Του Παύλου Ανδριά
«Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς…», αυτές σε πρόδωσαν και σε έφτασαν...
στο σημείο να πεινάς! Κάπως έτσι ή σχεδόν έτσι, θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το δράμα που ζούμε καθημερινά πλέον όλοι… οι κοινοί θνητοί.
Όλοι εμείς, που κάποιοι «παραμυθάδες» μας έκαναν να πιστέψουμε ότι μέσα σε μια νύχτα, από «φτωχόπαιδα» μπορούμε να μεταλλαχθούμε σε πρίγκιπες.
Το χάψαμε το παραμύθι, κατεδαφίσαμε τις χαμοκέλες και στη θέση τους σηκώσαμε «πύργους» και «παλάτια», παρατήσαμε τα μουλάρια και τα γαϊδούρια στη μέση του δρόμου και καβαλήσαμε BMW και MERCEDES, κερατώσαμε τις γυναίκες μας για να πηδήξουμε αλλοδαπές για ν’ αποκτήσουμε «γαλόνια», αδιαφορήσαμε για τα παιδιά μας, γλείφοντας την καραμέλα που μας σέρβιραν, «όλα τα παιδιά του ίδιου Θεού είναι», βάλαμε χέρι στο χρήμα του δημοσίου με τις ευλογίες όλων… και τώρα, να τ’ αποτελέσματα!
Ξυπνήσαμε και είδαμε τη γύμνια μας. Στην τσέπη μας, τη ζωή μας, την ψυχή μας. Ξεβράκωτοι, απέναντι σε όλους…
Αδύναμοι να κάνουμε τα παραμικρό, άτολμοι να κουνήσουμε έστω και το μικρό μας δαχτυλάκι. Άοσμοι και άχρωμοι… καθώς αποδειχτήκαμε «ψεύτικοι»!
Η επόμενη σελίδα, γύρισε λίγο απότομα για όλους μας. Όλοι βέβαια δεν είμαστε στην ίδια μοίρα, οι περισσότεροι όμως είμαστε αιχμάλωτοι του συστήματος και των πράξεων μας.
Γιατί την κύρια ευθύνη, εμείς την έχουμε. Αυτοί τη δουλειά του έκαναν. Μας παραμύθιαζαν για να μας έχουν μια ζωή στο σακούλι τους με τις ψήφους, γιατί γι’ αυτούς, αυτό ήμασταν. Μια αμελητέα ποσότητα… αξιοποιήσιμη σε κάθε δική τους εντολή.
Και τώρα, τώρα που μας πήραν πίσω τα όνειρα, καλούμαστε να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε τους «παραμυθάδες» στα ίσια.
Να πάρουμε μια απόφαση για το μέλλον των παιδιών μας με αξιοπρέπεια, αφήνοντας στο περιθώριο το «τυρί με τη φάκα» των νέων συντεταγμένων του παραμυθιού.
Προσοχή! Οι απόκριες πλησιάζουν…
(Αναδημοσίευση απο τον http://www.ilialive.gr)
