Του Κυριάκου Κουβελιώτη*
Με αφορμή την ιστορία που διαδραματίστηκε γύρω από τη δήλωση του υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά, θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε τι είδους πολιτικούς θέλουμε για τη χώρα μας.
Η σκληρή κριτική στους πολιτικούς είναι αυτονόητη, όπως όμως είναι...
Σε ό,τι αφορά το θέμα των πλειστηριασμών, δεδομένο είναι ότι το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο δεν βοηθά στην ουσιαστική επίλυση του προβλήματος παρά -μόνο το μεταθέτει στο μέλλον.
Η μέχρι τώρα νοοτροπία μας, αυτή που δεν λέει να μας αφήσει και που μας προίκισε με την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, επιτάσσει να ασχοληθούμε με το ζήτημα κάποια στιγμή το Δεκέμβριο. Όποιος, φυσικά, τολμήσει (όχι να ασχοληθεί, αλλά έστω να θίξει το ζήτημα) γνωρίζει πλέον τι τον περιμένει.
Το άλλο και πιο σοβαρό ζήτημα, όμως, αφορά το παράδειγμα που δίνουμε στους άλλους πολιτικούς αλλά και στον κάθε δημόσιο λειτουργό που θα τολμούσε να συμπεριφερθεί προνοητικά, τεχνοκρατικά και, πάνω απ’ όλα, λογικά.
Το “σύστημα” αντιστέκεται γενναία, ειδικά τώρα που οι λιθοβολισμοί γίνονται με νέα μέσα. Αν, τελικά, δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε την νοοτροπία μας τι ελπίδα έχουμε να αλλάξουμε τα πράγματα γενικότερα;
Βέβαια, οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα κόπτονται για την πιθανή άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, θα ήταν οι πρώτοι που αν ο υφυπουργός έθιγε τον Δεκέμβριο το θέμα, και όχι τώρα, θα επιτίθονταν με σφοδρότητα γιατί περίμενε την τελευταία στιγμή και όχι 6 μήνες πριν! Φυσικά όταν η λογική του πεζοδρομίου καταλάγιασε και το μυαλό άρχισε να ξαναγυρίζει στα κεφάλια, κάποιοι άρχιζαν να συνειδητοποιούν ότι το “χαλασμένο τηλέφωνο” δεν προσφέρει τίποτα στην ουσία του προβλήματος.
Με την οποία ουσία, ακόμη και τώρα δεν έχουμε ασχοληθεί. Για το πόσα δάνεια είναι στο “κόκκινο”, για την πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση της ακίνητης περιουσίας μας όταν το θέμα “σκάσει” πραγματικά, για το γεγονός ότι το ΔΝΤ πιέζει για άρση των πλειστηριασμών το Σεπτέμβριο και για όλους εκείνους τους “έξυπνους” που, ενώ θα μπορούσαν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, ταμπουρώνονται πίσω από την προστασία που παρέχει η προσωρινή απαγόρευση των πλειστηριασμών.
Και, βέβαια, κανείς δεν εξηγεί -στο όνομα μιας ψευδοπροστασίας- γιατί πρέπει να αδιαφορήσουμε για τους κινδύνους κατάρρευσης των αξιών της ακίνητης περιουσίας 11 εκαταμμυρίων Ελλήνων με ποσοστό ιδιοκατοίκησης άνω του 90%; Γιατί αυτή είναι η ουσία των όσον διατύπωσε ο υφυπουργός Θανάσης Σκορδάς.
Είναι όλοι εκείνοι που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Είναι να αναρωτιέται κάποιος τι άλλο πρέπει να συμβεί για να βάλουμε, επιτέλους, μυαλό. «Δεν αλλάζουμε και βουλιάζουμε», όπως είχε πει πρόσφατα μια… ψυχή. Το ζήτημα είναι στο τέλος να μη βγει η δική μας.
Σε πείσμα, όμως, όλων αυτών κάποιοι πρέπει να θυμούνται ότι υπάρχει και μια μεγάλη ομάδα πολιτών που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, επί του παρόντος αδρανής, αλλά όχι μη σκεπτόμενη.
Στη νέα εποχή δεν θα πάμε με παλιά υλικά, απαιτούμε το καλύτερο πολιτικό προσωπικό, μπορούμε να το αναδείξουμε, αλλιώς να μην παραπονιόμαστε γιατί, όντως, έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν.
Ηθικό δίδαγμα: πυροβολήστε τον πιανίστα!
*Ο Κυριάκος Κουβελιώτης είναι Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Οργανισμού Atheneum – Liberal Studies και Καθηγητής του Διεθνούς Τελεματικού Πανεπιστημίου International Telematic University UNINETTUNO.
