Κουβέντα στην «αυλή» μας, με τον ηθοποιό Κώστα Σπανό, με αφορμή την συμμετοχή του στην παράσταση «Η πρόβα» του Jean Anouilh στο Θέατρο NOŪS
Τι ήταν αυτό που σαν ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό που με ώθησε. Στην πορεία το καλλιέργησα και άρχιζε στην πράξη να με ενθουσιάζει και να με κάνει να το αγαπώ. Ό,τι έχει να κάνει με παραστατική τέχνη π.χ. θέατρο, μουσική μου προκαλούσε έντονο ενδιαφέρον από παιδί όταν ήμουν. Και σχεδόν σε όλους πιστεύω. Απλά η μόνη ίσως μικρή διαφορά με άλλους ανθρώπους είναι η εξής: Δεν μπορούσα να δεχτώ την κατάσταση που επικρατούσε και να μπω βαθιά στις υποχρεώσεις σαν να παραιτούμαι από την παιδικότητα, από τα όνειρα που έκανα, από τις αξίες-ιδέες μου, να δεχτώ την αδικία που επικρατεί, να βλέπω τους γύρω μου να πονάνε, να βλέπω ανθρώπους να μην έχουν ίσες ευκαιρίες στη ζωή. Ήθελα μέσα από την τέχνη να ξεφεύγω, να παίρνω ανάσες ζωής, να μπορώ να εκφράζω τις ανησυχίες μου, αυτά που με προβληματίζουν. Η μουσική ήταν το πρώτο μέσο για να μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα. Παίζοντας κιθάρα, γράφοντας μουσική, ακούγοντας παράλληλα, φτιάχνοντας μπάντες. Και ενώ σπούδασα αφού τελείωσα το λύκειο, κάτι άκυρο με την τέχνη, (λογιστική) έβλεπα ότι δεν μου έδινε κάποιο όμορφο, ουσιαστικό κίνητρο. Ήθελα να βρω κάτι για να μπορώ να είμαι δημιουργικός, να εκφράζομαι και να κινούμαι ελεύθερα και παράλληλα να ζω και με αυτό. Όσο μεγάλωνα λοιπόν συνέχιζε το μυαλό μου να φαντάζεται όμορφες καταστάσεις, να πλάθει ιστορίες, όμορφες εικόνες. Και ως ενήλικας πλέον μου άρεσε να παίζω ρόλους στην καθημερινότητα με τους φίλους μου, τις παρέες μου. Μου άρεσε το θέατρο, ο κινηματογράφος πολύ επίσης. Ενώ δεν είχα συμμετάσχει ενεργά σε θεατρικές ομάδες στο παρελθόν. Κάποια στιγμή πριν 3 χρόνια μέσα από συγκυρίες και κουβέντες με άτομα που παίζανε θέατρο, μπήκα στη διαδικασία να το αναζητήσω κάπως. Και έτσι πήγα και γράφτηκα σε μία σχολή. Συγκεκριμένα στο «Θέατρο των αλλαγών». Και με το που άρχισαν τα μαθήματα ενθουσιάστηκα. Άρχισε να με συνεπαίρνει όλο το κομμάτι αυτό της υποκριτικής. Και έπαιρνα μαθήματα συνέχεια. Και μου άρεσε ακόμα περισσότερο όσο περνούσε ο καιρός. Επίσης οι δάσκαλοι με υποστήριξαν, πίστεψαν σε εμένα και μου παρότρυναν να ασχοληθώ με το θέατρο. Και έτσι είπα στον εαυτό μου: Nαι με αυτό θέλω να ασχοληθώ, θα γίνω ηθοποιός. Μέχρι που πήρα τον τίτλο σπουδών, αποφοίτησα πριν λίγο καιρό. Παρόλο που έχει πολλές δυσκολίες το επάγγελμα του ηθοποιού είναι παράλληλα και τόσο μαγικό. Η υποκριτική με κάνει επίσης να μαθαίνω και εμένα καλύτερα έτσι ώστε να βρίσκω και να καλλιεργώ πτυχές τους εαυτού μου, που δεν τις είχα ανακαλύψει πιο πριν. Με κάνει και πιο συνειδητοποιημένο κοινωνικά. Γενικότερα το θέατρο σπέρνει ερωτηματικά. Βάζει σε σκέψεις τον θεατή. Και ίσως σιγά σιγά χτίζει και θεμέλια για μια ζωή πιο υγιή, δίκαιη και ισότιμη.
