«Κουβέντα στην αυλή…»
…με τη συγγραφέα Nατάσα Γκουτζικίδου
H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου κατοικεί με την οικογένειά της και η καταγωγή της είναι από το Διδυμότειχο Έβρου. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα διατηρεί τη δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού. Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα , γι’ αυτό άλλωστε και η λογοτεχνία είναι αυτή που την κέρδισε. Από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της «Το μυστικό των αλόγων», «Ο χορός της νύμφης», «Της φωτιάς και του έρωτα» και «Άγγελοι πολέμου» ενώ έχει συμμετάσχει και στη συγγραφή του συλλογικού έργου «Οίκαδε»,το οποίο έχει ταξιδιωτικό χαρακτήρα. Έχει εκδώσει επίσης το παιδικό βιβλίο «Γη, το σπίτι μας», με το ψευδώνυμο Ζωή Ρέμου. Σύντομα, θα κυκλοφορήσει το πέμπτο της μυθιστόρημα με τίτλο...
Για απευθείας επικοινωνία με τη συγγραφέα, μπορείτε να επισκεφτείτε το προσωπικό της ιστολόγιο (blog): http://natasagoutzikidou.blogspot.gr
Ζούμε σε μια εποχή που το άγχος της καθημερινότητας σκοτώνει καθετί που ανθίζει. Αυτό για το συγγραφέα, πως πιστεύετε ότι λειτουργεί;
Το άγχος έχει γίνει δυστυχώς αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας. Καλώς ή κακώς, όλοι το κουβαλάμε μαζί μας, το ίδιο και ο συγγραφέας. Σε κάποιες περιπτώσεις, λειτουργεί ανασταλτικά. Πώς να συγκεντρωθείς πάνω από ένα γραπτό όταν σκέφτεσαι λχ. τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν; Πώς να κάνεις ‘’μαγικά’’ ταξίδια όταν η ζωή μοιάζει ανυπόφορη; Ωστόσο, υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά του νομίσματος, η ανάγκη για διαφυγή. Τότε, ο συγγραφέας ξεχνά τα πάντα και μεταμορφώνεται σε έναν ταξιδευτή, που ενίοτε έχει ανάγκη να αποτυπώσει, με κάποιον τρόπο στα γραπτά του, τα κακώς κείμενα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι έμπνευση…
Ο «γραφιάς», συνήθως μέσα από τις σελίδες του ταξιδεύει… χάνεται μέσα σε σκέψεις και στοχασμούς. Οι ήρωες όμως είναι αυτοί που μαγνητίζουν τη σκέψη του αναγνώστη. Πως εξηγείτε αυτή την «αντίφαση»;
Δεν θεωρώ πως πρόκειται περί ‘’αντιφάσεως’’. Το αντίθετο. Πιστεύω πως πρόκειται για μια ‘’λογική’’ τάξη πραγμάτων, που το ένα συμπληρώνει το άλλο. Ο ‘’γραφιάς’’ φτιάχνει κόσμους, χτίζει γέφυρες και γκρεμίζει. Οι ήρωες, αντιθέτως, ενσαρκώνουν τους στοχασμούς και τις σκέψεις του και είναι λογικό να μιλούν στην ψυχή του αναγνώστη. Ας μην ξεχνάμε πως οι ήρωες του βιβλίου είναι κομμάτια από την ψυχή και τη σκέψη του συγγραφέα του.
Η ζωή σας όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος, είναι μια αυλή γεμάτη γραπτά. Αυτό σας ευχαριστεί ή είναι στιγμές που σας «πνίγει», όταν ο χρόνος σας βάζει τρικλοποδιές;
Λατρεύω τη γραφή και όπως ξαναπεί, δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου δίχως αυτήν. Σαφώς και κάποιες στιγμές νιώθω να ‘’πνίγομαι’’, μα μόνο επειδή θέλω να ασχοληθώ μαζί της και ο χρόνος δεν μου το επιτρέπει. Όταν αγαπάς κάτι, όσο κι αν γκρινιάζεις, αυτό δεν παύει να αποτελεί σταθερά στη ζωή σου.
Ποιο στοιχείο της γραφή σας θεωρείτε ότι σαγηνεύει τον αναγνώστη και τον οδηγεί στο μονόδρομο της μελέτης των γραπτών σας;
Σε αυτό νομίζω πως θα πρέπει να σας απαντήσουν οι αναγνώστες. Εκείνοι είναι οι πλέον αρμόδιοι.
Η κρίση πιστεύετε έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις τέχνες ή στάθηκε αφορμή για να καθαρίσει το τοπίο από υπερβολές και επαναλαμβανόμενα copypaste;
Η κρίση έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μας. Πώς θα μπορούσε να μην επηρεάσει αντίστοιχα τις τέχνες; Ωστόσο, θεωρώ πως για καθαρίσει το τοπίο, όπως χαρακτηριστικά ρωτήσατε, δεν χρειάζεται καμία κρίση. Ο κόσμος είναι σε θέση να αντιληφθεί το διαφορετικό, όπως και τα επαναλαμβανόμενα copy paste, θεωρώ πως διαθέτει το αισθητήριο εκείνο όργανο που θα του επιτρέψει κάτι τέτοιο.
Για τον Αυλόγυρο,
Παύλος Ανδριάς
