Κάποτε ένα σκύλος μπήκε μέσα σ’ ένα χασάπικο. Εκείνη την ώρα ο χασάπης είχε δουλειά κι ο σκύλος άρπαξε μια καρδιά και το’ βαλε στα πόδια. Ξαφνικά ο χασάπης έστρεψε το κεφάλι του και βλέποντας το σκύλο να φεύγει λέει: «Ε βρε και να’ ξερες πως πάντα θα σ’ έχω από κοντά, γιατί δεν μου πήρες καρδιά αλλά μου ‘δωσες καρδιά».
Ο μύθος σημαίνει πως τα παθήματα μας γίνονται μαθήματα.
«Αισώπου Μύθοι»
