Με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατο του Αλέκου Σακελλάριου, στις 28 Αυγούστου 1991, ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης δημοσιεύει στην σαββατιάτικη Εφημερίδα των Συντακτών 14 ιστορίες από το θέατρο και τον κινηματογράφο που του έχει διηγηθεί ο πολυγραφότατος συγγραφέας και σκηνοθέτης.
Πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα και πρόσωπα από το καλλιτεχνικό παρασκήνιο της εποχής αναφέρονται σε αυτήν την αναδρομή. Δημοσιεύουμε παρακάτω τέσσερις από τις 14, αλλά όλες θα τις βρείτε εδώ:
https://www.efsyn.gr/tehnes/308018_dekatesseris-istories-gia-30-hronia-apoysias
Η δυσπιστία του Γάλλου δημοσιογράφου
- «Κάποια στιγμή, είχα πάει στο Παρίσι για την προβολή, εκεί, της ταινίας μου “Η Αλίκη στο Ναυτικό” -που παίχτηκε με τον τίτλο “Alice a la Marine”. Κι ένας δημοσιογράφος, λοιπόν, που μου πήρε τότε κάποια συνέντευξη, με ρώτησε πόσα θεατρικά έχω γράψει. “Γύρω στα 180” του είπα κι αμέσως παρατήρησα τη δυσπιστία στο πρόσωπό του κι από εκεί και πέρα είδα ότι με αντιμετώπιζε με λιγότερο “ευνοϊκό” ύφος. Πήρα το μάθημά μου. Λίγο καιρό αργότερα, σε κάτι ανάλογο, ήμουν στη Βιέννη αν θυμάμαι καλά, όταν με ρώτησε το ίδιο ένας δημοσιογράφος εκεί. “Πόσα θεατρικά έχετε γράψει;”. Του είπα 12. Κι αυτός, γεμάτος θαυμασμό, μου είπε: “Τι λέτε! Τόσα πολλά;”».
Γιατί ο Φίνος δεν ήθελε τον Αυλωνίτη
- «Είναι πολλοί από τους ηθοποιούς που δεν τους ήθελε ο Φίνος κι επέμενα εγώ. Τον Αυλωνίτη στην πρώτη “Λατέρνα” δεν τον ήθελε, γιατί είχε φθαρεί σε δεύτερης κατηγορίας ταινίες, και η Καρέζη δεν του άρεσε, γιατί είχε έναν ελαφρύ στραβισμό. Επέμεινα και ιδού το αποτέλεσμα. Την Καρέζη μού την είχε φέρει μια παλιά ηθοποιός, η Λευκή Παπαζαφειροπούλου…».
Η Αλίκη και η εξηντάρα παχουλή Τουρκάλα
- «Πρέπει να είμαι ίσως ο μόνος σκηνοθέτης παγκοσμίως που έχει γυρίσει την ίδια ταινία, την ίδια στιγμή, δύο φορές, σε δύο διαφορετικές γλώσσες. Το “Χτυποκάρδια στο θρανίο” γυρίστηκε συγχρόνως στα ελληνικά και στα τουρκικά, με μόνο κοινό ηθοποιό στο καστ την Αλίκη. Γιατί η Αλίκη ήταν πολύ δημοφιλής στην Τουρκία τότε και οι Τούρκοι παραγωγοί μού ζήτησαν να της γυρίσω μια ταινία στα τουρκικά. Ηταν τόσο δημοφιλής μάλιστα τότε εκεί, που υπήρχε μια γυναίκα που η μόνη δουλειά που έκανε ήταν να ντουμπλάρει την Αλίκη στις ταινίες της. Φαντάσου την έκπληξή μου όταν τη γνώρισα και είδα πως τη γλυκιά, κοριτσίστικη φωνή της Αλίκης στα τουρκικά, την έκανε μια παχουλή 60άρα. Τα τραγούδια, πάντως, του Χατζιδάκι, τα είπε η ίδια η Αλίκη στα τουρκικά».
Στο καφενείο που βρήκε τη Γεωργία Βασιλειάδου
- «Εκεί γύρω στο 1939, ανέβαζα μια μουσική κωμωδία με τίτλο “Κορίτσια της παντρειάς”. με τις αδελφές Καλουτά. Εψαχνα μια ηθοποιό να κάνει την κουτσομπόλα “κυρα-Καλλιόπη”, αλλά δεν έβρισκα. Πήγα λοιπόν στην Ομόνοια σ’ ένα καφενείο που λεγόταν “Στέμμα” και μαζεύονταν οι ηθοποιοί, και είδα τη Βασιλειάδου. Αν και δεν ήταν μεγάλη, είχε πάρει πρόωρη σύνταξη, γιατί δεν έβρισκε δουλειά, λόγω εμφάνισης. Την παρακάλεσα να παίξει σ’ αυτό τον ρόλο, εκείνη είχε τις αντιρρήσεις της, αλλά τελικά δέχτηκε. Τη συνέχεια την ξέρετε... Πάντως, “Η θεία από το Σικάγο” γράφτηκε για να την παίξει η Κατίνα Παξινού, που ήθελε να παίξει σε μια λαϊκή κωμωδία και είχε και τον μύθο της Αμερικής. Αλλά ο Φίνος τής είπε Κατίνα μου, είσαι η μεγαλύτερη ηθοποιός του κόσμου. Εγω θα τη γυρίσω την ταινία μ’ έναν όρο. Να μου βρεις έστω κι έναν μόνο άνθρωπο που θα ξυπνήσει το πρωί και θα πει “θα πάω να δω τη ‘’Θεία από το Σικάγο’’ με την Παξινού στο σινεμά”… Ωστόσο, η “Θεία από το Σικάγο” έσκισε από εισπράξεις, ενώ το “Μια ζωή την έχουμε” που ετοίμαζε ο Φίνος, μετά βαΐων και κλάδων, με την Υβόν Σανσόν, δεν πήγε καλά. Την επόμενη χρονιά, ήμουν στο Παρίσι και ο Φίνος με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι η “Κυρά μας η μαμή” δεν είχε πάει καλά. Αυτή του η κίνηση με στενοχώρησε πολύ, αλλά έτσι και αλλιώς τον αγαπούσα...». Πηγή: https://harddog-sport.blogspot.com/
