Κάποτε η ουρά του φιδιού πεθύμησε να οδηγήσει και να βαδίσει αυτή πρώτη. Το άλλο κορμί της είπε: «Με ποιον τρόπο θα οδηγήσεις, αφού δεν έχεις ούτε μάτια ούτε αυτιά, ούτε μύτη, όπως τ’ άλλα ζώα;»...
Η ουρά όμως δεν ήθελε ν’ ακούσει τίποτα, ώσπου στο τέλος η λογική υποχώρησε. Κυβερνούσε λοιπόν και οδηγούσε η ουρά και έσερνε στα τυφλά όλο το σώμα, ώσπου στο τέλος γκρεμίστηκε σε ένα βάραθρο με πέτρες και πληγώθηκε το φίδι στο κορμί και στην ράχη.
Η ουρά τότε με παρακαλεστικά κουνήματα είπε στο κεφάλι: «Αφέντη σώσε μας, έκανα πολύ κακό που καταπιάστηκα μαζί σας».
Ο μύθος θέλει να μας πει πως πρέπει να βάζουν μυαλό οι δολεροί και οι κακοί άνθρωποι που επαναστατούν ακόμα και εναντίον των αφεντικών τους.
