Η λέξη περιλαμβανόταν αρχικά στο λεξιλόγιο των Πελοποννήσιων, με την πρόοδο του χρόνου όμως, η χρήση της γενικεύτηκε κι έγινε συνώνυμη της λεηλασίας, του πλιάτσικου, της διαρπαγής, της κλεψιάς, της οικονομικής ατασθαλίας. Χαρακτηριστική είναι η φράση: «Πότε θα γίνει ρεμπελιό(= ανταρσία, στάση) να κάνουμε ρεμούλα»!
Η καταγωγή της δεν είναι εξακριβωμένη. Σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχεται απ την ιταλική rimula (ρήγμα). Πιο πιθανή όμως φαίνεται να είναι η εκδοχή που υποστηρίζει ότι έλκει τη καταγωγή της από τη φράση « Τα κάναμ’ έρημ’ ούλα», κατά συμφυρμό προς τα αραβικά ρεμάδ (τέφρα) και ρεμλ (άμμος).
Η μουσίτσα
