2ος προορισμός: Αυστραλία
Η Αυστραλία επειδή αποικήθηκε από τους Άγγλους, τα περισσότερα Χριστουγεννιάτικα έθιμα είναι οι απόγονοι των παραδοσιακών Χριστουγέννων της Αγγλίας, εκτός των ομογενών που «κουβαλάνε» μερικά και από τα Ελληνικά έθιμα. Έτσι την παραμονή των Χριστουγέννων και ανήμερα, οι κάτοικοι παρακολουθούν την λειτουργία στις εκκλησίες και κατόπιν παίρνουν το γιορτινό τους πρωινό, που περιλαμβάνει ζαμπόν και τηγανιτά αυγά. Άλλοι πάλι κάνουν ένα γιορταστικό πικ νικ, σέρφινγκ στην παραλία και παίζουν κρίκετ! Το εορταστικό δείπνο περιλαμβάνει την παραδοσιακή γεμιστή γαλοπούλα, ενώ για επιδόρπιο σερβίρεται μια πουτίγκα φλαμπέ, μέσα στην οποία υπάρχει ένα νόμισμα για καλή τύχη.
Ο ζεστός καιρός, δεν τους επιτρέπει βόλτες με τα έλκηθρα ούτε Χριστουγεννιάτικα κούτσουρα για να καούν στο τζάκι (Yule logs) ούτε άλλες ανέσεις ενάντια στο κρύο. Δεν θα δούμε χιονισμένα δεντράκια, γκι, καμπανούλες και τα κλασσικά διακοσμητικά στοιχεία των ημερών, αλλά λουλούδια, κίτρινα Χριστουγεννιάτικα κρίνα και ένας θάμνος, με κόκκινα και πράσινα φύλλα.
Όσο για τον Αι Βασίλη…. Θα το δούμε στο έλκηθρο του λίγο πιο ανάλαφρα ντυμένο και το έλκηθρο του θα το κουβαλούν οχτώ καγκουρό!!!
Οι κάλτσες με τα δώρα, κρέμονται σε κάθε καμινάδα την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με την ελπίδα ότι θα περάσει και από κει ο Άγιος Βασίλη, όπως το κλασσικό έθιμο από την Αγγλία.
Μια από τις αγαπημένες Χριστουγεννιάτικες ασχολίες των μικρών Αυστραλών, είναι ο εντοπισμός του Χριστουγεννιάτικου σκαθαριού. Το παιχνίδι του «τυχερού σκαθαριού», όπως ονομάζεται, είναι κάτι σαν τη χρυσόμυγα. Το έντομο έχει ονομαστεί έτσι γιατί εμφανίζεται στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια των γιορτών.
Οι «κυνηγοί» του μπορούν να το εντοπίσουν πάνω στα φύλλα των δέντρων, από τα οποία κρέμεται ως ένα ιδιαίτερο Χριστουγεννιάτικο στολίδι. Όποιος μπόμπιρας εντοπίσει το Χριστουγεννιάτικο σκαθάρι θεωρείται ο ευνοούμενος της τύχης για το νέο έτος!
Ένα ιδιαίτερα γνωστό Χριστουγεννιάτικο έθιμο της Αυστραλίας είναι τα «Κάλαντα στο φως των κεριών». Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει της ρίζες του από το 1937, όταν ο ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Νόρμαν Μπανκς, είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται μόνη της την Παραμονή Χριστουγέννων και να ακούει τα κάλαντα από το ραδιόφωνο, ενώ ένα κερί έκαιγε ξεχασμένο μπροστά στο παράθυρο.
Το 1938, την Παραμονή Χριστουγέννων, κάλεσε από το ραδιόφωνο τους κατοίκους της Μελβούρνης να συγκεντρωθούν στους Κήπους της Αλεξάνδρας, κατά μήκος του κύριου ποταμού της πόλης και να τραγουδήσουν ένα θαυμάσιο τραγούδι.
Το έθιμο που ονομάστηκε «κάλαντα υπό το φως των κεριών» (Carols by Candlelight), γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα χαρμόσυνο ετήσιο γεγονός και τελικά μεταδόθηκε σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.Η γιορτή κλείνει τα μεσάνυχτα, με τους συγκεντρωμένους να τραγουδούν ένα παλιό σκοτσέζικο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, το “Auld Lung Syne“.
Το έθιμο αυτό αποτελεί ένδειξη αλληλεγγύης και Χριστουγεννιάτικου πνεύματος, που όμοιό του δεν υπάρχει, σχεδόν, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος-Παιδαγωγός
