Μπορεί να ακούγεται υπερβολή, αλλά αν κάνουμε μια σύντομη και αυστηρή αναδρομή στις...
«Το φίλο τον διαλέγεις» λέει ο σοφός λαός μας και γι’ αυτό τα βάζουμε με τον εαυτό μας σε κάποια πιθανή «ήττα», γιατί είναι επιλογή μας!
Εμείς τον βάζουμε στη ζωή μας, εμείς του ανοίγουμε την καρδιά μας, εμείς του αποκαλύπτουμε τα μυστικά μας, αλλά και εμείς γαντζωνόμαστε πάνω του και ίσως μερικές φορές τον «πνίγουμε»!
Ναι, έτσι είναι! Γινόμαστε ένα μαζί του, θέλουμε να είναι πάντα δίπλα μας, απαιτούμε να έχει πάντα τη διάθεση να μας στηρίζει και αν κάνει το λάθος να μας αρνηθεί, γίνεται ο εύκολος στόχος!
Και έρχεται η στιγμή που κρίνεις το χθες! Τους φίλους που γνώρισες και αυτούς που εσένα επέλεξαν ως φίλο. Δηλαδή τον κύκλο σου, τους ανθρώπους που άλλοτε αποκαλούσες φίλους και άλλοτε γνωστούς!
Άλλοτε τους έχριζες βασιλιάδες, σωτήρες σου, οδηγούς σου και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και άλλοτε του έφτυνες ως άχρηστους, συμφεροντολόγους και ανίκανους να σταθούν δίπλα σου!
Γιατί, για να θεωρηθείς δίκαιος απέναντι πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους άλλους, οφείλεις να γνωρίζεις ότι η φιλία είναι ένας συναισθηματικός καρπός που χρειάζεται καλλιέργεια και αργότερα φροντίδα.
Φίλος λοιπόν είναι αυτός που σε σέβεται, που δεν ζυγίζει τις θετικές και τις αρνητικές στιγμές σας και δεν σε εκθέτει στον κύκλο του για να δείξει ότι είναι θύμα μιας «σκάρτης» σχέσης.
Ο φίλος δεν κρίνει, στηρίζει και προστατεύει με το οποιοδήποτε κόστος…
« Φιλοσοφίες της… οκάς» με την υπογραφή του Παύλου Ανδριά (http://kaftigrafida.blogspot.gr)
