Για τα χρήματα που κέρδισε, αλλά σπατάλησε, για τους τρεις γάμους...
και τα αντίστοιχα διαζύγιά του, αλλά και για τα πάθη του μίλησε ο Γιώργος Παρτσαλάκης σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα…
Έχετε δηλώσει στο παρελθόν πως βγάλατε αρκετά χρήματα, αλλά τα σπαταλήσατε.
Για ποιο λόγο είχατε αυτή την αντιμετώπιση;
Nαι, ισχύει και περνάω δύσκολα, γιατί είμαι ένας άνθρωπος που ό,τι έχω βγάλει, το έχω καταθέσει, το έχω καταναλώσει, γιατί έτσι έχω μάθει και έτσι θέλω να κάνω. Δεν έχω κάνει αποταμίευση. Αυτό έχει δυσκολίες βέβαια, αλλά έχει και ομορφιά. Δεν την μπορώ τη μιζέρια, να είμαστε τέσσερις άνθρωποι για φαγητό και να τα μοιραζόμαστε, δεν είναι ζωή αυτή.
Να θες βγεις με μια κοπέλα και να πεις μισά-μισά. Εκεί πρέπει να σ' απολύσει αμέσως. Και δεν είναι ακριβώς το οικονομικό, ξέρεις, για τις γυναίκες είναι η προστασία... γιατί ένα θηλυκό δεν ζητάει κάτι άλλο από τον άνδρα.
Εάν λοιπόν δώσεις την αίσθηση ότι δεν μπορείς να προστατέψεις, πρέπει να πει η κοπέλα «πήγαινε παιδί μου, γιατί δεν είναι ζωή αυτή». Μπορεί να σου φαίνονται λίγο αστεία, αλλά είναι απίστευτης σημασίας πράγματα, δεν είναι ούτε αναχρονιστικά ούτε παλιομοδίτικα. Είναι η ίδια η ζωή.
- Έχετε κάνει τρεις γάμους και έχετε πάρει τρία διαζύγια. Δεν μπορέσατε να βρείτε το κλειδί της οικογενειακής ευτυχίας;
Όχι. Δεν υπάρχει πουθενά ευτυχία. Ευτυχισμένες στιγμές ζούμε στη ζωή μας, σε τίποτα δεν υπάρχει ευτυχία που να διαρκεί. Ευτυχισμένες στιγμές ζούμε όλοι και άλλος βολεύεται με λιγότερες γυναίκες και άλλος βολεύεται με περισσότερες. Δεν γνώρισα πάντως μέχρι τώρα κανένα συνομήλικό μου ή συνομήλικη μου, που στη διαδρομή των 60 χρόνων να μην έχει κάνει τρεις χωρισμούς.
Τώρα, όσον αφορά στα παιδιά, υπάρχουν δύο απόψεις: η μία είναι ότι συνεχίζω και μένω μαζί για τα παιδιά μου και υπάρχει και μια άλλη άποψη, που λέει ότι αυτό είναι καταστροφικό, γιατί τους κανείς μεγάλο κακό. Είναι προτιμότερο λοιπόν να του πεις «βλέπεις εδώ την κατάσταση δεν πάει... είμαι εδώ, είναι η μαμά σου εκεί, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε μαζί, γιατί γίνεται πόλεμος…».
Πιστεύω ότι αυτό αντιμετωπίζεται πιο εύκολα ή είναι πιο ανώδυνο από την καθημερινή φθορά… Εγώ έχω δυο παιδιά που είναι από διαφορετική μανά, αλλά έχω οικογένεια δεν μου την στέρησε κανένας, επειδή έφυγαν οι γυναίκες. Είναι τα παιδιά μου η οικογένεια μου, δεν υπάρχει μέρα που να μην είμαστε μαζί. Άρα, οι γάμοι είναι χωρισμοί, όπως έχετε χωρίσει όλοι σας -γιατί εσύ δεν έχεις χωρίσει;
- Έχετε μιλήσει για το πάθος σας με τον τζόγο. Τι σας έχει μείνει έντονα χαραγμένο από εκείνη την περίοδο της ζωής σας και ποια συμβουλή θα δίνατε σε νέους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα;
Tι θα συμβούλευα; Eίναι δύσκολο να σου πω... Τα πάθη γενικότερα, είναι πολύ κοπιαστικά, κουραστικά, αδυσώπητα και εξοντώνουν τους ανθρώπους... Είτε είναι πρέζα είτε πίνεις ή παίζεις, είναι μανία, είναι βασανιστικό. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το κρατούν σε ισορροπία. Γεύονται την αδρεναλίνη όταν γυρίζει μια μπίλια μπροστά τους, αλλά κάποια στιγμή λένε «τι έχασα, 100; Φεύγω!». Yπάρχουν κάποιοι, που δεν μπορούν να πουν φεύγω και αυτός είναι ο κίνδυνος. Υπάρχει μια φράση που λέει «αν είχε η ζωή μόνο ό,τι χρειάζεται, θα ξέπεφτε ως το κτήνος η ζωή του ανθρώπου».
Εν τέλει, η ζωή δεν έχει μόνο ό,τι χρειάζεται, υπάρχουν και περιττά πράγματα που κάνουν κακό, έχει υπερβολές και λάθη. Τα έχει όλα… Και ίσως αυτή η υπερβολή είναι που κάνει τη διάφορα, κάτι αποκομίζεις και από εκεί. Αυτό είναι τρομαχτικά επικίνδυνο που λέω. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να το ρίξουμε στο κρασί, για να καταλάβουμε τι σημαίνει έρωτας η στο τζόγο και στην πρέζα για να ξεχάσουμε, για όνομα του Θεού. Όλα αυτά όμως συνθέτουν έναν άνθρωπο.
Ταλαιπωρήθηκα πολύ με αυτό το πάθος μου, είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν όμως, συνειδητά για τα παιδιά μου, γιατί θεωρούσα ότι τους κάνω κακό με αυτή μου τη συμπεριφορά. Παρόλα αυτά, δεν αντέχω το συμβιβασμό, δηλαδή «εντάξει, καλά είμαστε, μην το ψάχνεις παραπάνω...». Δεν μ' αφορά αυτό... (vipnews)
