Ένα μυθιστόρημα στο οποίο δύσκολα θα μπορούσε να μπει μια «ταμπέλα» του τύπου αστυνομικό, ερωτικό ή κάτι άλλο, έρχεται να μας οδηγήσει απέναντι στον συγγραφέα του, για να μας δώσει μερικές απαντήσεις…
Μια ιστορία που σε καθηλώνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου ζητάει έναν προσδιορισμό. Είναι μια καταγραφή γεγονότων και σκέψεων ή είναι ένα μείγμα πολλών συγγραφικών «εκφράσεων»;
Γεγονότα, σκέψεις, ιδέες, βιώματα, φαντασιώσεις γίνονται όλα ένα στο ζυμωτήρι της μυθοπλασίας για να πλαστεί το μυθιστόρημα. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης κάθε μυθιστορήματος: να καταφέρει να εντάξει τον αναγνώστη στον προβληματισμό και στον κόσμο του μυθιστοριογράφου. Στο «Πανδαιμόνιο» το αρχικό σπέρμα της δημιουργίας ήταν η παράξενη όσο και σαγηνευτική κοινότητα του Αγίου Όρους και οι απορίες γύρω από αυτό.
Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, όπως και τίποτα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «βλάσφημο», όταν ένας μοναχός εκφράζει τα θέλω και τις επιθυμίες του. Πόσο δύσκολο ήταν να «χτίσετε» αυτόν τον ήρωα;
Ο Νήφων, το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου, ναι μεν είναι ένας αγιορείτης μοναχός, αλλά πρώτ’ απ’ όλα είναι άνθρωπος, ένα αρσενικό μέλος που κάποια στιγμή εγκατέλειψε τα του κόσμου και ενδύθηκε το μοναστικό σχήμα. Για να σκιαγραφηθεί ο χαρακτήρας και οι ανά πάσα στιγμή πειρασμοί που τον κυκλώνουν, χρειάστηκε επίπονη προσπάθεια, έτσι ώστε να γίνει πιστευτός και πειστικός στα μάτια του αναγνώστη.
Υπήρξαν στιγμές κατά τη συγγραφή αυτού του βιβλίου που αναθεωρήσατε αρχικές σας σκέψεις;
Αλίμονο στον συγγραφέα που πορεύεται με βεβαιότητες. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κυριεύεται ολοκληρωτικά και καθηλωτικά από τη βασική ιδέα του βιβλίου, άσχετα αν πολλές φορές ομνύεται σ΄ αυτή και την επόμενη στιγμή γίνεται επίορκος.
Πόσες αλήθειες κρύβουν οι ήρωες μέσα στις σελίδες του βιβλίου σας, αλλά και πόσα μυστικά έρχονται στο φως, όταν η συγγραφική σας πένα αναλαμβάνει δράση;
Κάθε ήρωας έχει τη δική του κοσμοθεωρία, τα δικά του πιστεύω. Ο συγγραφέας, ακόμα κι αν διαφωνεί μ΄ αυτά, είναι αναγκασμένος να σκύψει με πατρική αγάπη από πάνω τους και να σεβαστεί τις όποιες ιδιαιτερότητες, είτε συμφωνεί είτε όχι. Όπως δηλαδή κάνει και ένας πατέρας με τα παιδιά του, ιδίως με τον άσωτο γιο του.
Τι θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Πόσο η σάρκα μπορεί να νικήσει το πνεύμα; Αλλά και το αντίστροφο…
Για τον aylogyrosnews και τον Παύλο Ανδριά
