Περικλής Κανελλόπουλος: «Για μένα το σανίδι σημαίνει γιατρικό, ενέργεια, επαφή…»

: Aylogyros News; Κουβέντα στην αυλή; 14 Μαρτίου 2024

Κουβέντα στην «αυλή» μας, με τον ηθοποιό Περικλή Κανελλόπουλο με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση «Φίλοι Αθάνατοι» του Αντώνη Καλοκοιράκη στο Θέατρο ΝΟΥΣ - Black Box

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική και τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;

Ήξερα από πάντα ότι θα γίνω ηθοποιός. Αφορμή ήταν μια συγκεκριμένη θεατρική παράσταση που είχα παρακολουθήσει σαν παιδί σε συνδυασμό με ταινίες που έβλεπα μανιωδώς από πολύ μικρός. Μου άρεσε να κλείνομαι στο δωμάτιο μου μετά από κάθε θεατρική παράσταση ή ταινία που έβλεπα και να φαντάζομαι ότι είμαι κι εγώ μέρος τους. Θυμάμαι είχα ανακοινώσει στους δικούς μου από πέντε χρονών ότι: «εγώ θα γίνω ηθοποιός!» Ήμασταν διακοπές στη Σκιάθο και θυμάμαι την, διαδοχική και αστεία, αντίδραση τους: είχαν σοκαριστεί, μετά αφηνιάσει και τελικά καθησυχαστεί με την ιδέα πως «μικρός είναι μωρέ, θα του περάσει.» Δεν μου πέρασε όμως! Παρότι τρομερά μελετηρός στο σχολείο και περνώντας αργότερα στο τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας στην Αθήνα το μικρόβιο και το πάθος για την υποκριτική δεν έφυγε ποτέ από μέσα μου. Ήξερα ότι αυτό θα ακολουθούσα, ήταν μονόδρομος. Η υποκριτική για μένα είναι τεράστια ευτυχία. Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, το θέατρο. Κι εδώ ερχόμαστε στο… «σανίδι». Για μένα το σανίδι σημαίνει γιατρικό, ενέργεια, επαφή. Λατρεύω την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, γιατί με αυτά μεγάλωσα κατά κύριο λόγο, αλλά το θέατρο, που περισσότερο ανακάλυψα ως φοιτητής, έχει μια τόσο ξεχωριστή μαγεία. Και μόνο με τη ζωντάνια του. Το να βρίσκομαι στο σανίδι… τι να πω, μου δίνει ζωή!

Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «Φίλοι Αθάνατοι» του Αντώνη Καλομοιράκη & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;

Ο Αντώνης είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους πιο φερέλπιδες νέους συγγραφείς. Τα κείμενα του έχουν δομή, έχουν ενέργεια, έχουν πάθος - είτε πρόκειται για σημεία τους κωμικά, που είναι φυσικά σε αφθονία, είτε για εκείνα τα σημεία που σε χτυπάνε στο συγκινησιακό. Είχα δει στο παρελθόν δουλειές του και δήλωνα εξαρχής θαυμαστής. Έχει χάρισμα, το μέλλον είναι δικό του! Ο παράγοντας αυτός σε συνδυασμό με την παρουσία της Τερέζας Καζιτορη στο τιμόνι της σκηνοθεσίας ήταν που με έκαναν τυφλά να συμμετέχω στην παράσταση. Μπορώ να μιλάω για ώρες για την Τερέζα. Είχα αρχικά περιέργεια να δω πώς θα το προσεγγίσει σκηνοθετικά, γιατί την γνώριζα μόνο ως ηθοποιό και τραγουδίστρια, στα οποία ξεχωρίζει. Σαν σκηνοθέτις λοιπόν, είχε όραμα, είχε ξεκάθαρη βάση για το πώς ήθελε να στηθεί η παράσταση, είχε φαντασία, και από την άλλη είχε και τρομερή δεκτικότητα για ιδέες. Γνωρίζοντας την περισσότερο κατα τη διαδικασία των προβών, η Τερέζα, πέρα από ικανότατη ηθοποιός, τραγουδίστρια, και σκηνοθέτις όπως αποδείχτηκε, είναι απίστευτα καλό παιδί. Είναι αδύνατο να μη λαχταράς να δουλέψεις μαζί της. Και θα ήθελα να συνεργαστούμε και επι σκηνής κάποια στιγμή. Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι διπλός. Υποδύομαι τον Λοκουμοφ, έναν αγχώδη, λεπτεπίλεπτο, μπον βιβέρ θα λέγαμε, τύπο που έρχεται για να ζητήσει το χέρι της Αλεξάνδρας. Καταφτάνει λοιπόν… και συνεισφέρει κι αυτός στο όλο αλαλούμ των «Φίλων Αθάνατων». Επίσης, υποδύομαι και τον Ιβαν, έναν κλέφτη που είναι σωσίας του Λοκουμοφ, και παίζει κι εκείνος κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της παράστασης. Δε θέλω να πω περισσότερα για να μην προδώσω κάτι από την υπόθεση. Πάντως έχω να πω ότι είναι μεγάλη απόλαυση να παίζω αυτούς τους δυο ήρωες, το κάνω με μεγάλο κέφι.

Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι «ήρωες» για να διεκδικήσουν λίγο χρήμα παραπάνω;

Οι ήρωες φτάνουν ως τα άκρα για το χρήμα και την προοπτική ότι θα αλλάξει η ζωή τους ολοκληρωτικά. Και πάλι δε θέλω να πω πολλά και να κάνω τυχόν spoilers αλλά βλέπουμε να περνούν από διάφορες διακυμάνσεις. Το χρήμα τους τυφλώνει και τους οδηγεί σε ακρότητες, απ’όπου προκύπτουν κι όλες οι θεότρελες, ξεκαρδιστικές καταστάσεις που εμπλέκονται.

Θα μπορούσαν οι «Φίλοι Αθάνατοι» να έχουν μια συμβουλευτική επίδραση στο κοινό;

Βέβαια. Από το έργο προκύπτει ένα πολύ γλυκό μήνυμα για τη φιλία, την αλληλεγγύη, τη δύναμη των ουσιαστικών σχέσεων γενικότερα, που μπορεί να κάνει το κοινό να προβληματιστεί.

Ποια ατάκα «λατρέψατε» σ’αυτό το έργο;

Μου είναι δύσκολο να δώσω συγκεκριμένη απάντηση, γιατί κατευθείαν μου ήρθαν πολλές στο νου. Η πένα του Αντώνη είναι δυναμίτης, και οι ήρωες (όλοι ανεξαιρέτως, δεν αναφέρομαι μόνο στους δυο που υποδύομαι εγώ) πετούν τη μιαν ατάκα μετά την άλλη. Ατάκες που θα σε κάνουν είτε να ξεκαρδιστείς είτε θα σε αγγίξουν συναισθηματικά.

Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;

Αυτό το πολύ απλό, που από τη δραματικη σχολή μας είχαν μάθει ότι είναι, μεταξύ άλλων, η αποστολή του θεάτρου (και που πιστεύω, και ευχομαι, ισχύει και για την παράσταση μας): θα ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα του. Σε μια παράσταση πρωταρχικός στόχος για το θεατή είναι απλούστατα να περάσει καλά και να δραπετεύσει για δυο ώρες περιπού από τη ρουτίνα του. Αν κάτι κιόλας διδαχτεί και αποκομίσει, που θα τον κάνει να συγκινηθεί ή να προβληματιστεί περαιτέρω, ακόμη καλύτερα. Στους «Φίλους Αθάνατους» ο θεατής θα απολαύσει σπαρταριστές καταστάσεις που θα τον κάνουν να γελάσει, οπότε αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα που θα έστελνα: 90’ από τη Δευτέρα του θα περάσει όμορφα ξεφεύγοντας για λίγο από την καθημερινότητα του.

Θα σας δούμε και κάπου άλλου φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδια σας;

Παράλληλα με τους «Φίλους Αθάνατους» είμαι φέτος και σε μια δεύτερη παράσταση. Στο θέατρο Τόπος Άλλου συμμετέχω στην παράσταση «Γιάννης “Χ”=ξένος», ένα έργο που πραγματεύεται το καίριο θέμα του σχολικού εκφοβισμού και απευθύνεται σε εφηβικό (και όχι μόνο) κοινό. Εκεί υποδύομαι τον Γιάννη, έναν μαθητή που δέχεται bullying. Είναι ένα έργο κοινωνικό, κι έτσι είμαι χαρούμενος γιατί φέτος έχω την τύχη να δοκιμάζομαι ως ηθοποιός και στο δράμα και στην κωμωδία. Όσον αφορά στα άμεσα σχέδια, οι «Φίλοι Αθάνατοι» μόλις ξεκίνησαν την πορεία τους οπότε η προσοχή μου είναι εκεί. Σίγουρα υπάρχουν κάποια πραγματάκια που συζητιούνται για το μέλλον, αλλά δεν είναι ανακοινώσιμα. Θα δούμε!