Στην αρχαία Ελληνική το άκλιτο μόριο γρυ̃ (τίποτα, μηδέν) χρησιμοποιήθηκε περιφρονητικά, επειδή το άκουσμα του έμοιαζε με την ιδιάζουσα φωνή των χοίρων. Βρίσκεται στην πρόταση πάντοτε σε άρνηση και συσχετιζόμενη με το ζώο που βγάζει τη φωνή αυτή (γουρούνι), θέλει να τονίσει περιφρονητικά, ειρωνικά, χλευαστικά ότι είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς και το ελάχιστο.
Έτσι λέγοντας «δεν ξέρει γρυ» εννοούμε το πρόσωπο στο οποίο αναφερόμαστε δεν γνωρίζει τίποτα, ούτε συλλαβή, ούτε λέξη. Οι φράσεις «δεν είπε γρυ» ή «δεν έβγαλε ούτε γρυ» χρησιμοποιούνται όχι μόνο για εκείνους που μη βγάζοντας και την παραμικρή φωνή δεν τολμούν να απολογηθούν, αλλά και για όσους σιωπούν στις απειλές από φόβο. Λέγονται ακόμα και για τους θανάσιμα πληγωμένους που πέφτουν σε αφασία και αμέσως μετά εμπνέουν.
Η μουσίτσα
