Της Μαριλένας Παππά
Σάββατο μεσημεράκι, επιβίβαση από τα κτελ Λιοσίων.
Θέση 23. Σ΄ αυτήν κάθομαι πάντα...
Έτσι και χθες, άπλωσα στα πόδια μου τον Πλανήτη που χαμογελά και τις Φεγγαροκουταλιές μου και τα χάζεψα για μια στιγμή. Κοίταξα έξω από το παράθυρο το λεωφορείο που προσέγγιζε τον προορισμό μου, τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν και χαμογέλασα.
Αυτή τη φορά το όνειρό μου μ΄είχε οδηγήσει στην Αλίαρτο, Βοιωτίας.
Κι όταν με οδηγεί το όνειρό μου, γνωρίζω πάντοτε υπέροχους ανθρώπους. Έτσι και χθες.
Η διοργανώτρια και ιδιοκτήτρια του Βιβλιοπωλείου Bookali, κα. Σταυρούλα Τσιώλη με περίμενε στον απέναντι δρόμο. Και μ’ ένα χαμόγελό της σταμάτησε να είναι η κυρία Τσιώλη κι έγινε σκέτο, η Σταυρούλα!
(Είναι τόσο σπουδαίο οι άνθρωποι να σε αφοπλίζουν μ΄ ένα ειλικρινές χαμόγελο.)
Με πήγε βόλτα μέχρι το βιβλιοπωλείο της, ώσπου κατέφτασε ο διαμεσολαβητής γι΄ αυτήν την εκδήλωση, ο Κώστας! Φιλιά, αγκαλιές και βόλτα στους Κήπους της Αλιάρτου. Μία μεγάλη έκταση με δέντρα, με πράσινο, με γήπεδα για τα παιδιά, με παιδική χαρά και με πολλά σημεία για ξεμονάχιασμα(όπως μου επισήμανε ο Κώστας!!). Ένας μικρός παράδεισος σκέφτηκα, ενώ το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στα χαμηλά σπίτια του χωριού, στα ξύλινα, ξεβαμμένα, ανοιχτά πατζούρια και στα γλαστράκια στις εξώπόρτες. Πόσο διαφορετικό σκηνικό στην Αθήνα της μίας ώρας μακριά...
Αλίαρτος...τόσο όμορφη κι όμως ξεχασμένη...
Προχωρήσαμε προς το Συνεδριακο Κέντρο της Αλιάρτου. Ο χώρος βρισκόταν σε μία γραφική πλακόστρωτη πλατεία, περνούσαμε πέτρινα κτίσματα που στο παρελθόν λειτουργούσαν ως στάβλοι.
Εν έτει 2013 οι ίδιοι χώροι λειτουργούν ως εγκαταλελημένες αποθήκες.
-Μα γιατί δεν αξιοποιούνται, ρώτησα τον Κώστα δείχνοντάς του τα κτήρια;
Κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση και τότε κατάλαβα... Ο φορέας κράτος.
Μπήκα στο χώρο της εκδήλωσης. Όμορφος, προσεγμένος. Διατηρούσε κάτι από την παλιά αρχοντιά του. Ό,τι έπρεπε για να μεταφέρω τη μάχη των δύο μου βιβλίων, σκέφτηκα!!
Ο κόσμος άρχισε να καταφτάνει. Αφήσαμε τις μαμάδες να καθίσουν στο κοινό και παρέα με όλα εκείνα τα υπέροχα, μικρά ανθρωπάκια ανεβήκαμε επί σκηνής!
Οι κομήτες...
Ο θεός Βάρβας, η μάγισσα Κουμάρα, ο Δημητράκης, η Μαριλούκο και όλοι κομήτες του Πλανήτη που χαμογελά πήραν ζωή μέσα από τις ερμηνείες των παιδιών και την αφήγησή μου. Κάθε φορά τα παιδιά με αφήνουν άφωνη με την ικανότητά τους να κατανοούν και να θεωρούν φυσιολογικούς όλους αυτούς τους κόσμους που περιγράφω στα βιβλία μου.
Σειρά είχαν οι Φεγγαροκουταλιές μου! Ο Μάιλο, η Ανεμηλιά, η Νάνα Νανίτα ,η Μπερλίνα κι όλες εκείνες οι φεγγαροκουταλιές χόρτασαν τους θεατές μας!!!
Έπειτα καθίσαμε όλα μαζί τα παιδάκια (μαζί τους κι εγώ βεβαίως-βεβαίως!!) κόψαμε πλανήτες κι αστέρια και φτιάξαμε το δικό μας διάστημα!!
Η μάχη ανάμεσα στα δύο βιβλία έληξε υπέρ των φεγγαροκουταλιών με ένα μικρό προβάδισμα!
Κι έτσι απλά ο πλανήτης μου χαμογέλασε και χθες... (epirus-tv-news)
