Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την «δημιουργό», για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Η Μαρία Παναγοπούλου έρχεται μ’ αυτό της το βιβλίο να μας μιλήσει για τα όσα μπορούν να συμβούν στην καθημερινότητα μιας γυναίκας, όταν από τη μια στιγμή στην άλλη, κάποιος αρχίσει να της κάνει έμμονη παρενοχλητική παρακολούθηση, σε βαθμό που γίνεται η αιτία ν’ αλλάξει όλη της τη ζωή.
Η Μπιάνκα, το κεντρικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας, μας ανοίγει την καρδιά της, μας μεταφέρει όσο πιο λιτά, δίχως υπερβολές και υστερίες τα όσα βίωσε και όσα την ανάγκασαν να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της, με το άγχος και το φόβο να της «τρώνε» την ψυχή και το κορμί.
Ένα βιβλίο που το χαρακτηρίζει η αμεσότητα και η ευθύτητα του λόγου, που αποφεύγει να μελοδραματοποιήσει τα γεγονότα και τις στιγμές που «μπλοκάρουν» τη ροή της ιστορίας, ένα βιβλίο καλογραμμένο, πλούσιο σε περιγραφές και παραστάσεις, καταφέρνει να μας προσφέρει άφθονο υλικό γνώσης, για το πως μπορούμε να βγούμε νικητές από αυτή την «παγίδα» των stalkers της κοινωνίας μας.
Αν θέλετε, είναι από εκείνα τα βιβλία που λειτουργούν ως «φύλακας άγγελος», όταν όλα γύρω μας παύουν να λειτουργούν προς όφελός μας, όταν όλα κρέμονται σε μια λεπτή κλωστή…
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το συγγραφικό της δημιούργημα…
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γράφω μόνο αληθινές ιστορίες, συνεπώς η ώθηση έρχεται πάντα από την ίδια τη ζωή. Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε γιατί με συγκλόνισε η περιπέτεια της ηρωίδας αλλά και γιατί αισθάνθηκα πως είναι ένα θέμα σχετικά άγνωστο στην Ελλάδα. Χρειάστηκε να επικοινωνήσω με κέντρα παρατήρησης του φαινομένου στις ΗΠΑ για να το κατανοήσω και να μπορέσω να το μεταφέρω στο χαρτί. Και επειδή οι γνώσεις που αποκόμισα είναι πολύτιμες, αποφάσισα να τις μοιραστώ με τους αναγνώστες. Στο βιβλίο υπάρχουν πολύτιμες χρηστικές πληροφορίες, ώστε κανείς να μην πέφτει εύκολα θύμα τέτοιων ανθρώπων.
Βοηθήστε μας λίγο να κατανοήσουμε την έννοια του ορισμού stalking και πως «εκδηλώνεται» μέσα στις σελίδες αυτού σας του πονήματος;
Το stalking (προφέρεται στόκινγκ) είναι συμπεριφορά και όχι πάθηση ή διαταραχή. Ο stalker (προφέρεται στόκερ), δηλαδή ο δράστης είναι κάποιος που σε καταδιώκει εμμονικά ή παρακολουθεί κάθε σου κίνηση, είτε ηλεκτρονικά είτε με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον σου, και επιμένει να το πράττει ακόμη κι αν του πεις ότι απαιτείς να το σταματήσει γιατί σε τρομάζει ή σε ενοχλεί. Από το 2019, υπάρχει και στην Ελλάδα νόμος που ορίζει ξεκάθαρα ότι αυτή η συμπεριφορά είναι αδίκημα και πρέπει να καταγγέλλεται και να διώκεται.
Υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στους stalker που θα μπορούσαν να τους γκρουπάρουν σε κάποιο πλαίσιο δράσης ανήκουν;
Όπως εξηγώ και στο βιβλίο, δεν υπάρχει στερεοτυπικό πρότυπο stalker. Μπορεί να προέλθει από οποιοδήποτε κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, φυλή, εθνικότητα, θρησκεία ή σεξουαλικό προσανατολισμό. Είναι πιο πιθανό να πρόκειται για πρώην συντρόφους, στενούς συνεργάτες ή άτομα του ευρύτερου περιβάλλοντος, αλλά μπορεί να είναι και κάποιος εντελώς άγνωστος. Ο δράστης μπορεί να είναι κάποιος απομονωμένος άνθρωπος, ο οποίος ζει μόνος του και στερείται κάθε είδους σημαντική στενή σχέση. Μπορεί όμως να είναι και ένας φαινομενικά «συνηθισμένος» ή και γοητευτικός άνθρωπος, που συνήθως πάσχει από χαμηλή αυτοεκτίμηση ή θεωρεί ότι είναι το κέντρο του κόσμου.
Πόσο «υπαρκτός» πιστεύετε πως είναι αυτός ο «τύπος» στη σημερινή κοινωνία και κατά πόσο η ιστορία αυτή της Μπιάνκα αισθάνεστε πως θα βοηθήσει ένα «υποψήφιο θύμα»;
Δυστυχώς είναι υπαρκτός, χωρίς εισαγωγικά, και κυριολεκτικά βρίσκεται δίπλα μας. Πολλές αναγνώστριες, αλλά και αναγνώστες, του βιβλίου επικοινωνούν μαζί μου και μού λένε πως μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσής του νιώθουν πιο ενημερωμένοι, πιο προετοιμασμένοι και πιο δυνατοί ώστε να μην πέσουν θύματα stalking. Ειδικά οι νεότερες ηλικίες εκδηλώνουν με μεγάλο ενθουσιασμό την ευγνωμοσύνη τους για τις πληροφορίες που αντλούν μέσα από την περιπέτεια της Μπιάνκα και αυτό ομολογώ μου δίνει μεγάλη χαρά.
Θα μπορούσε στη θέση της Μπιάνκα να υπήρχε ένας άντρας, ως θύμα;
Φυσικά και θα μπορούσε. Το stalking είναι κυρίως γυναικεία υπόθεση, αφού κατά κανόνα οι δράστες είναι άντρες και τα θύματα γυναίκες, αλλά καταγράφονται σε μεγάλη συχνότητα και περιστατικά όπου δράστης και θύμα είναι του ιδίου φύλου ή ο δράστης είναι γυναίκα και το θύμα άντρας. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται συνήθως για κάποια πρώην σύντροφο που δεν δέχεται την απόρριψη ή για θαυμάστρια που αναπτύσσει εμμονή με το θύμα και ζηλεύει ακόμη και τον αέρα που ανασαίνει.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες, για να διαβάσουν αυτό σας το πόνημα;
Θα ήθελα να τους πω ότι η βία δεν περιορίζεται στη σωματική. Όπως λέει η ίδια η ηρωίδα μου «ο άνθρωπος αυτός δεν με έχει αγγίξει. Κι όμως, έχω κακοποιηθεί βάναυσα. Δεν έχει διεισδύσει στο σώμα μου. Κι όμως έχω βιαστεί άγρια». Η βία του φόβου, είναι ικανή να καταστρέψει τη ζωή μας και ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε είναι το δίπτυχο «σωστή ενημέρωση- έγκαιρη καταγγελία». Αυτό ακριβώς, προσπάθησα να κάνω μέσα από το βιβλίο «Οι γυναίκες δεν κλαίνε».
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyros news
