Από τις εκδόσεις Κάκτος και σε μετάφραση της Μαργαρίτας Αρβανίτη κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή «Εμένα αυτοί οι ωραίοι καιροί με εξόντωσαν».
Η ποίηση του Ορχάν Βελί Κανίκ παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Ασχολείται με θέματα της καθημερινότητας, παρακάμπτει τις κλασικές οθωμανικές μορφές έκφρασης, δεν εξαρτάται από τις αστικές και θρησκευτικές αντιλήψεις των καιρών του, μιλάει όμορφα, κατανοητά, και αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων.
Αναδεικνύει με τα ερωτηματικά που γεννάει ο λόγος του τα άδικα της ζωής, η οποία, παρά τα δύσκολά της, παραμένει ωραία και αξίζει ο άνθρωπος να τη διεκδικήσει και να προσπαθήσει να τη ζήσει όσο πιο κοντά στα επιθυμητά της καρδιάς του.
Ο Ορχάν Βελί Κανίκ, παρά τις ανατροπές που έφερε στο κατεστημένο της ποιητικής φόρμας της εποχής του και παρά τις πρώτες αντιδράσεις και αμφισβητήσεις που δέχτηκε το έργο του, κατάφερε να γίνει αποδεκτός όχι μόνο από τις λαϊκές μάζες αλλά και από τους εκπροσώπους των ακαδημαϊκών κύκλων.
Ανέδειξε την ποίηση που μπορεί να βρίσκει αποδέκτες σε όλες τις κοινωνικές διαστρωματώσεις και να γίνεται κτήμα των πολλών.
Απόκτησέ το εδώ:
https://www.kaktos.gr/el/authors/sugchronoi-suggrafeis/orhan-veli-kanik/orhan-veli-kanik-emena-aytoi-oi-kairoi-me-exontosan.html
Ο Ορχάν Βελί Κανίκ γεννήθηκε το 1914 στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, που ήταν διευθυντής της Προεδρικής Συμφωνικής Ορχήστρας, φρόντισε να του εξασφαλίσει υψηλού επιπέδου κοσμική εκπαίδευση, αλλά ο ατίθασος Ορχάν εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο, στα 1935. Εργάστηκε στην Ταχυδρομική Υπηρεσία της Άγκυρας, μέχρι την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που επιστρατεύτηκε. Μετά την αποστράτευσή του, στα 1945, εξασφάλισε θέση μεταφραστή στο τουρκικό Υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν μπόρεσε να εργαστεί περισσότερο από δύο χρόνια εκεί. Η ζωή των δρόμων τον τραβούσε σαν μαγνήτης και αποφάσισε να την ακολουθήσει. Σε αντίθεση με τον αδελφό του και συγγραφέα που φυλακίστηκε για στάση κατά του καθεστώτος το 1949, ο Ορχάν πέρασε μια σύντομη ζωή, γεμάτη ποίηση, γυναίκες και αλκοόλ. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη τον Νοέμβριο του 1950, από εγκεφαλική αιμορραγία, σε ηλικία μόλις 36 ετών.
Η Μαργαρίτα Αρβανίτη γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Η αγάπη της για τις τέχνες και τα γράμματα ξεκίνησε σαν ευχαρίστηση μέσα από τις σχολικές δραστηριότητες. Μαθήτρια ακόμα του Δημοτικού Σχολείου έγραψε το πρώτο μου ποίημα. Μεγαλώνοντας ασχολήθηκε με την ποίηση, τη ζωγραφική, με σπουδές κλασικής και μοντέρνας κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο, εργάστηκε ως μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο και ασχολήθηκε με το θέατρο και την εξέλιξή του. Η αγάπη της για τη φωτογραφία και την πόλη που την "ανέθρεψε" την οδήγησε στη φωτογράφηση των ιστορικών και αρχαιολογικών μνημείων της Αθήνας για δέκα συνεχή χρόνια. Ασχολήθηκε με την εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας και τη μετάφραση τουρκικών ποιημάτων.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και ασχολείται με βιβλιοκριτικές και παρουσιάσεις βιβλίων. Συνεντεύξεις, κείμενα και ποιήματά της περιέχονται σε ανάλογους ιστότοπους.
