Η Ελένη λοιπόν, το ακριβώς αντίθετο από τη Φελίσια, γνώρισε τον έρωτα στη δεκαετία του ’80, τότε που τα κοριτσάκια έκαναν σχέση με τ’ αγοράκια της σειράς τους, τρόπος να λέγειν...
Αυτή πρωτοπόρα σε όλα και ατίθασος χαρακτήρας όπως ήταν, με το που άρχισε να αισθάνεται τη λάβα του έρωτα να της καίει το κορμί, βούτηξε τον Αρίστο, τον άντρα της αδερφής της και τον έβαλε κάτω, πριν αυτός καταλάβει τι έγινε.
Οι αρπαχτές έγιναν χάπι άνευ συνταγής γιατρούς, με σταθερή δοσολογία πρωί- μεσημέρι- βράδυ, στην τουαλέτα, κάτω από τη σκάλα, στο διπλανό δωμάτιο, στην κουζίνα, μέχρι και στο συζυγικό κρεβάτι, έτσι για το γαμώτο.
Και όσο η αδερφή της κοιμότανε τον ύπνο του δικαίου, αυτοί ήταν οι τέλειοι εραστές, απολαμβάνοντας ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου.
Βλέπεις όμως οι αναστεναγμοί της αδερφής της την ενοχλούσαν όταν πλάγιαζε με τον άντρα της και μη μπορώντας ν’ αντέξει αυτούς τους βασανιστικούς ήχους, αποφάσισε ένα βράδυ να τους απολαύσει μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Αυτό ήταν. Κόλλησε με τη μια και δίχως να το καταλάβει η περιέργεια έγινε εμμονή κα η εμμονή συνήθεια.
Ο Αρίστος με το πέρασμα του χρόνου, άρχισε να είναι λίγος για την ικανοποίηση των παλμικών δονήσεων του κορμιού της, κάτι που σηματοδότησε αυτόματα τον ερχομό του Αρτέμη, του χασάπη της γειτονιάς από τη Μάνη.
Το δεύτερο Άλφα στη ζωή της, παντρεμένος και αυτός όχι με γυναίκα, αλλά με τη μάνα του, που μπουλούκο τον ανέβαζε, μπουλούκο τον κατέβαζε και μονίμως τον κυνηγούσε για να του δώσει τα συμπληρώματα διατροφής.
Αυτά που με τον καιρό άρχισε να παίρνει και η Ελένη για να αντέξει τις μαραθώνιες προκαταρτικές εργασίες του Μανιάτη της, που ήθελε να χλαπακίσει και έξι χοιρινές μετά την ολοκλήρωση της ερωτικής τους επαφής.
Ερωτευμένη μέχρι τα μπούνια ήταν η δόλια και τυφλή, μέχρι που έγινε διπλή και στις επιλογές της πλέον επιλεκτική, χωρίς να ξεχνά το σπορ της τρύπας που μπαίνει το κλειδί.
Μέχρι και συμβουλές έδινε στις γειτόνισσες της η τρελή, αφού γνώριζε τα πάντα για το τι επικρατούσε στο κάθε σπίτι που είχε επιλέξει για να μπει.
Όχι ότι δεν πλάγιαζε και με άλλους όταν τα είχε με τον Αρτέμη. Στη σειρά τους είχε βάλει, και με πρόγραμμα, αλλά αυτός που είχε την καλύτερη μεταχείριση, ήταν ο Αργύρης.
Οι σομιέδες αναστέναζαν και τα στρώματα έπαιρναν φωτιά, με τον Αργυράκο όμως να έχει την ίδια αδυναμία μ’ αυτή, χωρίς αυτή να το γνωρίζει. Την κλειδαρότρυπα.
Την παντρεύτηκε ο τύπος και από το ίδιο βράδυ, άρχισε το μαρτύριο της. Το δράμα της, που το άντεξε δυο χρόνια χωρίς να το πάρει γραμμή κανείς, αφού για όλα έβρισκε μια πίτσικη δικαιολογία.
(απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ» του Παύλου Ανδριά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ. 210-3300443)
