Της  Καλλιόπης Γραμμένου

Διαβάζοντας, ακούγοντας και βλέποντας τι γίνεται γύρω μας, βία, κακοποίηση σωματική- ψυχολογική, παιδεραστία και τα συναφή… η καρδιά μου έχει σπάσει…

Και όχι εν όψη της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδιού, αλλά αυτή στάθηκε η αφορμή για να σας γράψω τούτες τις αράδες.

Μητέρα δυο παιδιών ενός αγοριού 5 ετών και ενός κοριτσιού 7 μηνών φοβάμαι, φοβάμαι όσο ποτέ άλλοτε, όχι για την κρίση και το ότι δεν έχω δουλειά ή που του άντρα μου του «κουρεύτηκαν» τα έσοδα… και δεν θα έχω να τους πάρω μια φόρμα, μια κρέμα, ένα monsuno, μια Barbie…

Φοβάμαι γιατί ο κόσμος έχει γίνει απαίσιος, αισχρός, απάνθρωπος, κτηνώδης…

Καθημερινά ακούμε για κάποια κακοποίηση παιδιού, βλέπουμε βίντεο που σοκάρουν… ποιους άραγε; Μήπως εγώ είμαι η ευαίσθητη, που κλαίω και αγγίζω τα παιδιά μου και φοβάμαι γιατί μου έρχονται οι εικόνες από κάποιες ανυπεράσπιστες ψυχούλες… ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!!

Δε θέλω να γίνω δραματική, ούτε φταίει η επιλόχεια, ας το πούμε κατάθλιψη που μπορεί να έχω, δε θα συνεχίσω, θα παραθέσω δυο βιντεάκια soft θα τα χαρακτηρίσω, μπροστά σ’ αυτά που έχω δει!

Και θα σας παρακαλέσω αν ξέρετε κάποιο παιδάκι που κακοποιείτε καταγγείλετε το κτήνος που το  κάνει αυτό, επώνυμα ή ανώνυμα!!! ΤΩΡΑ!

Τηλεφωνικής Γραμμής Για τα Παιδιά SOS 1056 «Το χαμόγελο του παιδιού»