Μια φορά κι έναν καιρό ένας ψαράς ρίχνοντας τα δίχτυα του στη θάλασσα, έπιασε μια μαρίδα. Η μαρίδα όμως, επειδή ήταν μικρή, παρακαλούσε τον ψαρά να μην την κρατήσει, αλλά να την ελευθερώσει.
«Ξαναπέταξέ με στη θάλασσα να μεγαλώσω και να παχύνω και τότε έλα να με ξαναπιάσεις, τότε που θα έχεις να κερδίσεις πολλά από έμενα».
Κι ο ψαράς απάντησε: «Θα ήμουν κουτός, να αφήσω το σίγουρο από τα χέρια μου, όσο λίγο και να είναι και να ελπίζω το μελλοντικό κι αβέβαιο, όσο μεγάλο κι αν είναι».
Ο μύθος αυτός του Αισώπου μας διδάσκει πως είναι κουτό όποιος με την ελπίδα να κερδίσει κάτι μεγαλύτερο, αφήνει να του φύγουν τα μικρά και σίγουρα που έχει στα χέρια του.
«Αισώπου Μύθοι»
