτρια των ανοικτών διαδικτυακών παρουσιάσεων για τα Programma selezioni Direzione di scena, Master in Performing Arts Management και Corso di propedeutica alla danza 2
- 2020-2021 Σεμινάριο υποκριτικής, διοργάνωση: Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Νότος», εισηγητής: Μάνος Βακούσης, διαδικτυακό, διάρκεια: 100 ώρες
- 2020-2021 Σεμινάριο δραματουργίας και θεατρικής γραφής, εισηγήτρια: Κατερίνα Χάλκου, διάρκεια: 80 ώρες
- 2019 Σεμινάριο υποκριτικής «Θέατρο και Προφορικότητα», διοργάνωση: Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Νότος», εισηγητής: Ακύλλας Καραζήσης, διάρκεια: 9 ώρες
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
- 2022 «28», κινηματογράφηση της δραματοποίησης του μυθιστορήματος του Τάσου Μπαγκέρη 28, δραματουργία – σκηνοθεσία: Κατερίνα Χάλκου, προβολή στο διαδικτυακό κανάλι του Δήμου Ηρακλείου
- 2020 Γυναίκες και άλλα ποιήματα, μια περιπατητική performance, βασισμένη σε ποιήματα του 1850- 1950, σκηνοθεσία: Νικολέτα Δάφνου, Σχολή Ζωγραφικής Άρτιο
- 2019 Μακρύς μολυβένιος πέπλος, με αφορμή τον Ματωμένο γάμο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, σκηνοθεσία: Άννα Παπαγιαννάκη-Διβανή, Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου, Πειραματική Σκηνή ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
- Αγγλικά (επίπεδο F.C.E.)
- Εκμάθηση Ιταλικών ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ • Ms Word, Excel, PowerPoint, Internet (πιστοποίηση)
- Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία μικρού μήκους του Αντώνη Στελιανέση με τίτλο «Πρωινό, Μεσημεριανό, Βραδινό»
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