Τι σας έκανε να συμμετάσχετε στην παράσταση «Η πρόβα»;
Με όλους τους συντελεστές της παράστασης συνεργάστηκα πριν έναν χρόνο στην παράσταση «Κόλπερτ» του Νταβίντ Γκίζελμαν. Το κλίμα ήταν μοναδικό και με όλους τους συναδέλφους μου και με τη σκηνοθέτη την Αλξάνδρα Βουτζουράκη καθώς και με την παραγωγό μας τη Σαπφώ Κωνσταντάρα. Με τους συναδέλφους από την πρώτη στιγμή δεθήκαμε, αναπτύξαμε σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης. Ο ένας βοηθούσε και στήριζε τον άλλον. Η Αλεξάνδρα επίσης η Βουτζουράκη ήταν εκεί με όλη της την ψυχή στις πρόβες μας βοήθησε με τις ωραίες σκηνοθετικές της ιδέες και με την ψυχραιμία της. Και συνέβαλε πολύ στο όμορφο αποτέλεσμα όλης της διαδρομής για να στηθεί το έργο. Έτσι ο συνδυασμός της όμορφης συνεργασίας ηθοποιών-σκηνοθέτη συντέλεσε σε ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Οι παραστάσεις πήγαν από όλες τις απόψεις πολύ καλά! Αφού ολοκληρώθηκε ο «Κόλπερτ», έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να ανεβάσουμε κάποιο άλλο έργο σχετικά γρήγορα. Η Αλεξάνδρα συμφώνησε και μας πρότεινε μέσα στο καλοκαίρι την «Πρόβα» του Ανούι. Αμέσως συμφωνήσαμε αφού κάναμε κάποιες συναντήσεις-αναγνώσεις βάλαμε μπρος για αυτό το έργο. Το έργο δεν το γνώριζα, αλλά καθώς το αναλύαμε και άρχιζε η σκηνοθέτης να εκφράζει τις πρώτες σκέψεις- ιδέες άρχισε να μου κινεί το ενδιαφέρον. Όλοι οι παραπάνω λόγοι λοιπόν με οδήγησαν να συνεργαστώ ξανά με την ίδια ομάδα και να συμμετάσχω και σε αυτήν την παράσταση.
Είμαστε τελικά παγιδευμένοι στους ρόλους που μας έδωσαν ή μήπως αγνοούμε τη δύναμη που έχουμε για να ξεφύγουμε από την «παγίδα» που μας έχουν στήσει;
Όσον αφορά το έργο είναι περίπλοκη η κατάσταση. Οι ρόλοι που παίζουν οι ήρωες μας για να ανεβάσουν το έργο του Μαριβώ, με οργανωτή-σκηνοθέτη τον Κόμη, είναι ένας καθρέφτης της πραγματικότητάς τους. Της ίδιας τους της ζωής. Ο κόμης κινεί τα νήματα και στη ζωή τους. Τους ελέγχει για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του. Άρα είναι παγιδευμένοι στα παιχνίδια του. Αλλά και αυτός να μην ήταν έχουν μάθει να κρύβουν την αλήθεια τους καλά όπως τους το επιτάσσει η τάξη τους. Είναι εγκλωβισμένοι σε έναν ψεύτικο μάταιο κόσμο. Όσον αφορά το παιχνίδι του Κόμη ορισμένοι ήρωες πάνε να κόψουν τα σκοινιά της μαριονέτας τους. Υπάρχει μια συνεχής πάλη μεταξύ τους και με τους εαυτούς τους και με τον οργανωτή. Πέραν του έργου, ας την συνδυάσουμε την ερώτηση με την πραγματικότητα, με τη ζωή μας. Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Δεν γνωρίζω ποια είναι η σωστή απάντηση για την πραγματικότητα, αλλά νομίζω πάντως ότι λίγο πολύ ξέρουμε ότι μας έχουν δώσει κάποιους ρόλους και μας έχουν παγιδεύσει σε έναν κόσμο πλαστικό, υλικό. Για να μπορέσεις να επιβιώσεις πρέπει να προσποιηθείς κάτι άλλο, να αμυνθείς από πολλούς κινδύνους που ελλοχεύουν. Άλλοτε μας βλάπτουν αυτοί οι κίνδυνοι, άλλοτε τους νικάμε. Πρέπει να είσαι δυνατός, αλλιώς στον κόσμο που ζούμε τον αδύναμο τον κατασπαράζουν. Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Μόνο μέσα στο 2023 συνέβησαν γεγονότα στενάχωρα. Δε θέλω να επεκταθώ σε αυτά. Αλλά σίγουρα ξέρουμε όλοι ότι η κοινωνία είναι εκτεθειμένη σε οποιονδήποτε κίνδυνο, διότι οι πάσης φύσεως αρμόδιοι δεν νοιάζονται πραγματικά και δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Δυστυχώς επικρατεί αδικία, φτώχεια, εξαθλίωση και κανιβαλισμός. Και ίσως ναι, να αγνοούμε τη δύναμη μας πολλές φορές για να ξεφύγουμε από αυτήν την παγίδα. Εάν όμως είμαστε οι εαυτοί μας και όχι οι ρόλοι που μας έδωσαν, εννοώ εάν εκφραζόμαστε ελεύθερα και αγωνιζόμαστε για κάτι ποιο υγιές και δίκαιο, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον με αλληλεγγύη και σεβασμό, θα σπάμε λίγο λίγο, κομμάτι κομμάτι, τον τοίχο της ζοφερής κατάστασης και θα μπαίνουν φωτεινές αχτίδες χαράς και πιο αληθινής-αξιοπρεπής ζωής.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Θα μπεις φορτισμένος με άγχος και σκοτούρες θα βγεις φορτισμένος με γέλιο και σκέψεις...
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς και πόσο αγγίζει τον ψυχισμό σας το «χειροκρότημα» του θεατή;
Το σανίδι είναι μαγικό. Εκείνη την ώρα της παράστασης παγώνει ο πραγματικός χρόνος. Σπάνε οι καθωσπρεπισμοί και οι φοβίες, οι απαγορεύσεις, τα πρέπει, οι υποχρεώσεις, το άγχος, ότι μας αρρωσταίνει γενικότερα. Είναι η απόλυτη ελευθερία το θέατρο, ειδικά η στιγμή πάνω στο σανίδι... Είναι μία κατάσταση έκστασης συναισθηματικής, ψυχικής και σωματικής. Γενικά είναι τόσο σπουδαία υπόθεση το θέατρο, το να μπαίνεις σε διαφορετικές καταστάσεις, να σκαλίζεις χαρακτήρες, να ταξιδεύεις σε άλλες εποχές, να μεταμορφώνεσαι, να συγκινείσαι... Όλα τα συναισθήματα σου να ενεργοποιούνται και οι αισθήσεις σου να φτάνουν στο έπακρο. Και όλη η διαδικασία επίσης είναι μοναδική με τις πρόβες και τους συμπαίχτες σου. Να μοιράζεσαι τις ίδιες ανησυχίες να πασχίζεις να βγάλεις ένα όμορφο αποτέλεσμα σε πρόβες για μια παράσταση. Γενικά είναι κάτι πολύ έντονο, πολύ ζωντανό. Και υπερβατικό. Με το που χτυπήσει το τρίτο κουδούνι ταξιδεύει και ο ηθοποιός και ο θεατής σε άλλες διαστάσεις. Έτσι λοιπόν το χειροκρότημα του θεατή είναι ένα ευχαριστώ αλλά απολύτως ουσιαστικό. Είναι η αποχαιρετιστήρια αγκαλιά ευγνωμοσύνης μετά το γυρισμό από το ταξίδι που κάνανε μαζί ηθοποιοί και θεατές. Τέλος η λύτρωση για τον κόπο και τον αγώνα των ηθοποιών...
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Μου αρέσει του Κόμη η ατάκα: «Όταν ο έρωτας διατάζει είναι χρέος μας να τον υπακούμε». Και όσον αφορά το ρόλο μου, του Βιλμπός δηλαδή: «Kαι δεν έχει ουσία να γελάει κανείς μόνος του...»
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πατήστε ΕΔΩ
Παύλος Ανδριάς για τον aylogyros news
