Όπως ενημερωθήκατε από τα site, το προσκλητήριο δεν έπεσε από τα χέρια και τα πιτσουνάκια αρραβωνιάστηκαν και κάηκε το πελεκούδι, πρώτα στην πλατεία και μετά στα Πλατάνια, στον Άγιο Κωνσταντίνο…
Και τι δεν είχε αυτός ο αρραβώνας: από αρνιά, χορό, φιλιά, κρασιά να ρέουν δίχως σταματημό και φαγητό όχι απλά αρκετό, αλλά να ταΐσεις ολόκληρο χωριό.
Η αλήθεια είναι πως θα ήμασταν και εμείς εκεί... αν δεν είχαμε μπλέξει στον Ορχομενό με τον εργάτη κήπου και τον υδραυλικό της φιλενάδας μας που μόνο εκείνη την ημέρα μπορούσαν να μας εξυπηρετήσουν.
Αχ, το χάσαμε το θέαμα, για ένα σιφόνι και κάτι κρεμμυδοφάγους!!! Άμα δε σε θέλει… ότι και να κάνεις, η τύχη δεν αλλάζει…
Δεν το αντέχω, δεν το μπορώ… να έχω σπίτι στο διπλανό χωριό και να μη μπορώ να απολαύσω αυτό το μοναδικό γεγονός!
Να ζήσουν ευτυχισμένα τα παιδιά και ας μην έφαγα ούτε μια σεφταλιά…
Ο γκαντεμόγιαννος
