Μάνα, μητέρα, μαμά, μανούλα, μαμάκα, μάμι, μάμα, μάδερ…
Μια λεξούλα, με τόσο μεγάλη δύναμη. Μια δύναμη ψυχική, πνευματική, συναισθηματική και σωματική, που όλοι μας την έχουμε ανάγκη από τη στιγμή της σύλληψης έως ότου κλείσουμε για πάντα τα μάτια μας.
Είναι η δύναμή μας, η ελπίδας, μας, το στήριγμα μας. Το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του καθενός μας. Είναι η δασκάλα μας, η παιδαγωγός μας, η πρώτη αγάπη μας. Μια αγάπη, χωρίς όρια, χωρίς ανταλλάγματα, εγωισμούς, ζήλιες, κακόβουλες σκέψεις και πονηρές-ύπουλες ενέργειες.
Είναι το χέρι που θα μας δοθεί, χωρίς καμία σκέψη και εμείς θα γραπωθούμε πάνω του, μη θέλοντας να το αφήσουμε ποτέ.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει: «Μητέρα, η καρδιά της ανθρωπότητας», και ο Γκαίτε συμπληρώνει λέγοντας: «Μόνο οι λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν. Όταν σ’ ένα λαό καταπέσει η μητρότητα, σε τίποτε δεν ωφελεί όλη η άλλη παιδεία. Η κατάπτωση της μάνας είναι η δύση και η παρακμή ενός λαού.»
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη στη «μητέρα». Μια γιορτή που και αυτή δυστυχώς εμπορευματοποιήθηκε, «ξεπουλώντας» την ανεκτίμητη αξία της μάνας, σε κάθε εμπορικό μαγαζί και κυρίως στα ανθοπωλεία.
Γιατί όμως να γιορτάζει η «μαμά» το Μάη και όχι κάποιον άλλο μήνα; Ίσως να έχει τις ρίζες της από την αρχαία Ελλάδα, που το Μάιο γιόρταζαν τη γιορτή της μητέρας και της μητρότητας. Η μητέρα Γαία (Γη), σύζυγος του Ουρανού, είναι η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα, η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.
Ίσως πάλι, βάση μιας νεότερης εκδοχής, της γιορτής «Mothering Sunday», που εμφανίστηκε το μήνα αυτό στην Αγγλία το 1600. Η μέρα αυτή γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας.
Μια άλλη εκδοχή, όταν ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της «Μητέρας Εκκλησίας». Με τον καιρό, οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν και έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία.
Το 1907, στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, η Ana Jarvis, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της, ξεκίνησε μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή.
Εφτά χρόνια αργότερα, κατάφερε με προεδρικό διάταγμα να ορίσει αυτή τη γιορτή και να καθιερωθεί την δεύτερη Κυριακή του Μάη. Στη χώρα μας καθιερώθηκε το 1928, με την πρωτοβουλία των γυναικείων οργανώσεων.
Με το πέρασμα των χρόνων όμως, η γιορτή αυτή έχασε τον παραδοσιακό της χαρακτήρα και εμπορευματοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει γιορτή των λουλουδιών ή μάλλον καλύτερα των ανθοπωλών.
Η αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση, η φροντίδα και ένα μεγάλο ευχαριστώ, είναι αρκετά.
Η Ντόροθυ Λόοθυ Νόλτε, δίνει κάποιες συμβουλές προς «ναυτιλλόμενες» μητέρες, που αν τις ακολουθήσουν θα πετύχουν μια καλύτερη σχέση με το παιδί τους και θα το βοηθήσουν ν’ αναπτυχθεί συναισθηματικά.
«Αν ένα παιδί μεγαλώνει με θάρρος και τόλμη, θα μάθει να είναι ειλικρινές.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ειρωνείες, θα γίνει ντροπαλό.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ειλικρίνεια, θα μάθει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ασφαλές περιβάλλον, θα μάθει να έχει εμπιστοσύνη.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με καταδεκτικότητα και προθυμία, θα μάθει να βρίσκει την αγάπη του κόσμου».
Το να γεννήσεις ένα παιδί, θα γίνεις μάνα. Η ουσία όμως είναι να το μεγαλώσεις και να το αναθρέψεις όπως εσύ επιθυμείς, όπως το ένστικτο και η φιλοσοφία σου για τη ζωή ορίζει. Τότε είσαι πραγματικά μάνα.
Χρόνια πολλά σ’ όλες τις μητέρες του κόσμου και ιδιαίτερα σ’ αυτές που έδωσαν, δίνουν και θα δίνουν και τη ζωή τους για τα παιδιά τους.
Ευχαριστούμε μανούλες και χρόνια μας πολλά.
Καλλιόπη Γραμμένου
Παιδαγωγός-Δημοσιογράφος
