Ο έρωτας είναι είτε καταστροφικός είτε δημιουργικός, πολλές φορές μπορεί να είναι, όμως, και επικερδής, αν και αυτός ο προσδιορισμός δεν ταιριάζει με το συναίσθημα. Όμως η πορεία έχει δείξει ότι οι μετανάστες «καρδιάς», μπορεί να αντέχουν τον αποχωρισμό από τη γενέτειρά τους όχι όμως και την αποκοπή από ορισμένες συνήθειες, ενίοτε και γευστικές...
Πολλοί Έλληνες έγιναν αξιόλογοι επιχειρηματίες στο εξωτερικό μόνο και μόνο επειδή τους έλειπε ή γεύση της φέτας ή του οίνου και έγιναν μεγάλοι εισαγωγείς των προϊόντων αυτών. Αυτό συμβαίνει, όμως, και με τους ξένους που κατοικούν στην Ελλάδα και στην προκειμένη περίπτωση στην Κρήτη. Χαρακτηριστική περίπτωση η «Ρεθυμνιακή» μπύρα Brink’s!
Ιδρυτής της ζυθοποιίας είναι ένας Γερμανός, ο δρ. Bernd Brink, ο οποίος μάλιστα εκτός από λάτρης του ζύθου δεν είχε καμία σχέση με αυτό, όντας μαθηματικός και μάλιστα στο Πανεπιστήμιο της Σκωτίας!
Όμως τον χτύπησε κεραυνοβόλος έρως και ... αυτό ήταν!
Τη σύζυγό του, Ευαγγελία Παπαδάκη, θα τη δει πρώτη φορά τυχαία στη Σκωτία. Μετά ο ίδιος θα έρθει στο Ρέθυμνο για να τη βρει και να κάνει και διακοπές.
Οι καλές όμως αποφάσεις πολλές φορές είναι της στιγμής - δε θέλουν πολύ σκέψη. Μια στιγμή αρκεί για να τα αλλάξεις όλα.
Αυτό έκανε και ο δρ. Brink… άλλαξε πολλά όχι όμως και την μπύρα. Στην αρχή ξεκίνησε να τη φτιάχνει για δική του χρήση.
Ως φοιτητής εργαζόταν σε μια μπυραρία και σε μικρές επιχειρήσεις ζυθοποιίας ενώ έφτιαχνε μπύρα στο σπίτι του.
Λόγω του επαγγέλματός του, πηγαινοερχόταν στην αρχή στη Σκωτία. Όταν ερχόταν στο Ρέθυμνο, έφτιαχνε την μπύρα του και έφευγε ξανά. Αυτό όμως δεν μπορούσε να διαρκέσει για πάντα.
Έπρεπε να λάβει άλλη μια απόφαση, δεν είχε έρθει όμως ακόμα η ώρα - έπρεπε πρώτα το «πείραμα» να πετύχει.
Έχοντας την παραδοσιακή ευχή από έναν φίλο: «Και ο Θεός ας δώσει τον πλούτο Του και την ευλογία Του!», η πρώτη παραγωγή έγινε τον Αύγουστο του 2001 και σύντομα η πρώτη βιολογική μπύρα στην Ελλάδα ήταν έτοιμη, ύστερα από πολλές περιπέτειες.
Τα μηχανήματα ζυθοποιίας έφτασαν πριν ολοκληρωθεί το κτίριο και εγκαταστάθηκαν (!) σ’ ένα ζυθοποιείο χωρίς κουφώματα, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα (με μία παλιά και μικρή γεννήτρια) και χωρίς τον κατάλληλο ψυκτικό εξοπλισμό (η δεξαμενή ψύχθηκε με παγάκια).
Δύσκολος χειμώνας, οι πωλήσεις τους πρώτους μήνες του χρόνου κατά μέσο όρο ήταν λιγότερο από 100 λίτρα! (για σύγκριση: τον Ιανουάριο 2010 οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 6.000 λίτρα).
Ευτυχώς, ο ζυθοποιός δεν έχει ακόμη αφήσει τη δουλειά του στη Σκωτία, θα ταξιδεύει κάθε μήνα για τα επόμενα τρία χρόνια. Η εμφιάλωση γίνεται με ένα ημι-αυτόματο εμφιαλωτήριο, και τα μπουκάλια κλείνονταν με το χέρι. Με το χέρι και κόλλα ταπετσαρίας και οι ετικέτες στα μπουκάλια!
Το 2003 η Ρεθυμνιακή μπύρα θα γίνει γνωστή ανά την Ελλάδα και και το 2005 σερβίρεται στην βρετανική Πρεσβεία όπου γιορτάζονται τα γενέθλια της Βασίλισσας Ελισάβετ. Το ταξίδι έχει αρχίσει…
Η Ρεθυμνιακή μπύρα θα κυκλοφορήσει σε "ξανθιά" και "μαύρη" για να καλύπτει όλα τα γούστα. Είναι προϊόν βιολογικής γεωργίας πιστοποιημένο από τη ΔΗΩ.
Και οι δυο μπύρες είναι αφιλτράριστες και απαστερίωτες και έχουν 4.8% αλκοόλ. Οι πρώτες ύλες (βύνη κριθαριού, λυκίσκος και μαγιά, όλα βιολογικής καλλιέργειας) εισάγονται από τη Γερμανία με πίστη στο γερμανικό νόμο του 1516, περί «καθαρότητας της μπύρας».
Στο εμπόριο το τελευταίο διάστημα η μπύρα σερβίρεται με την επωνυμία Brink’s, και με ζωγραφιά την Κρήτη.
Ο νόμος περί ζύθου είναι ακόμη στα χαρτιά και δεν προβλέπει μπύρα με ονομασία προέλευσης!
Έτσι μια μεγάλη παύλα (-) υπάρχει στη θέση του ονόματος «Ρεθυμνιακή» και με αυτήν την ετικέτα και με την επωνυμία Brink’s κυκλοφορεί στο εμπόριο μέχρι να ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο. Όταν αλλάξει και ο νόμος, την παύλα (-), θα αντικαταστήσει και πάλι η "Ρεθυμνιακή"… (madeincreta)
