Αυτό που ώθησε τη Σοφία ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική, ήταν...
όπως μας είπε: «Η σκέψη πως μέσα από τους ρόλους ζεις πολλές ζωές και δε βαριέσαι ποτέ…».Αυτό όμως που μας κέρδισε μέσα από αυτή την κουβέντα μας, ήταν η αγάπη της γι’ αυτό που κάνει και η «γήινη» σκέψη της περί θεσμών και αξιών…
Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Το “υποβρύχιο”
Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν; Οι ξαδέρφες μου φταίνε για όλα!
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική; Η σκέψη πως μέσα από τους ρόλους ζεις πολλές ζωές και δε βαριέσαι ποτέ.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση; Μου άρεσε πολύ το Παραμύθι Χωρίς Όνομα, η διασκευή του και η πρόκληση που αντιμετωπίσαμε να “χωρέσουμε” 18 ρόλους σε …τρία σώματα ηθοποιών.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση; Κέφι, αγάπη γι' αυτό που κάνεις, ένα αξιόλογο κείμενο, καλό ρυθμό και όμορφες συνεργασίες. Και φυσικά πολλή δουλειά.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Η κρίση μας προβληματίζει, μας δίνει έμπνευση, οι αισθήσεις μας είναι πάντα σε εγρήγορση και τώρα συναντούν συχνά ιστορίες άξιες να τις μοιραστούμε. Όσο για τα χρήματα, σε αυτήν τη δουλειά υπήρξαν ανέκαθεν πρόβλημα, και προ κρίσης.
Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα; Μπορεί ένας ηθοποιός να την χρησιμοποιήσει για την προβολή του και να αντιληφθεί πότε αρχίζει εκείνη να τον χρησιμοποιεί.
Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε; Με τον Τιτανικό!
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο θέατρο; Οπωσδήποτε είναι οικονομικοί οι λόγοι, αλλά και ψυχολογικοί. Η καθημερινότητα τον βαραίνει πολύ και δεν έχει αντοχές για θεατρικά πειράματα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί; Τις Βάκχες. Όσο “νεωτερικός” και να υπήρξε ο Ευριπίδης, στα τελευταία του χρόνια, μας θυμίζει πως δεν μπορούμε να μη σεβαστούμε τις αρχέγονες δυνάμεις από τις οποίες είμαστε φτιαγμένοι. Αυτή η σύγκρουση πολιτισμού και ορμέμφυτων είναι βαθιά ανθρώπινη.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας; Ο Τενεσί Ουίλιαμς.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»; Όταν μεγαλώσω θέλω να παίξω τη Λαίδη Μάκβεθ.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Τα λαστιχάκια για τα μαλλιά.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; “Σκάσε!”
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; “Δεσποινίς Διευθυντής”
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να μη σταματήσει ποτέ να παίζει.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Ε.Κ.ΠΑ και της Δραματικής Σχολής «Ιάκωβος Καμπανέλης, Αγία Βαρβάρα» (2013).
Από το 2015 διατηρεί σταθερή συνεργασία με την ομάδα θεάτρου Δον Κιχώτες πραγματοποιώντας παιδικές παραστάσεις και παρουσιάσεις βιβλίων σε Δήμους και σχολεία και φέτος (2017) οι Δον Κιχώτες βρίσκονται στο θέατρο Σταθμός με το «Παραμύθι χωρίς όνομα», της Πηνελόπης Δέλτα.
Συμμετείχε στο 5ο Φεστιβάλ θεάτρου Αίγινας με την παράσταση Dimidium και στην παράσταση Hamlet that Punk,σε σκηνοθεσία Μ. Μαραγκουδάκη, Πολυχώρος Αθηναϊδα (2015).
Πήρε μέρος σε διαδραστικές θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία Κ. Ανωγιαννάκη και Ε. Κουφάκου (2013-2014), ενώ έχει συνεργαστεί με την ομάδα Λωτοφάγοι σε παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2009).
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
