Κουβέντα στην «αυλή»… με την συγγραφέα Ειρήνη Μαλαχτάρη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίο της «Οι ναυαγοί», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Δεν αναπολώ συχνά το παρελθόν. Τώρα που με ρωτάτε θα μπορούσα να πω ότι μου λείπει το σχολείο, η πίστη ότι είμαι το κέντρο του κόσμου κι η αίσθηση ότι έχω πολύ χρόνο μπροστά μου. Ο σκύλος Σποτ του Eric Hill ήταν η ασφαλής μου σκέψη στην οποία επέστρεφα κάθε φορά που ένιωθα φόβο. Αργότερα διασκέδαζα με τις ιστορίες του μικρού Νικόλα, το χιούμορ του Rene Goscinny και τα σκίτσα του Jean Jacques Sempe ήταν καταπληκτικά.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Όλοι οι ήρωες έχουν στοιχεία τόσο δικά μου, όσο και ανθρώπων που γνωρίζω λιγότερο ή περισσότερο. Από την σύνθεση των στοιχείων αυτών και την περαιτέρω διαμόρφωσή τους, έχουν γίνει αυθύπαρκτοι.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Νομίζω ότι είναι πιο σύνθετη η διαδικασία, δεν υπάρχει ακριβώς αφορμή, υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες που συνειδητά ή ακόμη και ασυνείδητα ερεθίζουν το μυαλό και με τον καιρό αποκρυσταλλώνονται στον πυρήνα μιας ιστορίας. Στους «Ναυαγούς» σίγουρα έπαιξε ρόλο η τηλεόραση κι ο κόσμος της, το τι συμβαίνει πίσω από τις κάμερες, τα ριάλιτι τηλεπαιχνίδια επιβίωσης, η αντίδραση του τηλεοπτικού κοινού, όλη αυτή υπερβολή που μοιάζει να αγνοεί την πραγματική επιβίωση, τα προβλήματα του κόσμου, στο τέλος την ίδια την πραγματικότητα.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Από τη μια ήταν η ανακούφιση ότι τελείωσε η πρώτη γραφή του κειμένου, από την άλλη ήταν η κούραση για όλες τις διορθώσεις, συμπληρώσεις, διαγραφές που ήξερα ότι έπρεπε να γίνουν. Οι «Ναυαγοί» είναι μία ιδιαίτερα ανοιχτή ιστορία που θα μπορούσε να δείξει προς αμέτρητες κατευθύνσεις. Οι πολλές επιλογές είναι συνήθως πονοκέφαλος.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι ο Έλληνας διαβάζει πολύ περισσότερο απ’ όσο πίστευα στην αρχή. Έχω την αίσθηση όμως ότι μένει σε γνώριμα «νερά», δεν δοκιμάζει περισσότερους συγγραφείς και θεματολογίες.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Ας μην τα αποκαλύψουμε όλα από το πρώτο ραντεβού.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή μας συναντά αυτή στο διάβα της ζωής μας;
Τι είναι μοίρα;
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αλήθεια είναι ότι με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να μείνει κάποιος αισιόδοξος. Στους «Ναυαγούς» λέει κάποιος κάπου «αισιοδοξία, το έπαθλο των ηλιθίων». Ωστόσο έχει σημασία πού επικεντρώνουμε την σκέψη μας. Πέρα από τα δυσάρεστα γεγονότα που προβάλλονται με μεγαλύτερη συχνότητα, υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες αλληλεγγύης, ομορφιάς, αγάπης που μπορούν ν’ αναστηλώσουν την εικόνα μας για τον άνθρωπο. Γιατί στο τέλος η αισιοδοξία κι η απαισιοδοξία σ’ αυτό αναφέρονται: στο πόσο πιστεύουμε στην ανθρωπότητα.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Πολύ τρέξιμο.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Όχι.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία (σε οποιαδήποτε μορφή) έχει την τάση να φιμώσει τους ανυπάκουους και τους ανυπότακτους. Οι τέχνες όταν χαρακτηρίζονται από ελευθερία και τόλμη πυροδοτούν αυτά τα αντανακλαστικά επαναφοράς στα «θέλω» της εξουσίας. Για να επιλέξει η εξουσία να στηρίξει την τέχνη, θα πρέπει να έχει ισχυρή φιλοσοφική βάση, όχι μόνο δύναμη.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να είσαι προσεκτικός/ή με τις καρδιές των άλλων. Και μην τρως τα ψωμιά στις ταβέρνες.
Η Ειρήνη Μαλαχτάρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1980. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ελλάδα. Ζει και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. «Οι ΝΑΥΑΓΟΙ» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
(Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά)
