Ok ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου, και ορισμένες φορές- μεσ’ στα νεύρα μου- ναι, έχω παρεκτραπεί. Το ομολογώ και κάνω την αυτοκριτική μου. Θα ήθελα, μάλιστα- αν μου δινόταν η ευκαιρία- να ζητήσω και συγνώμη από ορισμένους ανθρώπους –όπως η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη- για τους οποίους ξεπέρασα το όριο.
Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου και γι αυτό έχω υποστεί- και υφίσταμαι- χυδαίες επιθέσεις από συγκεκριμένους ανθρώπους και ιδεολογικούς χώρους, όπως και απειλές για την σωματική μου ακεραιότητα. Τι για χούντες έχω ακούσει- εγώ και πολλοί άλλοι που δεν ακολουθήσαμε το ρεύμα- τι για εντολές από αφεντικά, τι για εγκληματικές απόψεις...
Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί να κάνω το ίδιο, να χρησιμοποιήσω την ίδια φρασεολογία, τις ίδιες μεθόδους, όσο κι αν είμαι θυμωμένος και αγανακτισμένος. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να έχουμε τις απόψεις μας και να τις υπερασπιζόμαστε όπως θέλουμε. Πιστεύω ότι όλοι μας μπορούμε να ψηφίζουμε και να προπαγανδίζουμε για τον Σύριζα τη ΝΔ ή ακόμα και την Χρυσή Αυγή, χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Γι αυτό και θέλω να κάνω την αυτοκριτική μου…
Αφού είπα αυτά, να προσθέσω ότι θεωρώ έγκλημα την φοροδιαφυγή. Γιατί αυτά που δεν πληρώνουν είτε οι γιατροί είτε οι δικηγόρο είτε οι καλλιτέχνες… είναι τα χρήματα που λείπουν από το δημόσιο και αναγκάζεται η κυβέρνηση να κόβει τις συντάξεις. Όλοι αυτοί που δεν κόβουν αποδείξεις μας κλέβουν… και στην περίπτωση των καλλιτεχνών η ιστορία με τις εταιρίες είναι μια σκαστή υπόθεση φοροδιαφυγής.. Ούτε νόμιμο ούτε ηθικό. Απλά απαράδεκτο.
Επίσης είναι πολύ ενοχλητικό- αυτή τη φορά προσέχω τις εκφράσεις μου- άνθρωποι που αποκαλύπτεται να κρύβουν τα εισοδήματα τους- και επιμένω ότι είναι αυτή ακριβώς η στάση παρά πολλών Ελλήνων που μας οδήγησε στην χρεοκοπία- να κουνάνε το χέρι στους υπολοίπους και να δίνουν μαθήματα. Και όταν, μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι επικαλούνται την Αριστερά, τότε είναι δυο φορές υποκριτές. Υποκριτές, όμως. Υποκριτές και φοροφυγάδες, όχι κάτι άλλο… (aixmi)
