ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΑΣ ΓΑΙΔΑΡΟΣ και μια μούλα πήγαιναν μαζί φορτωμένοι ίσα φορτώματα. Σαν το είδε αυτό ο γάιδαρος, άρχισε να γκρινιάζει γιατί το μουλάρι να μη σηκώνει περισσότερο βάρος, τη στιγμή που τρώει περισσότερο. Σαν βάδισαν κάμποσο, ο άνθρωπος είδε πως...
Κι όταν προχώρησαν ακόμα περισσότερο δρόμο και τον έβλεπε πιο κουρασμένο, έβαλε και άλλο βάρος από το βάρος του στην μούλα, ώσπου τέλος σιγά – σιγά φόρτωσε όλο το φόρτωμα του γάιδαρου στην μούλα.
Τότε η μούλα κοίταξε το γάιδαρο και του είπε: «Φίλε πως σου φαίνεται; Δεν αξίζω διπλό φαγητό;»
Ο μύθος μας λέει πως οφείλουμε να κρίνουμε την θέση του καθενός όχι από την αρχή αλλά από το τέλος
